Untitled - z33

4 5
Met Kris Verdonck -
EXHIBITION #1 nodigt Z33 theatermaker
en beeldend kunstenaar Kris
Verdonck (°1974) uit voor een grote
solotentoonstelling. Voor het eerst
wordt zijn werk samengebracht in
een huis voor actuele kunst. De creaties
van Kris Verdonck situeren zich
in het grensgebied tussen beeldende
kunst en theater, tussen installatie en
performance, tussen dans en architectuur.
Precies dit grensonderzoek,
in combinatie met de actuele, kritische
blik van Kris Verdonck op onze
maatschappij en wereld plaatsen hem
binnen het interesseveld van Z33.
De installaties en performances
van Kris Verdonck vormen een
reflectie op de ‘huidige staat van de
wereld’, met zijn milieuproblematiek,
ecologische rampen en oorlogen.
Facetten van een herkenbare wereld
worden vertaald, uitvergroot of
naar de oppervlakte gehaald. Het
spanningsveld tussen mens en
machine, mens en maatschappij en
mens en natuur creëert een sfeer
van ‘Unheimlichkeit’ of bevreemding
in zijn werk. In Z33 focust Kris
Verdonck enerzijds op de verwarring
en vervreemding van de mens in
zijn omgeving. Anderzijds richt hij
zich op de verwarring van de wereld
zelf waarin de Apocalyps eigenlijk al
heeft plaatsgevonden.
Dat laatste beeld krijgt in Z33
gestalte in een nieuw werk: EXOTE.
Deze ‘tuininstallatie’ bestaat uit
een selectie van de meest invasieve
niet-inheemse plant- en diersoorten
in België, die een reëel gevaar
voor de biodiversiteit, economie en
volksgezondheid in zich dragen.
EXOTE maakt deel uit van een groter
parcours met verschillende reeds
bestaande projecties en installaties
van Kris Verdonck. Enkele daarvan
werden al getoond in de parcoursvoorstelling
K, a Society (2010),
waarin Verdonck beelden toont uit
een Kafkaiaanse maatschappij: overgeperfectioneerd
en bevreemdend.
In Z33 verhuizen de werken voor
het eerst van de theaterruimte naar
een context voor beeldende kunst,
wat zorgt voor een andere tijds- en
ruimtebeleving voor de tentoonstellingsbezoeker.
Naast de installaties en projecties
in Z33 onderzoekt Kris Verdonck
ook de stad als toonplek. In de Hasseltse
stedelijke ruimte integreert
hij een nachtelijke projectie als een
‘schilderij voor de stad’. Meer info
over de randprogrammatie bij
EXHIBITION #1 vind je achteraan in
deze minicatalogus.
With Kris Verdonck –
EXHIBITION #1 Z33 is showing the
works of theatre maker and visual
artist Kris Verdonck (1974) in a
major solo exhibition. For the first
time his work has been gathered
under a single roof in a house for
contemporary art. Verdonck’s creations
are situated in the transit zone
between visual arts and theatre,
installation and performance, and
dance and architecture. This, combined
with Verdonck’s topical, critical
view of our society and world, is
what brought him to the attention of
Z33.
Verdonck’s installations and
performances are designed to reflect
on the ‘current state of the world’,
with its environmental problems, ecological
disasters and wars. He takes
different facets of a world that we
recognise, and translates, magnifies
or brings them to the surface. The
field of tension between man and
machine, man and society, and man
and nature creates an atmosphere of
‘Unheimlichkeit’ or alienation in his
work. In Z33, Verdonck focuses on
the confusion and alienation of man
in his environment, but also on the
confusion of the world itself in which
the Apocalypse is already upon us.
Verdonck gives shape to this
latter image in Z33 in a new work:
EXOTE. This ‘garden installation’
houses a selection of the most
invasive alien species (plants and
animals) in Belgium, which constitute
a genuine threat to biodiversity, the
economy and public health. EXOTE
is part of a larger route of projections
and installations that Verdonck
has already created. Some of these
were already shown in his work K,
a Society (2010), which revolved
around images of a Kafka-esque society:
over-perfected and unsettling.
In Z33, Verdonck’s work will be seen
for the first time not in a theatre but
in a visual arts context, thus creating
a different perception of time and
space for the viewer.
Along with the installations and
projections in Z33, Verdonck also
explores the city as an exhibition
space, integrating a night projection
into the Hasselt urban area as a
‘painting for the city’. More information
about the extended programme
for EXHIBITION #1 can be found at
the back of this mini-catalogue.

6 7
een interview met
Kris Verdonck
Jouw werk bevindt zich op de grens tussen beeldende kunst en theater.
Tot nog toe werd het vooral in theaterzalen getoond. Dit is je eerste
grote tentoonstelling. Denk je dat je beelden in deze andere context een
verschuiving in betekenis zullen ondergaan?
Dat is het grote experiment van deze tentoonstelling. Ik hoop dat er
niet veel verandert, maar weten doen we dat niet. In het theater heeft tijd een
grote impact op het werk: het gaat daar meestal om een theatrale tijd die het
publiek ervaart of doormaakt. Of er nu een object, een video of een toneelstuk
getoond wordt, in een theaterzaal wordt aan het publiek gevraagd om daar
gedurende een afgebakende tijd naar te kijken. Die dynamiek beïnvloedt de
perceptie. Een theaterbezoeker kijkt anders dan iemand die zelf kan beslissen
om weg te gaan. In de half opgesloten verduisterde ruimte van het theater is
de sociale druk om niet weg te gaan veel groter: ook dat beïnvloedt de perceptie.
De figuren die ik creëer – of ze nu gefilmd of live aanwezig zijn – doen
meestal een zeer beperkt aantal handelingen. Ook op hen heeft tijd en duur
een grote impact. In een context van beeldende kunst zal de kwaliteit van het
beeld wellicht aan belang winnen. Maar eigenlijk weet ik het niet.
Je wordt hier wel geconfronteerd met toeschouwers die tot een ander
‘circuit’ behoren dan de theaterbezoekers.
Daar ben ik heel benieuwd naar. Je kan mijn ‘theaterstukken’ zoals I/II/
III/IIII of END – en ook vele van mijn performances – beschouwen als één
grote installatie die binnen een theatrale context getoond wordt. Voor mij
zijn het alleszins ‘installaties’. Mensen die vertrouwd zijn met beeldende kunst
hebben daar minder moeite mee, terwijl een theater- of danspubliek toch
graag een evolutie of zelfs een verhaal in de figuren wil zien. De ‘beeldendekunst-manier-van-kijken’
werkt dus zeer goed bij mijn theaterprojecten of
performances. Ik ben dan ook benieuwd hoe die relatie met het publiek in
een huis voor actuele kunst gaat werken. Het gaat mij echt om wat er op het
ervaringsmoment binnen in de toeschouwer gebeurt. Bijvoorbeeld bij het
rondlopen in de installatie EXOTE, in die tuin vol invasieve exoten, kan je
moeilijk beweren dat er ‘een klassieke theatrale spanning’ in de lucht hangt.
foto: Kris Verdonck -
Maya Wilsens
An interview with
Kris Verdonck
Your work is situated in the transit zone
between visual arts and theatre. So far,
it has mainly been shown in theatres.
This is your first major exhibition. Do
you expect your images to see a shift in
meaning in this new context?
That’s the great experiment of this exhibition.
I hope that not much will change, but we just
don’t know. In the theatre, time has a big impact
on the work: this usually has to do with a theatrical time that the audience
experiences. Whether it’s an object, a video or a play that’s being shown,
in a theatre the audience is asked to view it for a clearly delimited time. This
dynamic influences their perception of it. A theatre-goer sees things differently
than someone who can just decide to leave. In the semi-enclosed, darkened
theatre, there’s much more social pressure not to leave, and this too influences
the perception. The figures that I create – whether they’re filmed or live
– usually do a very limited number of actions or movements. Time and duration
has a big impact on them as well. In a visual arts context, the quality of
the image may gain in importance. But actually I don’t know for sure.
You’re certainly being confronted here with viewers who belong to
a different ‘circuit’ than theatre-goers.
I’m very curious about that. You can see my ‘plays’ like I/II/III/IIII or
END – and also many of my performances – as big installations that are
displayed in a theatrical context. For me they’re installations in every sense.
People who are familiar with visual arts have less difficulty with this, while a
theatre or dance audience still likes to see an evolution or even a story in the
figures. So the ‘visual arts way’ of viewing the piece works very well in my
theatre projects or performances. I’m also curious as to what this relationship
with the audience in a house for contemporary art will be like. For me it’s
really about what’s happening inside the viewer at the moment of the experience.
For example, when walking around in the EXOTE installation – in this
garden full of invasive alien species – you can hardly claim that there’s ‘a
classic theatrical tension’ in the air.

8 een interview met Kris Verdonck
an interview with Kris Verdonck
9
In het theater ben je vooral met je ogen en je oren bezig; in die tuin
worden al je zintuigen aangesproken.
De laatste dertig jaar hebben kunstenaars die installaties maken wel de
bedoeling het publiek iets met meerdere zintuigen te laten beleven. Alsof je
zou binnenstappen in een schilderij. EXOTE is een installatie waarin je rondwandelt
en waarvan je zelf deel gaat uitmaken.
Het is niet alleen een totaalervaring voor de toeschouwer, maar EXOTE
gaat ook zijn grenzen als kunstwerk te buiten.
Het hele productieproces, zowel voor als na de tentoonstelling, maakt
deel uit van het werk. Het zoeken naar de planten en de dieren, het in acht
nemen van veiligheidsvoorschriften, het beschermen van medewerkers,
toeschouwers en omgeving, het vernietigen van de planten, het opruimen achteraf…
Het is allemaal deel van de installatie. We moeten ons ervan bewust
zijn dat de hele omgeving – niet alleen Z33, maar ook Hasselt en omstreken
– potentieel beïnvloed kan worden door dit werk. De invasieve exoten moeten
binnen de muren van de zaal gehouden worden. Als we ze loslaten, kunnen ze
op een heel directe manier schade berokkenen aan de omgeving. Bij een ‘performance’
gaat het telkens om iets ‘echts’, iets dat niet ‘gespeeld’ wordt, maar
reëel is. De tuin is een reëel en gevaarlijk ‘object’; een situatie waar je niet licht
mee kan omgaan; een omgeving waarbinnen entiteiten aanwezig zijn die bij
de bezoekers directe fysieke letsels kunnen veroorzaken. Wie bijvoorbeeld de
reuzenberenklauw aanraakt, kan brandwonden oplopen.
Kunst maken die gevaarlijk is: is dat één van de taken die een kunstenaar
zich vandaag bij het creëren moet stellen?
We leven in een compleet geïnfantiliseerde, ‘gevaselineerde’ maatschappij,
een maatschappij waarin we voor alles dubbel verzekerd zijn, want ‘er zou
zo eens iets moeten gebeuren!’ Het is een maatschappij die aan overbescherming
kapot gaat, die tot stilstand komt door de verlammende angst voor wat
zou kunnen gebeuren. Om een dialoog aan te gaan met die realiteit, om terug
te keren naar een verloren redelijkheid, lijkt kunst mij een goed instrument.
De wetenschappers met wie we gepraat hebben bij de voorbereiding van
EXOTE kunnen (of mogen?) blijkbaar niet zo extreem denken als kunstenaars
in de communicatie over gevaarlijke invasieve exoten aan een breed publiek.
Wetenschappers zullen nooit een zo extreme tuin als deze aanleggen om een
publiek debat op gang te krijgen en de vinger op de wonde te leggen.
In the theatre we mainly use our eyes and ears, whereas the garden
seems to address all senses.
Over the last thirty years, installation artists have indeed aimed to get
audiences to experience things with multiple senses; as if you’re actually stepping
into a painting. EXOTE is an installation that you walk around in and
that you yourself become part of.
It’s not only a ‘total experience’ for the viewer; EXOTE is also pushing
the boundaries of art itself.
The entire production process, both before and after the exhibition, is
part of the work. Looking for the plants and animals, dealing with safety provisions,
protecting staff, viewers and the environment, destroying the plants,
cleaning up afterwards… It’s all part of the installation. We have to be aware
that the whole environment – not only Z33, but also Hasselt and the surrounding
areas – could potentially be impacted by this work. The invasive alien
species have to be kept within the walls of the exhibition space. Otherwise,
they could damage the environment in a very direct way. In a ‘performance’
it’s always about something ‘real’, something that’s not being played but is
actually real. The garden is a real and dangerous ‘object’: a situation that
you can’t take lightly; an environment with entities that could cause visitors
direct physical injuries. For example, if you touch the giant hogweed you
might get burnt.
Making ‘dangerous’ art: is that one of the tasks of an artist today?
We live in a completely infantilised, ‘vaseline-ised’ society, a society in
which we’re double-insured for everything, because ‘something’s bound to
happen at some point!’ It’s a society that’s cracking under the weight of overprotection,
that’s coming to a standstill due to the crippling fear of what might
happen. To me, art seems to be a good tool that we can use to enter into a
dialogue with this reality, in order to return to a lost sense of reasonableness.
Obviously, the scientists we spoke to in preparing EXOTE cannot (or may
not?) think in such extremes as artists when it comes to communicating about
dangerous, invasive alien species to a wide audience. They would never create
such an extreme garden as this in order to set a public debate in motion
and touch a raw nerve.

10 een interview met Kris Verdonck
an interview with Kris Verdonck
11
In jouw vroegere werk heb je vooral de nadruk gelegd op de relatie tussen
mens en machine, mens en object. In K, a Society uit 2010 toon je
die mens in zijn maatschappelijke relaties, in zijn verhouding tot andere
mensen. In EXOTE breng je dieren en planten samen. Verdwijnen machines
en objecten dan meer naar de achtergrond?
Het kernthema van mijn werk is de ‘Unheimlichkeit’ of bevreemding.
Deze ontstaat door een omgeving te creëren die een directe fysieke invloed
op de spelers heeft. Het is een situatie of toestand die vreemd en onaangenaam
is. In EXOTE is dat een tuin. De planten en dieren op zich vormen geen
probleem en hen treft geen schuld. Ze komen oorspronkelijk uit een ander
biotoop met natuurlijke vijanden, waardoor het ecosysteem daar perfect in
evenwicht blijft. Ze zijn hier terecht gekomen door de globalisering, door
onze reizen, de wereldhandel... En een groot deel van de invasieve exoten die
we hier neerzetten zijn ook gewoon in tuincentra verkrijgbaar. We beseffen
daarmee niet wat we in onze tuin zetten.
In your earlier work, you particularly emphasised the relationship
between man and machine, and man and object. In your 2010
work K, a Society, you show man in his societal relationships, in
relation to other people. In EXOTE you bring animals and plants
together. Are machines and objects fading into the background?
The core theme of my work is ‘Unheimlichkeit’ or alienation. This arises
by creating an environment which has a direct influence on the players.
It is a situation or state that is strange and unpleasant. In EXOTE, this is a
garden. The plants and animals are not a problem as such, and they are not
to blame. They originally come from a different biotope with natural enemies,
which keeps the ecosystem there in perfect balance. They ended up here due
to globalisation, our travels, international trade... And many of the invasive
alien species that you’ll see here are also easily available in garden centres.
So we don’t even realise what we’re putting in our own gardens.
In EXOTE trek ik dus
de rode draad van mijn
vroeger werk door. De
fysieke invloed van de gecreëerde
omgeving treft nu
echter niet de performers,
maar wel de toeschouwers.
In mijn eerdere installatie
BOX was dat ook al het geval.
De getoonde lichtbron
was daar zo fel dat de kijkers
zonnebrillen moesten
Beeld opbouw EXOTE
foto: Maya Wilsens (A Two Dogs Company)
opzetten om hun ogen te beschermen. In EXOTE zijn de planten en dieren
‘vreemden’. Wij hebben ze hier gebracht en daardoor een omgeving gecreëerd
waarin we zelf vreemden geworden zijn: we moeten onszelf beschermen om
erin rond te kunnen lopen. Er wordt dus een gelijkaardig proces in gang gezet
als bij eerder werk. Als je je bij de mensen uit de maatschappij die ik in K, a
Society toon, zou afvragen hoe de natuur die bij hun wereld past eruit zou
zien, dan kom je bij EXOTE. Al die figuren zijn de bewoners van deze tuin; zij
wandelen erin rond.
Image construction EXOTE
foto: Maya Wilsens (A Two Dogs Company)
In EXOTE, I’m continuing
on with the common
thread of my earlier work.
But the physical influence
of the created environment
now concerns not the
performers, but the viewers
instead. This was also the
case in my earlier installation,
BOX. The light source
in that work was so bright
that the viewers had to
wear sunglasses to protect their eyes. In EXOTE, the plants and animals are
‘foreign’. We brought them here and, by doing so, created an environment
in which we ourselves become foreign: we have to protect ourselves in order
to be able to walk around in it. So a similar process is set in motion as in
my earlier work. If you were to wonder what sort of nature would fit into the
world of the people I showed in K, a Society, then you’d arrive at EXOTE. All
those figures are the inhabitants of this garden; they walk around in it.

12 een interview met Kris Verdonck
an interview with Kris Verdonck
13
Eén van de criteria die je keuze bepaalde van de werken die je in
deze tentoonstelling presenteert, was de mogelijkheid om hen in Z33
‘constant aanwezig te laten zijn’. Dus bijvoorbeeld niet een installatie als
DANCER #1 waarvan het ‘verloop’ slechts enkele minuten duurt en die
dan opnieuw technisch voorbereid moet worden.
Gezien de context van beeldende kunst heb ik uiteraard gekozen voor die
werken die in ‘loop’ konden staan. De laatste twee jaar heb ik mij eerder op
objecten dan op performers geconcentreerd. Het resultaat daarvan is wat er
nu hier staat. De bezoeker zal echter wel de tentoonstelling kunnen bezoeken
met een ‘audiogids’ die een ‘begeleide’ en ‘getimede’ route uitstippelt. In het
weekend voorzien we rondleidingen met een ‘gegidste gids’ die de bezoeker
van het ene werk naar het andere leidt en waarvoor je als toeschouwer een
uur of een uur en een kwartier nodig hebt. Dat is zowat een goeie ‘theatertijd’.
Men zegt vaak dat mijn werk te plastisch is voor het theater. Eigenlijk hoop ik
nu dat men zal zeggen dat het te theatraal is voor een huis voor actuele kunst.
Marianne Van Kerkhoven
One of the criteria for which works you’d present in this exhibition
was whether they could be ‘constantly present’ in Z33. So you
couldn’t use an installation like DANCER #1, for example, which
lasts only a few minutes before having to be reset for technical
reasons.
Given the context of visual arts I naturally chose for the works that could
run ‘on loop’, so to say. Over the last two years I’ve concentrated more
on objects than on performers, the result being what you see here. Visitors
will be able to explore the exhibition using an audio guide that maps out a
‘guided’ and ‘timed’ route. On weekends we give tours with a ‘guided guide’
that leads the visitor from one work to the next and takes about an hour and
a quarter. That’s about a good ‘theatre time’. People often say that my work
is too plastic for the theatre. So actually I’m now hoping that people will say
it’s too theatrical for a house for contemporary art.
Marianne Van Kerkhoven

14 2010
15
FRIEZE
FRIEZE zijn twee projecties van
uitvergrote rechtopstaande figuren.
Ze zitten geprangd in een smalle
doos en ze wachten. Hoewel ze zich
proberen recht te houden, zakken ze
langzaam in elkaar. Toch trachten
ze de hele tijd hun waardigheid
te bewaren. Wanneer ze helemaal
ondersteboven hangen, krabbelen ze
weer recht, strijken hun kleren glad
en kijken voor zich uit alsof er niets
is gebeurd.
De figuren in FRIEZE zijn
klassieke ’Verdonck-personages’:
een soort zakenmensen, netjes
gekleed, beschaafd en westers, maar
vastzittend in een systeem, in een
onhoudbare situatie. Toch stellen zij
zich hier geen vragen bij. Gelaten
ondergaan ze hun lot; volhouden is
de boodschap.
De figuren kunnen beschouwd
worden als een moderne versie van
de kariatiden: de menselijke figuren
die in de klassieke bouwkunst vaak
zuilen vervingen. In tegenstelling tot
deze klassieke kariatiden, die kracht
uitstraalden, tonen de kariatiden van
FRIEZE volop hun kwetsbaarheid.
FRIEZE consists of two projections
of enlarged figures standing up
straight. They are cramped inside a
small, tall box and they wait. They
try to keep straight, but their bodies
insist on contorting in the confined
space. Nevertheless they persevere
in maintaining their dignity. Keeping
up appearances. When the man and
the woman are completely upside
down, they slowly pull themselves
upright again, straighten their clothes
and look ahead as if nothing happened.
The figures in FRIEZE are typical
‘Verdonck-characters’: business
types, neatly dressed, civilised and
modern, but all stuck in a system, in
an untenable situation. But they don’t
ask questions. They maintain their
faith; persistence is the message.
The characters in FRIEZE could
be considered to be a modern
version of the caryatids: the human
figures that often replaced pillars
in classical architecture. They were
functional as well as ornamental and
emanated power. The caryatids in
FRIEZE on the other hand, display
their vulnerability in the extreme.
foto: Luc Schaltin
Voor de wet staat een wachter. Bij deze wachter komt een man van
buiten en verzoekt toegang tot de wet. Maar de wachter zegt dat hij hem nu
geen toegang kan verlenen. De man denkt na en vraagt dan of hij dan later
naar binnen zou mogen. “Het is mogelijk”, zegt de wachter, “maar nu niet.” (…)
Daar zit de man dagen en jaren. Hij probeert telkens toegelaten te worden. (…)
Gedurende de vele jaren kijkt de man bijna ononderbroken naar de wachter.
(...) Nu zal de man niet lang meer leven…”
Uit: ‘Voor de wet’ van Franz Kafka
Before the Law stands a doorkeeper. To this doorkeeper there comes
a man from the country and prays for admittance to the Law. But the doorkeeper
says that he cannot grant admittance at the moment. The man thinks
it over and then asks if he will be allowed in later. “It is possible”, says the
doorkeeper, “but not at the moment.” (…) There he sits for days and years.
He makes many attempts to be admitted. (…) During these many years the
man fixes his attention almost continuously on the doorkeeper. (…) Now he
has not very long to live…”
From: ‘Before the Law’ by Franz Kafka

16 2010
17
DANCER #3
DANCER #3 toont een robot die
probeert om recht te staan. Hij valt
telkens, maar geeft niet op. Vrolijk
en onvermoeibaar doorstaat hij
het proces van trial and error, van
vallen en opstaan. De energie van
de machine werkt aanstekelijk. Zijn
onhandigheid en zijn voortdurend
falen stralen het optimisme uit van
de steeds weer struikelende clown.
DANCER #3 is één van Kris
Verdoncks variaties op de metamorfose
van chaos naar orde.
DANCER #3 shows a robot trying
to stand up straight. He always
falls down again, but never gives up.
He endures this process of trial and
error cheerfully and indefatigably.
The energy of this automaton is infectious.
His clumsiness and constant
failure display the optimism of a
clown who’s always tripping over.
DANCER #3 is one of Kris
Verdoncks’ variations on the metamorphosis
from chaos to order.
foto: A Two Dogs Company
De hoogste mens is in ruste alsof hij dood is, in zijn beweging
is hij als een machine.”
– Lieh-Tzu, 5de eeuw v.C.
The highest of beings is at rest as if he were dead, and
in his movements he is like a machine.”
– Lieh-Tzu, 5th century BC

18 2010
19
MOUSE
MOUSE is een videoprojectie
die – enorm uitvergroot en in een
extreme slow motion – toont hoe
een muis in een muizenval loopt. De
val klapt dicht, het ijzer breekt het
lichaampje, de muis sterft.
We eten alle dagen vlees en we
weten hoe dieren door ons toedoen
aan hun einde komen, maar tegelijkertijd
willen we dat eigenlijk niet
weten en er zeker niet visueel mee
geconfronteerd worden. MOUSE
is een beeld uit onze doordeweekse
werkelijkheid, een beeld van onze
dagelijkse hypocrisie. Door de uitvergroting
van klank en beweging wordt
het een mini-opera.
Bij de opname werd een camera
met super slow motion (10 000
beelden per sec) gebruikt, waardoor
de mechaniek van de beweging
ontrafeld wordt, zoals de fotograaf
Eadweard Muybridge dat eerder
deed. Daardoor zien we een andere,
subjectieve werkelijkheid. In MOUSE
beleven we een noodsituatie helderder
en langzamer. De subjectieve
ervaring wordt een nachtmerrie.
Er werden geen dieren verwond
tijdens de creatie van deze videoprojectie.
MOUSE shows – enormously
magnified and in extreme slow-motion
– a mouse walking into a trap.
The trap closes, the iron breaks the
small body, the mouse dies.
We eat meat every day and
we know that therefore animals are
killed. But at the same time, we don’t
want to know this, and we definitely
don’t want to be confronted with it
visually. MOUSE is an image from
everyday reality, an image of our
daily hypocrisy. Because of the magnification
of sound and movement it
becomes a mini-opera.
For this recording, a camera
with super slow motion (10,000 images/sec)
was used. These cameras
unravel the mechanics of a movement,
just like photographer Eadweard
Muybridge did. By using this
technique we are shown a different,
‘subjective’ reality. In MOUSE we
experience an emergency situation
in a very clear and slow way. The
‘subjective’ experience becomes a
nightmare.
No animals were harmed shooting this
video.
foto: Hendrik De Smedt
“Ach”, zei de muis, “de wereld wordt iedere dag kleiner. Eerst was hij
zo groot dat ik bang was. Ik liep verder en ik was blij dat ik eindelijk links en
rechts in de verte muren zag, maar die lange muren lopen zo vlug naar elkaar
toe, dat ik al in de laatste kamer ben en daar in de hoek staat de val, waar ik in
loop.” – “Je moet alleen je koers veranderen”, zei de kat en at haar op.”
Uit: ‘Kleine Fabel’ van Franz Kafka
“Alas”, said the mouse, ”the world is growing smaller every day. At
the beginning it was so big that I was afraid. I kept running, and I was glad
when at last I saw walls far away to the right and left, but these long walls
have narrowed so quickly that I am in the last chamber already, and there in
the corner stands the trap that I must run into.” – “You only need to change
your direction”, said the cat, and ate him up.”
From: A Little Fabel by Franz Kafka

20 2010
21
GOSSIP
Een uitgebreid gezelschap uit ‘de
betere kringen’ staart de toeschouwer
vanaf een muur aan. De mannen en
de vrouwen staan op een rij naast
elkaar, dicht tegen elkaar aangeplakt,
allemaal even groot. Ze fluisteren
elkaar bijna onophoudelijk woorden
in de oren en kijken onbeschaamd
naar de toeschouwer. GOSSIP is als
een glurend schilderij dat zich vrolijk
maakt over de toeschouwer en op
hem neerkijkt.
GOSSIP toont een ‘gemeenschap’,
eenvormig, beschaafd en
leeg, maar vastberaden. Mannen en
vrouwen, jong en oud, allemaal volwassen.
Misvormd, maar gelijk aan
elkaar en uitermate tevreden. Hun
angst, hun verwarring en hun gevoel
van ‘Unheimlichkeit’ hebben zij
heel diep weg gedrukt, ze tonen hun
pseudo-vrolijke buitenkant. Het zijn
vertegenwoordigers van een maatschappij
aan de rand van de afgrond.
Kinderen zijn in deze maatschappij
afwezig.
A large company of people belonging
to ‘higher society’ gazes at
the audience. The men and women
stand in a line next to each other,
very close to each other, all equally
tall. They incessantly whisper words
in each others’ ears and they look
the spectator impudently in the eye.
GOSSIP is like a peeking painting
that is amused by the spectator and
looks down on him.
GOSSIP shows a ‘community’,
uniform, civilised, empty but determined.
Men and women, young and
old, all grown-ups. Deformed but
equal to each other and extremely
satisfied. They have suppressed
their fear, confusion and sense of
‘Unheimlichkeit’ and they display
their pseudo-happy exterior. They
are representatives of a society that
stands at the edge of an abyss.
Children are absent in this society.
foto: Luc Schaltin
Wij zijn vijf vrienden, wij zijn eens een keer achter elkaar uit een huis
gekomen, eerst kwam de ene en ging naast de deur staan. (…) Ten slotte stonden
wij allemaal op een rij. (…) Sindsdien leven wij samen, het zou een vreedzaam
leven zijn, als zich niet voortdurend een zesde wilde aansluiten. Hij doet ons
niets, maar wij vinden hem lastig. (…) Wij stoten hem met de ellebogen weg,
maar al stoten wij hem nog zo hard weg, hij komt terug.”
Uit: ‘Gemeenschap’ van Franz Kafka
We are five friends, one day we came out of a house one after the
other, first one came and placed himself beside the gate. (…) Finally we all
stood in a row. (…) Since then we have been living together, it would be
a peaceful life if it weren’t for a sixth one continually trying to interfere. He
doesn’t do us any harm, but he annoys us. (…) We push him away with our
elbows, but however much we push him away, back he comes.”
From: ‘Fellowship’ by Franz Kafka

22 2010
23
Pellet: braakbal
Braakbal (de (m.)), de door
sommige vogels uitgebraakte onverteerbare
resten van voedsel, syn.
uilenbal.
In een duistere ruimte hangt een
grote donkere bal. De ronde massa
is zo groot dat hij een groot deel
van de ruimte in beslag neemt. Wie
onder de grote bal plaatsneemt, lijkt
elk moment verpletterd te kunnen
worden. Op de achtergrond horen we
Kafka’s verhaal over het ‘unheimliche’
wezen Odradek (Uit: De zorgen
van een huisvader).
PELLET
Pellet: the mass of undigested
parts of a bird’s food that some bird
species occasionally regurgitate, syn.
a casting. (Wikipedia)
A big dark ball is hanging in
a very dark space. The round mass
is so big it almost fills up the whole
area. Whoever positions himself
beneath the ball seems about to be
crushed at any moment. We hear
Kafka’s story of the ‘unheimliche’
creature Odradek (from ‘The Cares
of a Family Man’).
“Er
bestaat een wezen
dat Odradek heet. Het ziet er
ongeveer uit als een platte stervormige
garenklos, en inderdaad schijnt het ook met
garen omwoeld te zijn. (…) Je zou graag willen
geloven dat dit wezen vroeger een of andere doelmatige
vorm heeft gehad en nu alleen gebroken is. (…)
Tevergeefs vraag ik mij af wat er met hem zal gebeuren.
Kan hij doodgaan? Alles wat dood gaat heeft eerst een
soort van doel, een soort van werk gehad en daardoor is
het versleten; maar dat gaat bij Odradek niet op. (…)
Klaarblijkelijk doet hij niemand kwaad; maar het
idee dat hij mij nog overleven zal, vind ik bijna
pijnlijk.”
Uit: ‘De zorgen van een huisvader’ van
Franz Kafka
“There
is a creature called
Odradek. At first glance it
looks like a flat star-shaped spool for
thread, and indeed it does seem to have
thread wound upon it. (...) One is tempted to
believe that the creature one had some sort of
intelligible shape and is now only a broken-down
remnant. (…) I ask myself, to no purpose, what
is likely to happen to him? Can he possibly die?
Anything that dies has had some kind of aim in
life, some kind of activity, which has worn out; but
that does not apply to Odradek. (…) He does no
harm to anyone that one can see; but the idea
that he is likely to survive me I find almost
painful.”
From: ‘The Cares of a Family
Man’ by Franz Kafka

24 2010
25
HUMINID
HUMINID is geïnspireerd op
de geschiedenis van de creatie van de
‘homunculus’. Dit is een artificieel
miniatuurmensje waar filosofen,
alchemisten en wetenschappers sinds
de Griekse Oudheid naar op zoek
gingen.
In HUMINID wordt de toeschouwer
rechtstreeks aangesproken
door een wezen dat deels mens en
deels pop is. Tussen mens en ding,
tussen leven en dood. In ‘Faust II’
(1832) beschrijft Goethe hoe Mephistopheles
en zijn helper Wagner
in een fiool (kolf) een klein artificieel
wezentje tot leven wekken.
De hier getoonde huminid
is kolf én wezen, baarmoeder én
embryo tegelijkertijd. Hij bestaat
uit dode materie en behoort tot het
niet-iets, maar zijn hart klopt en hij
ademt. Hij is nog onaf, hij groeit
binnen het omhulsel en hij wil ‘worden’,
maar tegelijkertijd bestaat de
wetenschap dat hij buiten de kolf niet
levensvatbaar is. Hij praat onophoudelijk
en hij bestaat slechts in de taal.
HUMINID is één van Kris Verdoncks
variaties op de metamorfose van
chaos naar orde.
Met stem en beeltenis van acteur
Johan Leysen. Tekst geïnspireerd op
‘Lessness’ van Samuel Beckett.
HUMINID is inspired by the
history of the creation of the ‘homunculus’.
This is an artificial miniature
human that philosophers, alchemists
and scientists have sought over the
centuries since Greek Antiquity.
In HUMINID, the spectator is
addressed directly by a creature
that can be called part human and
part doll. Halfway between human
and thing, halfway between life and
death. In Faust II (1832) Goethe
describes how Mephistopheles and
his helper Wagner bring a small
artificial being to life in a phial (a
flask).
The huminid shown here is
simultaneously both flask and being,
womb and embryo. He is made of
dead matter, is a not-anything, but
his heart beats and he breathes. He
is still unfinished, he grows inside
his pod and he wants to ‘be’, but at
the same time there is the knowledge
that he is not viable outside the flask.
He talks ceaselessly, he exists only
in language. HUMINID is one of
the variations on the metamorphosis
from chaos to order.
With the voice and image of
actor Johan Leysen. Script inspired
by Samuel Beckett’s ‘Lessness’.
foto: Reinout Hiel

26 2003 — heden / present
27
Opslagplaats van machinerie, gebruikt
in performances / installaties
Warehouse of machinery, used in
performances / installations
De ‘machinerie’, toestellen en
objecten die zich achter de schermen
van een performance / voorstelling
bevinden, worden in deze ruimte
zichtbaar gemaakt. De machines
zien er vaak uit als middeleeuwse
(martel-)tuigen. Tegelijk zijn het dikwijls
hoogtechnologische objecten,
die complexe functies vervullen. Ze
vormen een groot contrast met de
extreem esthetische beelden die ze
produceren.
Het overzicht van machinerie en
performances / installaties speelt in
op het spanningsveld tussen mens en
machine in onze huidige samenleving.
Welke relatie kan/wil/moet de
mens met de technologie aangaan?
Hoe moeilijk is de evenwichtsoefening
tussen menselijke controle en
machinale overgave? Het zich overleveren
aan de machine kent heel wat
gradaties: van het niet-meer-zonder-
GSM-kunnen tot de afhankelijkheid
op leven en dood van iemand aan een
beademingsmachine.
The ‘machinery’, appliances
and objects that are situated behind
the scenes of a performance / show,
are visualized in this space. The machines
often look like medieval instruments
(of torture). At the same time,
they are often high-technological
objects, that fulfil complex functions.
They form a large contrast with the
extreme esthetical images that they
produce.
The overview of machines and
earlier performances / installations
by Kris Verdonck addresses the
field of tension between man and
machine in today’s society. What
relationship can/must/do people
want to enter into with technology?
How difficult is the balancing act
between human control and submission
to machines? There are differing
degrees in the extent to which we put
ourselves at the mercy of machines:
from not being able to function without
our mobile phones to depending
on life and death on a breathing
machine.
foto: Giannina Urmeneta Ottiker
Een sfeer van ‘Unheimlichkeit’
kenmerkt het werk van Kris Verdonck.
Het woord ‘unheimlich’ – het
was Freud die dit gevoel onder onze
aandacht bracht – laat zich moeilijk
vertalen: vreemd, onbegrijpelijk,
geheimzinnig, angstwekkend, verbonden
met bovennatuurlijke krachten.
Letterlijk betekent un-heim-lich: wie
geen huis meer heeft, wie nergens
thuishoort. Wie losgeslagen is van het
vertrouwde.”
– Marianne Van Kerkhoven
Kris Verdonck’s work is
characterised by an atmosphere of
‘Unheimlichkeit’. The word ‘unheimlich’
– it was Freud who brought
this feeling to our attention – is not
easy to translate: strange, incomprehensible,
mysterious, frightening,
associated with supernatural powers.
Literally, un-heim-lich means he who
has no home, who belongs nowhere.
He who is adrift from the familiar.”
– Marianne Van Kerkhoven

28 2009
29
SYNCOPE
De medische term syncope
(collaps of informeel flauwvallen)
beschrijft een kortdurende en
vanzelf overgaande bewusteloosheid
veroorzaakt door een verminderde
bloedtoevoer naar de hersenen. Het
bewustzijnsverlies leidt tot verlies
van lichaamshouding door het wegvallen
van de spiertonus. (Wikipedia)
Syncope is the medical term for
fainting, a sudden, usually temporary,
loss of consciousness generally
caused by insufficient oxygen in the
brain. Typical symptoms progress
through dizziness, clamminess of the
skin, a dimming of vision or greyout,
possibly tinnitus, complete loss of
vision, weakness of limbs to physical
collapse. (Wikipedia)
foto: A Two Dogs Company
In het midden van de ruimte
staat een grote bak met hoge wanden
die aan de bovenzijde geopend is.
Over de rand heen ziet de toeschouwer
een beeld van een man drijvend
op het wateroppervlak. De man is
veel groter dan mensenmaat, draagt
een deftig pak en houdt zijn aktetas
in de armen gekneld. De aktetas
houdt hem drijvende. Hij wacht.
Gelaten en nauwelijks verwonderd
over zijn toestand dobbert hij wat
rond, rookt een sigaret en draait hij
zich om in het water.
In the middle of a room stands a
big container with high sides. On the
surface of the water, the spectator
sees a man floating. He is much bigger
than an average man, he wears
a smart suit and holds his briefcase
tightly in his arms. The briefcase
keeps him floating. He waits. Submissive
and hardly surprised about the
situation in which he finds himself, he
floats calmly, smokes a cigarette and
turns in the water.
Daarom blijft toch de beste raad alles te accepteren, zich als een zware
massa te gedragen zelfs al voel je dat je wordt weggeblazen, je tot geen onnodige
stap te laten verlokken, de ander met de blik van een dier aan te kijken, geen berouw
te voelen, kortom alles wat nog als spookachtig leven is overgebleven met
eigen hand omlaag te drukken, dat wil zeggen de laatste doodse stilte nog te verhogen
en buiten haar niets meer te laten bestaan. Een karakteristieke beweging
in een dergelijke toestand is het met de pink langs de wenkbrauwen strijken.”
Uit: ‘Besluiten’ van Franz Kafka
So perhaps the best resource is to meet everything passively, to make
yourself an inert mass, and, if you feel that you are being carried away,
not to let yourself be lured into taking a single unnecessary step, to stare at
others with the eyes of an animal, to feel no compunction, in short, with your
own hand to throttle down whatever ghostly life remains in you, that is, to
enlarge the final peace of the graveyard and let nothing survive save that. A
characteristic movement in such a condition is to run your little finger along
your eyebrows.”
From: ‘Resolutions’ by Franz Kafka

30 2010
31
PRESYNCOPE
Presyncope is een toestand
bestaande uit lichthoofdigheid,
spierverslapping en het gevoel van
flauwvallen (in tegenstelling tot de
syncope, wat werkelijk flauwvallen
is). Bij veel patiënten is de lichthoofdigheid
een symptoom van
orthostatische bloeddrukverlaging.
Orthostatische bloeddrukverlaging
komt voor wanneer de bloeddruk
daalt als de patiënt opstaat van een
rugliggende of een zittende houding.
Als het verlies van bewustzijn in deze
situatie voorkomt, wordt het syncope
genoemd. (Wikipedia)
In PRESYNCOPE glijdt de
camera langzaam en gelijkmatig naar
beneden langs de gevel van een hoog
kantoorgebouw. De grond komt heel
traag dichterbij. Ondertussen horen
we iemand zijn gedachten en indrukken
beschrijven tijdens de val. Deze
innerlijke monoloog bevat flarden
herinneringen uit het leven dat aan
de val vooraf ging, triviale details van
de voorbije werkdag, vreemde bespiegelingen
over het vallen en over
de wereld… Het beeld stopt als de
camera aan de voet van het gebouw
bijna het water raakt.
Pre-syncope is a state consisting
of lightheadedness, muscular weakness,
and feeling faint (as opposed
to a syncope, which is actually
fainting). In many patients, lightheadedness
is a symptom of orthostatic
hypotension. Orthostatic hypotension
occurs when blood pressure drops
significantly when the patient stands
from a supine or sitting position.
If loss of consciousness occurs in
this situation, it is termed syncope.
(Wikipedia)
In PRESYNCOPE the camera
slowly and steadily slides down the
façade of a very tall office block. The
ground approaches slowly. We hear
the calm voice of someone describing
his thoughts and impressions
during the fall. This inner monologue
contains scraps of memories from the
lifetime that preceded the fall, trivial
details of the previous workday,
strange reflections on falling and on
the world… The image stops as the
camera reaches the foot of the building,
almost touching the water.
Kijk naar de schaduwen / Een
abstract schilderij / En die zon / Wat
een prachtige dag / Hoe wonderlijk
kort is het leven / Het is zo samengebald
dat ik alles helder kan zien /
Alles wat dood gaat had ooit een doel
/ Een beetje duizelig / Ik bevind mij
niet op de juiste plaats / Ik kan de
gedachte niet van me afzetten dat ik
me niet op de juiste plaats bevind / De
tijd is uit zijn voegen / Veel ruimte /
Die leegte / Belachelijk / Ik kan mezelf
zien / Kijk naar mij / En dan weer die
eenzaamheid (…)”
Uit: PRESYNCOPE
foto: Luc Schaltin
Look at the shadows / An
abstract painting / And that sun /
What a beautiful day / How wonderfully
short life is / It is so dense
that I can see everything clearly now
/ Anything that dies has had some
kind of aim / A bit dizzy / I’m not in
the right place / I cannot rid myself
of the feeling that I’m not in the right
place / Time is out of scale / A lot
of space / That void / Ridiculous /
I can see myself / Look at me / And
again that solitude (...)”
From: PRESYNCOPE

32 2011 — productieopdracht / commission
33
EXOTE
In EXOTE bewonderen we de
pracht van water- en andere planten,
van amfibieën, vissen en vogels. We
ervaren de paradoxale schoonheid
van deze negatieve Hof van Eden.
Over dit geluksgevoel valt echter al
snel de donkere schaduw van de wetenschap
dat niet deze heerlijke tuin
ziek is, maar wel de mens die hem tot
stand heeft gebracht...
De steeds verdergaande ingrepen
van de mens in de natuur, leiden
tot een grondige verstoring van het
biologisch evenwicht. Totaal vervreemd
van de natuur, vergiftigen we
als consumptiemachines onze eigen
omgeving tot die onleefbaar is. De
beelden van mensen in witte pakken,
met mondmaskers en handschoenen,
in de oliesmurrie in de Golf van
Mexico, in het bruinrode slib van de
Hongaarse aluminiumfabriek en in
de ongezonde lucht van onze grootsteden
doen futuristisch aan, maar
zijn zeer actueel en reëel. Ze vormen
het vertrekpunt voor EXOTE, de
‘tuininstallatie’ die Kris Verdonck
voor Z33 realiseerde. De binnentuin
staat als metafoor voor een wereld
waarin de mens zich steeds meer
moet beschermen tegen een omgeving
die hij zelf gecreëerd heeft.
In EXOTE we admire the beauty
of water and other plants, of amphibians,
fish and birds. We experience
the paradoxical beauty of this
negative Garden of Eden. But this
sense of happiness is quickly overshadowed
by the knowledge that it is
not this glorious garden that is ill, but
rather the people who created it...
Man’s ever-increasing interference
in nature leads to a profound
disturbance of the biological balance.
Totally estranged from nature,
as machines of consumption we
poison our own environment to the
point that we can no longer live in it.
The images of people in white suits,
masks and gloves in the oil gunk in
the Gulf of Mexico, the red-brown
sludge of the Hungarian aluminium
factory and the unhealthy air of our
big cities might seem futuristic, but
are in fact all too current and real.
They form the point of departure
for EXOTE, the ‘garden installation’
that Kris Verdonck has made for
Z33. The enclosed garden stands
as a metaphor for a world in which
man is increasingly forced to protect
himself from an environment that he
himself has created.
De tuin, aangeplant op de eerste
verdieping van Z33, bestaat uit een
selectie van de meest invasieve exoten
(dieren en planten) in België, gaande
van de Japanse duizendknoop tot
de stierkikker. De bezoeker wandelt
in een beschermend pak rond in
dit einde-van-de-wereld landschap
of deze mono-wereld begroeid met
slechts enkele soorten. Gezien de
installatie potentieel gevaar voor de
biodiversiteit in Hasselt en omgeving
in zich draagt (bepaalde soorten,
zijn hier nog niet aanwezig), moet de
bezoeker zich ervan bewust zijn dat
zelfs het kleinste zaadje of diertje niet
uit de tuin mag ontsnappen. Zowel
de evolutie van de tuin, de beschermende
kledij als de veiligheidsregels
bij onder meer de installatie én bij de
vernietiging van de tuin maken
essentieel en noodzakelijk deel uit
van het kunstwerk.
EXOTE wil zich niet positioneren
binnen het wetenschappelijk
debat over biologische invasies, maar
wil als metafoor wel doen nadenken
over onze omgang met de omgeving
waarin we leven.
The garden, ‘planted’ on the
first floor of Z33, houses a selection
of the most invasive alien species
(animals and plants) in Belgium, from
the Japanese knotweed to the bullfrog.
The visitor walks around in a
protective suit in this end-of-the-world
landscape, a sort of mono-world
overgrown with just a few species.
As certain non-native species in the
installation present a potential threat
to biodiversity in Hasselt and the
surrounding areas (some species ar
not yet present here), visitors need
to be aware that even the smallest
seed or animal cannot be allowed to
escape. The evolution of the garden,
the protective clothing and the safety
provisions involved in the installation
as well as the destruction of the garden
form an essential and necessary
part of the artwork.
EXOTE’s aim is not to position
itself within the scientific debate on
biological invasions, but to be a
metaphor to reflect on our interaction
with the environment in which
we live.

34 2011 — productieopdracht / commission
35
EXOTE
Invasieve exoten of nietinheemse
invasieve soorten
(invasive alien species) zijn planten
diersoorten die door menselijk
handelen buiten hun natuurlijk
verspreidingsgebied gebracht zijn,
en zich hier goed thuis voelen. Dat
fenomeen is niet nieuw, maar de
frequentie en omvang zijn als gevolg
van de globalisering en de exponentiële
groei van de transport- en reissector
wel spectaculair toegenomen.
Zo worden ze bijvoorbeeld binnengebracht
via ballastwater van schepen
of via fruittransporten. In de praktijk
wordt echter slechts een klein aantal
van alle exotische organismen invasief
in een nieuwe omgeving.
Door de explosieve uitbreiding
van hun populaties hebben de invasieve
soorten de neiging om andere,
inheemse soorten te verdringen. Ze
vormen een probleem voor biodiversiteit,
economie en volksgezondheid.
Biologische invasies door
exotische soorten worden internationaal
als één van de belangrijkste
bedreigingen voor de biodiversiteit
beschouwd.
Invasive alien species are types of
plants and animals that are spread
by human hands outside their natural
area, and come to flourish in the
new environment. This phenomenon
is not new, but its frequency and
scope have seen a spectacular
increase due to globalisation and the
exponential growth of the transport
and travel sectors. Alien species can
be brought in via ballast water from
ships, for example, or via fruit transports.
However, only a small number
of them actually become invasive in
the new environment.
Due to their explosive growth,
these species tend to displace other,
native species, and as such they
constitute a problem for biodiversity,
the economy and public health.
Biological invasions by invasive alien
species are considered one of the
most important threats to biodiversity
worldwide.
foto: Reuzenberenklauw - A Two Dogs Company
Dwergkroos (Lemna
minuta), Parelvederkruid
(Myriophyllum aquaticum),
Waterteunisbloem (Ludwigia
grandiflora), Watercrassula
(Crassula helmsii), Grote
waternavel (Hydrocotyle
ranunculoides),
Canadese waterpest
(Elodea canadensis),
Hemelboom (Ailanthus
altissima); Japanse
duizendknoop (Fallopia
Japonica), Aardpeer
(Helianthus tuberosus),
Reuzenberenklauw
(Heracleum
mantegazzianum),
Reuzenbalsemien (Impatiens
glandulifera), Amerikaanse
vogelkers (Prunus
serotina), Rimpelroos (Rosa
rugosa), Bezemkruiskruid
(Senecio inaequidens),
Pontische rododendron
(Rhododendron ponticum),
Late guldenroede
(Solidago gigantea),
Veelkleurig Aziatisch
lieveheersbeestje (Harmonia
axyridis), Stierkikker
(Lithobates catesbeianus),
Halsbandparkiet (Psittacula
krameri)…

36 37
EducatiEF AANBOD bij
kris verdonck – exhibition #1
Educational program
kris verdonck – exhibition #1
Met de kijkwijzer kunnen kinderen van 10 tot 14 jaar de tentoonstelling
bekijken, verbanden leggen, nadenken, creatief verwerken… Speurneuzen kunnen
tussen 3 juli en 21 augustus 2011 de tips volgen die leiden naar de Schat van
Vlieg. Voor de jongsten is er een zoek-en-kleur-plaat.
In het Z-lab, de educatieve ruimte, word je zelf aan het werk gezet en kan je
bijdragen aan het verhaal bij de tentoonstelling.
Neem met je gezin deel aan een familienamiddag waarin groot en klein aan
het denken en creëren worden gezet.
Enkel na reservering via info@z33.be of 011 29 59 60.
Enkel op zaterdagen, zondagen en tijdens schoolvakanties, 14u-16u.
Min. 8, max. 14 deelnemers. Prijs: € 40.
The viewing guide leads children and teenagers (10–14 years) on their
own route through the exhibition with information and insight, connections,
observation and creativity tasks. Between 3 July and 21 August follow the
clues, search for the Treasure of Fly (‘Schat van Vlieg’) in EXHIBITION #1 and
take a fun surprise home with you.
At the Z-lab, the educative space at the exhibition, you are put to work yourself.
Everyone can contribute to the story of the exhibition.
Enjoy an artistic afternoon with the whole family. Children and parents reflecting,
playing, searching and allowing the artist in them to come to the fore.
By reservation only; info@z33.be or 011 29 59 60.
Only on Saturdays, Sundays and during the school holidays, 2pm – 4pm.
Min. 8, max. 14 participants. Price: € 40.
rondleidingen
Stap echt in de wereld van Kris Verdonck en volg een begeleide rondgang
doorheen het parcours. Dit kan steeds met een audiogids of in het weekend met
een ‘gegidste’ gids. Zo bepaalt de kunstenaar zelf de tijd die je doorbrengt bij elk
werk in de tentoonstelling, net als bij een theaterstuk. Een belevenis om niet snel
te vergeten.
praktisch
Rondleiding met audiogids:
steeds tijdens de openingsuren – gratis – duur: ca. 1u15.
Groepsrondleiding met ‘gegidste’ gids:
steeds tijdens de openingsuren – na reservatie via
publiekswerking@z33.be – € 30 – max. 20 personen – duur: ca. 1u15.
Weekendrondleiding met ‘gegidste’ gids:
zaterdag en zondag om 15u – gratis – duur: ca. 1u15.
guided tours
To really step into the world of Kris Verdonck, you can follow a guided
tour through the route. This is possible with an audio guide or in the weekend
with a ‘guided’ guide. That way, Kris Verdonck determines as an artist the
amount of time you spend with each work at the exhibition, just like a stage
play. An unforgettable experience.
practical
Tour with audio guide:
during the opening hours – free – duration: approx. 1h15.
Group tour with ‘guided’ guide:
during the opening hours – after reservation via publiekswerking@z33.be
€ 30 – Max. 20 persons – duration: approx. 1h15.
Weekend tours with ‘guided’ guide:
Saturday and Sunday at 3pm – free – duration: approx. 1h15.

38
di 17.05.2011 – 20u
A-Z lezing door Kris Verdonck
AGENDA
tue 17 may 2011 – 8 pm
A-Z lecture by Kris Verdonck
Z33 - huis voor actuele kunst
Zuivelmarkt 33, Hasselt (BE)
www.z33.be
za 02.07.2011 – 19u
Performance event met live
performances / installaties van
Kris Verdonck en nocturne
(aansluitend op de uitreiking van de
Wanatoe-prijzen en de opening van
de installatie van Numen / For Use -
NET in de Hoge Ruimtes in Z33)
vr 29.07.2011 – vanaf 18u
Zebra Bar Buiten
Gratis openluchtfilm (22u), gekozen
door Kris Verdonck.
Bar open om 18u.
9-12.08.2011
Kunstenaar voor 1 Dag (9-12j)
16-17.08.2011
ZorrillaZ (15+)
22-25.08.2011
Kunztlab (13-15j)
sat 2 july 2011 – 7 pm
Performance event with live
performances / installations of
Kris Verdonck and nocturne
(shortly after the distribution of the
Wanatoe-prices and the opening of
the artistic installation of Numen / For
Use - NET at the Hoge Ruimtes at Z33)
fri 29 july 2011 – from 6 pm
Zebra Bar Outside
Free open air film (10pm), chosen
by Kris Verdonck.
Bar open at 6pm.
9-12 aug 2011
Artist for a Day (9–12 years)
16-17 aug 2011
ZorrillaZ (15+)
22-25 aug 2011
Kunztlab (13–15 years)
Deze mini-catalogus werd gemaakt voor de tentoonstelling Kris Verdonck –
EXHIBITION #1 van 1 mei tot 21 augustus 2011 in Z33 – huis voor actuele kunst.
This mini-catalogue was made for the exhibition Kris Verdonck - EXHIBITION #1 from the
1st of May till the 21st of August 2011 at Z33 - house for contemporary art.
Z33 is een initiatief van de Provincie Limburg
Z33 is partner van Design Platform Limburg en Kunstinlimburg.be
Z33 is an initiative of the province of Limburg
Z33 is a partner of Design Platform Limburg and Kunstinlimburg.be
Tekst / Text: Evelien Bracke (Z33), Marianne Van Kerkhoven (Kaaitheater)
Vertaling / Translation: Campana Translations
Ontwerp / Design: Niek Kosten
V.U. / Publisher: Jan Boelen (Z33)
Wettelijk depot / Legal Deposit: D/2011/5857/29
Kris Verdonck – EXHIBITION #1
kwam tot stand met de medewerking van / was established with the cooperation of:
A Two Dogs Company, AlienImpact (UA), AlterIAS (Alternatieven voor Invasieve
Planten), ANB (Agentschap voor Natuur en Bos), Arboretum Bokrijk, Dienst Water en
Domeinen Provincie Limburg, ILVO (Instituut voor Landbouw- en Visserijonderzoek),
INVEXO (Minder invasieve planten en dieren), Kaaitheater, LIKONA (Limburgse koepel
voor Natuurstudie), LPW (Limburgse Plantenwerkgroep), Michel & Christoph Van Belle,
Nationale Plantentuin van België, Natuurpunt, Patrick T’Hooft, PCS (Proefcentrum
voor Sierteelt), PIBO Tongeren, Plantentuin Universiteit Gent, ULB, Universiteit Hasselt
(Centrum voor Milieukunde), Universiteit Antwerpen & VUB.
Foto cover: Bunias orientalis – Grote hardvrucht / Turkish wartycabbage — Bjørn Rørslett-NN/Nærfoto