KERKELIJKE BETROKKENHEID BIJ OUDEREN - Kerk in Actie

40
Over aandacht voor mantelzorgers is wel gesproken in de
diaconie, maar daar is tot nu toe weinig mee gedaan,
omdat we niet veel problemen op dit terrein tegenkomen.
Dat zelfde geldt voor de armoedeproblematiek. Deze is er
wel, maar niet in die mate als elders in ons land. Er is geen
contact met de voedselbank. Dat is wel iets waar wat aan
moet worden gedaan.
In het algemeen geldt dat de werkeenheden te groot zijn
en te weinig mensen het werk moeten doen. Men kan niet
altijd alles doen. We zullen daarom goed moeten kijken wat
er al gebeurt door anderen en waar we zonodig kunnen
inspringen.
De predikant
De predikant is in 1989 als wijkpredikant in de
gemeente gekomen. Als gevolg van teruglopend
ledental en vermindering van het aantal wijkgemeenten
is de predikant nu voor een derde van zijn
tijd werkzaam in het ouderenpastoraat in tehuizen en
zorgcentra in de gemeente. De overige tijd is hij
elders werkzaam als gemeentepredikant.
Zijn functie als pastoraal werker is destijds centraal geregeld
in de kerkelijke gemeente. Er is geen officiële introductie
geweest. Voor een deel heeft hij het bezoekwerk dat hij
als wijkpredikant deed voortgezet. Hij probeert iedere bewoner
die lid is van de kerk één keer per jaar te bezoeken. De
zieken en alleenstaanden bezoekt hij vaker. Met de kinderen
van de bewoners heeft hij in het algemeen geen contact. Hij
ziet ze bij een begrafenis. Als hij ze een keer treft bij huisbezoek,
geeft hij zijn kaartje af, zodat men desgewenst contact
kan leggen. Meestal zijn zij blij dat hun vader en/of moeder
contact heeft met iemand van de kerk. De ouderen zelf zeggen:
“Je ziet de kerk, de dominee is geweest.”
Vanuit de wijkgemeente is het zo geregeld dat ieder tehuis
een ouderling heeft. Naast de ouderling zijn er contactpersonen
die mensen bezoeken. Signalen van problemen
geven zij door aan de ouderling en de wijkpredikant. In
enkele tehuizen heeft de predikant voor het ouderenpastoraat
met de ouderling contact, in andere met de contactpersoon.
In de tehuizen komt geen wijkpredikant tenzij men
daar om vraagt of bij ziekte of begrafenis. Aan het gewone
huisbezoek in de tehuizen komen zij niet toe. Bij een verhuizing
stuurde men meestal een bericht aan de wijkpredikant,
maar nu wordt er vaak een bericht aan de predikant
voor het ouderenpastoraat gestuurd.
Bij één van de stichtingen die een tehuis beheert, is een
geestelijk verzorger in dienst voor twee dagen in de week.
Zij heeft geen kerkelijke binding. Van huis uit is zij roomskatholiek.
Er is een werkverdeling: de predikant draagt zorg
voor alle protestantse bewoners en de geestelijk verzorger
voor alle andere bewoners en het personeel. Zij woont ook
de vergaderingen bij en heeft contact met de organisatie.
In het tehuis van Humanitas is er drie keer per jaar een
kerkelijke activiteit: groothuisbezoek, avondmaal en een
kerstviering.
In weer twee andere tehuizen is er elke vrijdag een kerkdienst.
De tehuizen regelen zelf voor deze diensten een
predikant. Als er namens de Protestantse Gemeente
avondmaal wordt gevierd, is er een ouderling van de wijkgemeente
aanwezig. De predikant voor het ouderenpastoraat
leidt deze diensten. Bij gewone kerkdiensten komen
mensen van verschillende kerkelijke achtergronden. Bij het
avondmaal ligt dat anders. Dan kan het voorkomen dat er
in hetzelfde huis omstreeks dezelfde tijd twee avondmaalsdiensten
zijn.
Het is belangrijk voor mensen dat hun levensvragen een
plek kunnen krijgen. Het is een probleem dat, doordat er
minder tijd voor huisbezoek beschikbaar is, die levensvragen
minder besproken kunnen worden. In zijn bezoekwerk
merkt hij dat hervormden de dominee vragen op bezoek te
komen om te overleggen over de tekst op de rouwkaart en
de rouwdienst. Zij stellen meestal geen vragen over het
verschijnen voor Gods troon. Die vraag hebben zij al verwerkt.
Buitenkerkelijken ontmoeten de predikant weinig. Zij vallen
buiten zijn opdracht. Hij kent ze niet en uit zichzelf melden
zij zich niet.
Diaconale problemen komt hij weinig tegen. In voorkomende
gevallen verwijst hij naar een diaken, die er echter vaak
al van weet. Eenzaamheid komt veel voor. Men zoekt elkaar
niet op.
De populatie in de tehuizen verandert, omdat mensen zo
lang mogelijk thuis willen blijven wonen. Dementie komt
vaker voor. Bewoners hebben er angst voor. Zij willen niet
afhankelijk worden.
De voorzitter van de plaatselijke PCOB
De PCOB in de provincie is opgebouwd uit 26 lokale
afdelingen. Per gemeente is er één afdeling. Zo is er
ook in deze burgerlijke gemeente een afdeling. Het
bestuur van de provincie, een gewest, heeft 8 à 10
leden. Het gewest organiseert overkoepelende activiteiten.
Het gewest is op zijn beurt weer met twee
personen vertegenwoordigd in de landelijke algemene
vergadering. Beleidsintenties vanuit het landelijk
bestuur gaan naar de afdelingen. Deze maken
hun mening kenbaar aan het gewest. Vandaaruit
worden de reacties aan het landelijk bestuur doorgegeven.
Het landelijk bestuur neemt beslissingen
over beleidszaken.
De activiteiten in de afdelingen kan men in twee verschillende
soorten onderscheiden.
Er zijn sociaal-culturele activiteiten, zoals lezingen, en
gezelligheidsmiddagen. Dit zijn interne activiteiten. Daarnaast
zijn er activiteiten gericht op individuele en collectieve
belangenbehartiging.
Bij het eerste kan men denken aan het invullen van formulieren
alsook aan de keuring voor het rijbewijs. Bij de
collectieve belangenbehartiging valt te denken aan regelingen
van de overheid of andere instellingen op het terrein