Migrantenkerken en arMoede in nederland, een - Kerk in Actie

26
van het secretariaat dat men zich er in de Indonesische
cultuur voor schaamt om hulp te vragen – zij
doen hun best om niet te laten blijken dat zij in nood
zijn.
In Indonesië betekent arm zijn dat men absoluut
niets heeft. Zij geloven niet dat men in Nederland
arm kan zijn in vergelijking tot de armoede in het
thuisland. Vooral de Indonesische mensen geloven
dat zij een baan zullen kunnen vinden als zij werkloos
zijn en dat hun inkomen voldoende zal zijn om
hun behoeften te dekken. Er is voldoende communicatie
tussen deze contactpersonen en de autoriteiten
zoals Sociale Zaken die de commissies altijd kunnen
bereiken en bezoeken.
Ook in de kerk zelf wordt twee keer per jaar een
bijeenkomst gehouden waarbij de mensen aangemoedigd
worden om hulp te vragen als zij ziek zijn,
of andere problemen tegenkomen - bijvoorbeeld als
hun tuin bijgehouden of hun huis schoongemaakt
moet worden. Aangezien het deel uitmaakt van de
cultuur om alleen hulp aan te nemen van familie of
naasten, wordt er in de kerk nooit om dit soort diensten
gevraagd.
Er is een commissie die elke zondag bijeenkomt. De
mensen voelen zich hier gemakkelijk thuis. Zij vinden
het niet nodig om naar de Commissie te stappen
voor hulp omdat dit meestal neerkomt op in Nederland
gevestigde goede vrienden en familie. De GKIN
organiseert meerdere plaatselijke en andere activiteiten,
zoals studie- en catechisatiegroepen, retraites,
uitstapjes, beurzen, sport- en andere culturele
gebeurtenissen.