l9clshg

Aanbevelingen
De resultaten van dit onderzoek, met de vergelijking tussen de jongvolwassen gewelddadige
veelplegers uit de Top 600 en de Boefjes in het bijzonder, bieden een aantal aanknopingspunten
voor hulpverlening gericht op het voorkomen dat jeugdigen, met een vergelijkbaar risicoprofiel als
de Top 600 destijds, het pad richting ernstige (gewelddadige) criminaliteit inslaan.
1. Probeer nog eerder in te grijpen
Voor de jongvolwassen gewelddadige veelplegers geldt dat hun relatief rijke verleden in de
jeugdzorg niet heeft kunnen voorkomen dat zij anno nu crimineel gedrag vertonen. Ondanks dat
bijna de helft van de gewelddadige veelplegers al voor het 12 e levensjaar was opgevallen in verband
met externaliserend probleemgedrag kwamen zij gemiddeld pas na hun 14 e in beeld bij jeugdzorg.
Het belang van (nog) vroeger ingrijpen is groot, mede gezien het gegeven dat interventies gericht
op dynamische risicofactoren op jonge leeftijd meer effect hebben.
2. Verbeter signalering en screening van probleemgedrag
Om eerder in te kunnen grijpen is effectieve signalering en screening vereist. Een eerste stap in deze
richting is een inventarisatie van de wijze waarop nu door bijvoorbeeld scholen en politie aan
vroegsignalering wordt gedaan. Mogelijk dient deze te worden aangescherpt. De in dit rapport
gepresenteerde risicofactoren en -profielen kunnen hiervoor handvatten bieden. Idealiter wordt
hierbij rekening gehouden met verschillen tussen leeftijdsgroepen.
3. Interventies moeten intensief zijn
Gezien de ernst en omvang van de problematiek zou de intensiteit van eventuele interventies bij
jongeren met een vergelijkbaar profiel als dat van de jongvolwassen veelplegers destijds (meteen)
hoog moeten zijn. Daarnaast moet er snel ‘opgeschaald’ kunnen worden indien de situatie daarom
vraagt. Intensief interveniëren moet niet worden verward met (te) veel interventies inzetten; het
‘stapelen’ zou beperkt moeten zijn.
4. Betere borging van randvoorwaarden voor effectieve interventies
Voor een optimaal effect van interventies is het belangrijk dat er goed gekeken wordt naar de
randvoorwaarden, en de mate waarin interventieplegers deze handhaven. Ook bij toekomstige
inkoop van jeugdzorg zou hierop moeten worden toegezien. Daarbij kan gedacht worden aan
continuïteit van zorg/hulpverlener en het plegen van goede diagnostiek. Monitoring van het
doorlopen van interventies (therapietrouw) door jongeren kan hier ook aan bijdragen.
5. Verhoog de motivatie voor hulpverlening
Hulpverlening sloeg vaak niet aan omdat de motivatie bij jongeren onvoldoende was. Het motiveren
van klanten blijft hiermee een belangrijk aandachtspunt. Een stok-achter-de-deur is belangrijk, maar
het verdient ook aanbeveling te kijken naar andere manieren om de motivatie van jongeren voor
hulpverlening te verhogen. Voorbeelden hiervan zijn het bewerkstelligen van een goede match
tussen hulpverlener en jongere, werken volgens de contractgedachte (“geef ze iets te verliezen”) en
het betrekken van de ouder(s).
5