l9clshg

aanpak van criminaliteit niet werkt (Brons et al., 2008). De Schilaanpak (Pijler 3) tenslotte,
instroombeperking, houdt in dat van elk individu uit de Top 600 een netwerkonderzoek wordt
gedaan waarbij wordt nagegaan of diens eventuele jongere broertjes, zusjes of kinderen in
aanmerking komen voor preventieve maatregelen.
Deze studie
Voor doelmatige preventie van jeugdcriminaliteit en het terugdringen van recidive onder
jongvolwassen criminele veelplegers is het in de eerste plaats van belang dat de aard en omvang
van de achterliggende problematiek goed in kaart worden gebracht (Brons et al., 2008). Onderzoek
laat zien dat interventies gericht op het terugdringen van delinquent gedrag het meest effectief zijn
wanneer zij specifiek gericht zijn op criminogene behoeften. Een mismatch hiertussen kan er zelfs
voor zorgen dat delinquent gedrag verergert (Andrews, 1995; Lowenkamp & Latessa, 2005). Daarom
is het doel van deze studie in de eerste plaats beschrijvend: welk probleemgedrag en
achterliggende problematiek, reeds zichtbaar voor het 18 e levensjaar, kenmerken de Top 600?
Daarnaast wordt in deze studie de Top 600 vergeleken met een groep leeftijdgenoten die ooit
vergelijkbaar probleemgedrag vertoonde, maar bij wie het criminele gedrag inmiddels is verminderd
en tot een minimum is gedaald 2 . Deze groep noemen we ‘de boefjes’. De vergelijking van
veelplegers uit de Top 600 met ‘de boefjes’ biedt de mogelijkheid om enerzijds risicofactoren aan te
wijzen die samen lijken te hangen met het voortzetten van crimineel gedrag tot in de
(jong)volwassenheid en anderzijds om beschermende factoren te identificeren die hiertegen juist
lijken te bufferen.
Op basis van de resultaten van deze vergelijking zal vervolgens bediscussieerd worden welk type
hulp- en/of behandelaanbod wenselijk lijkt voor jongens die nu of in de toekomst onder
vergelijkbare omstandigheden als de Top 600 in beeld (gaan) komen bij de jeugdzorg. Daarbij zal
gebruik worden gemaakt van cliëntprofielen, bestaande uit specifieke combinaties van kenmerken
die aparte categorieën van cliënten beschrijven (Sijbrandij et al., 2008).
De vragen die we met dit onderzoek willen beantwoorden zijn derhalve:
1. Hoe is het delictgedrag van Top 600 cliënten te typeren?
2. Wat kenmerkte de opvoeding van Top 600 cliënten?
3. Zijn er aanwijzingen voor problematisch middelengebruik tijdens de jeugd?
4. Wat was de psychische gesteldheid van Top 600 cliënten tijdens hun jeugd?
5. Hoe was het sociale netwerk van de Top 600 tijdens hun jeugd te omschrijven?
6. Wat zijn de belangrijkste verschillen tussen de Top 600 en de Boefjes wat betreft het
voorkomen en ernst van criminogene risicofactoren tijdens de jeugd?
7. Welke combinaties van risicofactoren lijken gerelateerd aan een verhoogde kans op het
voortzetten van crimineel en gewelddadig gedrag tot in de (jong)volwassenheid, en welke
combinaties van risicofactoren lijken hiertegen juist te beschermen?
2 De Engelse wetenschappelijke term hiervoor is ‘desistance’, als antoniem voor ‘persistance’.
8