KERKELIJKE BETROKKENHEID BIJ OUDEREN - Kerk in Actie

41
van wonen, zorg, welzijn enzovoort. Een collectieve ziektekostenverzekering
valt hier ook toe te rekenen.
Hier ter plaatse doen de drie ouderenbonden - de KBO, de
ANBO en de PCOB - de belangenbehartiging gezamenlijk in
het Stedelijk Overleg Ouderenbonden. Het bestuur bestaat
uit 6 leden: elke ouderenbond vaardigt twee personen af.
De bonden leveren om de beurt voor twee jaar een voorzitter.
De belangenbehartiging richt zich op wonen, zorg,
welzijn, mobiliteitszaken en op sociaal-economische hulpverlening.
Het overleg onderhoudt contacten met de
gemeente en diverse instellingen. Er is een afzonderlijke
werkgroep voor de WMO. Ook is er een werkgroep politiek
die contacten onderhoudt met de politieke partijen.
De plaatselijke afdeling telt ongeveer 800 leden die uit alle
protestantse kerken afkomstig zijn. Dit is een betrekkelijk
laag aantal voor een gemeente met deze omvang. Er leeft
nog de gedachte, wellicht gevoed vanuit het verleden, dat
een ouderenbond een gezelligheidsclub is. Veel kerken die
zelf spelletjesmiddagen en gezelligheidsactiviteiten organiseerden
voor ouderen waren bang voor concurrentie. De
activiteiten van de PCOB zijn nu veel breder. Dat geldt ook
voor de sociaal-culturele activiteiten waarin lezingen zijn
opgenomen over diverse onderwerpen.
In het overleg van de ouderenbonden komen de onderwerpen
wonen, zorg en welzijn regelmatig aan de orde en men
discussieert daarover. Bijvoorbeeld: in de stad bieden de
woningbouwcorporaties woningen via internet te huur aan.
Ouderen hebben echter vaak geen computer. De ouderenbonden
hebben de corporaties hierop attent gemaakt. In
bouwplannen zijn wensen naar voren gebracht over specifieke
punten voor ouderen (zoals de breedte van de deuren).
Hiermee is rekening gehouden. Datzelfde geldt voor
de pleidooien om meer seniorenwoningen te bouwen. Een
ander voorbeeld: het vervoer moet zo geregeld zijn dat het
voor de ouderen mogelijkheden biedt. Dit moet bij de verlening
van concessies aan de vervoermaatschappijen aan
de orde komen.
Vaak is het Stedelijk Overleg Ouderenbonden reactief en
reageert het op wat gebeurt. Het draagt echter ook zaken
aan en wil daarmee pro-actief zijn, zoals bij de WMO.
Regelmatig zijn er contacten met de gemeente, de woningbouwverenigingen,
de thuiszorg, zorgverzekeraars en
tehuizen. Ter ondersteuning van al dit werk is er een
beroepskracht in dienst voor 22 uur in de week. Hiervoor
ontvangen de ouderenbonden subsidie. Het is te hopen dat
deze subsidie wordt gecontinueerd, omdat deze persoon
waardevol werk doet.
Ondanks de goede samenwerking willen de drie bonden
niet fuseren vanwege het verschil in levensbeschouwelijke
identiteit. Daardoor kijkt men soms toch anders tegen
dingen aan en denkt men politiek verschillend. Niet over
zaken als wonen, maar wel bijvoorbeeld over euthanasie.
Er is geen relatie met de kerken. De leden zijn lid van
verschillende kerken. Ieder protestants lid is welkom. Het
is echter niet eenvoudig om met alle protestantse kerken
contact te zoeken. Er zijn er zoveel en ieder met een eigen
invalshoek. De PCOB heeft geen taak op pastoraal en
diaconaal terrein en moet zich ook niet op die terreinen
begeven. Er is in ieder geval in de afdeling niet over
gesproken. Wellicht dat een project eenzaamheidsbestrijding
gezamenlijk opgezet kan worden. PCOB en kerken
komen elkaar echter tot nu toe niet tegen.
De wethouder
De CDA-wethouder is theologe en heeft onder meer
zorg en ouderenbeleid in haar portefeuille.
Het beleid: er is een beleidsnota waarin voor de komende
tien jaar plannen ontwikkeld worden. De nota bevat drie
onderdelen:
I) Een inventarisatie van voorzieningen: welke willen we
hebben en in welke hoeveelheid?
II) Visie: wat willen we bereiken?
III) De uitwerking en realisatie van de visie.
De stad kent de komende tien jaar weinig vergrijzing. Dat
komt onder andere door de studenten die in de stad
wonen, terwijl in het verleden veel jonge gezinnen zijn
weggetrokken, die niet zijn teruggekomen.
De overgrote meerderheid van de ouderen – 85% – wil
langer zelfstandig blijven wonen. Daardoor blijft men
actief, terwijl men in een tehuis verhospitaliseert. Daar
wordt alles voor de mensen gedaan, terwijl men vaak nog
dingen zelf kan doen.
Door de relatief geringe vergrijzing zijn er geen wachtlijsten
voor de verzorgingshuizen. Wel komen er oudere
mensen uit de regio om hier zorg te krijgen. De vraag naar
intramurale zorg neemt hiermee af, terwijl die naar extramurale
zorg toeneemt. Er zullen veranderingen komen. Zo
zijn er servicezones in ontwikkeling, zodat het mogelijk is
dat mensen in hun eigen wijk oud worden en met behulp
van netwerken zolang mogelijk zelfstandig kunnen blijven
wonen. Te denken is daarbij aan een winkelcentrum dat
gemakkelijk bereikbaar is, geschikte woningen, een huisarts
in de nabijheid, een bankje om buiten op te kunnen zitten
en kleine maar belangrijke details zoals een verkeerslicht
dat wat langer op groen staat. Een kerk in de nabijheid
is ook voor veel ouderen belangrijk. Kortom, men zal aan
grote en kleine voorzieningen moeten denken. Met de
zones zal men het eerst beginnen in de oudere wijken.
Een belangrijk aandachtspunt is dat ouderen niet in een
isolement raken als zij zelfstandig thuis blijven wonen.
Daarom zullen vanuit de gemeente alle alleenstaande
ouderen van 75 jaar en ouder bezocht worden. Op zo’n
manier kunnen zij geïnformeerd worden over de voorzieningen
die er zijn. Ook kan de gemeente een beeld krijgen
van de zorg die zij nodig hebben en of zij eenzaam zijn.
Daarna kan bekeken worden hoe eventuele problemen zijn
op te lossen.
De taak van mantelzorgers zal intensiever worden. De
gemeente wil daarop inspelen door ervoor te zorgen dat in
de wijken steunpunten voor mantelzorgers komen. De
wethouder vindt vanuit haar politieke visie mantelzorg in