Migrantenkerken en arMoede in nederland, een - Kerk in Actie

18
Overige activiteiten
Enkele andere activiteiten die vanuit de kerk worden
ondernomen zijn:
• Muziekschooltje voor jongeren en volwassenen.
Muziek is belangrijk in de Kaapverdische cultuur.
Er zijn beroemde artiesten voortgekomen uit de
kerk.
• Hulp bij het invullen van formulieren door het
administratieve personeel van de kerk.
• Scouting/Jeugdgroepen om jongeren hun culturele
wortels te leren ontdekken en kennis te
maken met de Nederlandse cultuur.
• Huisbezoeken komen veelvuldig voor, bijvoorbeeld
bij rouwverwerking. Er is ook een groep
moeders-voor-moeders (drugs, psychische problemen,
gevangenschap, zwangerschap enz.).
• Een groep vrouwen die elkaar wekelijks ontmoet/
helpt. Wat men bespreekt is vertrouwelijk. Deze
groep geeft hulp aan mensen die het nodig
hebben zonder daar veel ruchtbaarheid aan te
geven. Bijvoorbeeld ook aan buren/kennissen
van leden van de gemeenschap.
• Er komt een nieuw project om het sociaal isolement
van met name oudere Kaapverdianen (die
niet remigreren) te doorbreken. Hiervoor komt
een professionele kracht in dienst.
• Via de culturele instellingen worden activiteiten
gedaan zoals huiswerkbegeleiding en het geven
van allerlei cursussen (waarvoor de kerk dan de
mensen levert).
Financiële middelen
De financiële middelen voor (projecten op het gebied
van) armoedebestrijding komen van het stedelijk
dekenaat. Er is geen diaconale collecte. Alles gaat in
de grote pot. “Het zou mooi zijn als de Wilde Ganzen
eens voor ons zouden vliegen.”
Gebruik expertise kerkleden
In de PCI zitten mensen die maatschappelijk werker
of psycholoog zijn van beroep. Zij helpen mensen uit
de (kerk)gemeenschap. Vaak door te verwijzen naar
de geëigende instellingen en instanties. De pastor
zou graag zien dat ze meer “met de mensen op weg
zouden gaan”. Zonder daarbij de instellingen het
werk uit handen te nemen. “We hoeven het niet zelf
te doen, als het er al is. We hoeven het niet te doen,
omdat we barmhartigheid zouden moeten doen.
Vroeger waren kerken alomtegenwoordig in sociale
zaken. De staat heeft het overgenomen. (…) Staat
wil alles weer naar de kerk en mantelzorgers brengen.
Ho maar, de kerk moet dit niet zou gauw meer
op zich nemen.”
Opsporen armoede
De kerk komt meestal achter armoede van horen
zeggen. Er is een groep vrouwen die wekelijks bij
elkaar komt en bij veel mensen gaat werken. Zij zien
en horen veel en geven dat zo nodig door.
Hulpvragers
Onder de parochianen is de volgende ontwikkeling
zichtbaar. De eerste generatie wil na het arbeidzame
leven terug naar Kaapverdië. De tweede generatie
heeft hard gewerkt, leeft hier-en-nu en wil af en toe
terug. De derde generatie wil vooruit. Velen doen
het goed, maar er zijn uitvallers. Ook onder de derde
generatie Kaapverdianen zou volgens onderzoek
sprake zijn van onderwijsachterstanden. De derde
generatie is wellicht “te gemakkelijk” geworden. Ze
zijn de Nederlandse standaards gewend en hebben
het normen- en waardepatroon van hier overgenomen.
Ze zijn minder gespitst op het oplossen van de
eigen problemen. Sociale verschillen worden in het
onderwijs niet opgeheven. De kinderen van mensen
die langdurig in armoede zitten, blijven vaak zelf ook
in armoede leven.
Hoewel er niet vaak een beroep op de kerk wordt
gedaan, zijn er wel een aantal specifieke groepen te
noemen die het extra zwaar hebben.
Mensen ouder dan 45 jaar. De mensen, vooral de
vrouwen, werken keihard om het hoofd boven water
te houden. Rond deze leeftijd ontstaan beperkingen
als gevolg van afnemende gezondheid. Ze moeten
echter noodgedwongen hard blijven werken, terwijl
het eigenlijk niet kan.
Mensen met een Spaans of Portugees paspoort
kunnen geen werk krijgen. In het gunstigste geval
hebben ze een baantje van tien uur en kunnen geen
aanspraak maken op de socialezekerheidsvoorzieningen.
Zij moeten rondkomen van € 470. Men is
gewend om met weinig toe te kunnen, maar “nu is
het echt te krap geworden (…) Het is minder dan
weinig”.