KERKELIJKE BETROKKENHEID BIJ OUDEREN - Kerk in Actie

39
Gereformeerde Kerk vrijgemaakt, waren er geen vertegenwoordigers
van kerken.
De kerken hebben zich niet aangemeld om mee te doen
met de WMO, hoewel zij hiervoor wel zijn uitgenodigd. Via
huis-aan-huisbladen was iedereen uitgenodigd voor een
informatiebijeenkomst. Daarbij waren de kerken niet aanwezig.
Ook via de Gemeenschap van Kerken is geprobeerd
om contact te krijgen, maar dat liep op niets uit. Als wethouder
van het CDA betreurt zij deze gang van zaken. Ook
voor het pilotproject zijn de kerken uitgenodigd. De projectleider
weet ook niet waar het aan ligt dat de kerken niet
reageren. Zij zal nog met de kerken gaan praten. De kerken
kunnen een bijdrage leveren aan de uitvoering van de
WMO. Hoe meer mensen meedenken, hoe beter!
GEMEENTE Z (GROTE STAD)
In deze gemeente is gesproken met gemeenteleden die
actief zijn in het ouderenpastoraat en -diaconaat, met een
predikant die werkzaam is in enige tehuizen en zorgcentra,
met de voorzitter van de lokale PCOB-afdeling en met de
wethouder, die zorg en ouderenbeleid in haar portefeuille
had.
Ouderenpastoraat en -diaconaat
Het gesprek vindt plaats met drie gemeenteleden die
betrokken zijn bij het ouderenpastoraat en -diaconaat
in één van de wijkgemeenten van de Protestantse
Kerk in Nederland ter plaatse.
De wijkkerkenraad kent werkgroepen voor onder meer
pastoraat en diaconaat. Deze vallen onder de kerkenraad
maar hebben een grote zelfstandigheid binnen het beleidsplan.
De wijkgemeente is onderverdeeld in ‘kluften’ (geografische
eenheid). Aan iedere kluft is één van de predikanten
toegewezen evenals een ouderling en een diaken
of lid van de werkgroep diaconaat. Er zijn momenteel veel
vacatures, vooral voor het ambt van ouderling. De werkgroep
diaconaat bestaat uit 18 personen. De kluften vergaderen
twee à drie keer per jaar. Meer hoeft niet, omdat
veel telefonisch geregeld kan worden.
De werkzaamheden zijn geografisch en functioneel ingedeeld.
Het pastorale bezoekwerk wordt door ouderlingen
en leden van de kluftteams gedaan. De ouderling noteert
voor de betreffende kluft wie er zijn bezocht. Zowel de
mensen in de wijk als in de ziekenhuizen. Zo is er een goed
functionerend netwerk opgebouwd waarin het prettig is
om te werken. De predikanten komen minder aan bezoekwerk
toe door bezuinigingen: het aantal formatieplaatsen is
teruggebracht van 2,5 naar 1,4 fte.
Ouderen krijgen, als zij daar prijzen op stellen, regelmatig
bezoek; in ieder geval bij verjaardagen als het om een
kroonjaar gaat en vanaf 75 jaar. Als mensen hulpvragen
hebben, kunnen zij zich tot de kerk wenden en wordt
geprobeerd om erin te voorzien. Meestal lukt dat wel,
bijvoorbeeld bij het brengen van mensen naar het ziekenhuis.
Voor de diverse werkzaamheden kan een beroep
gedaan worden op een vrij grote groep mensen. Vanuit de
kerk wordt jaarlijks een middaguitstapje voor ouderen
georganiseerd en een kerstmaaltijd.
Ouderen die de deur niet meer uitkunnen, voelen zich vaak
alleen. Velen van hen vragen om een bezoek van een predikant.
Dat kan niet altijd gehonoreerd worden, vooral nu
er bezuinigd moet worden. In ieder geval gaat er een
ouderling of contactpersoon heen. Als men om noodzakelijke
redenen wil dat er een predikant komt, dan zal deze
komen. Er zijn te weinig dominees voor het vele werk. Het
werk komt neer op minder schouders. Bovendien neemt
het aantal begrafenissen toe en die kosten veel tijd en
energie van de predikant.
In de wijkgemeente zijn 7 tehuizen voor ouderen. Hiervoor
is een predikant beschikbaar voor bezoekwerk en begrafenissen.
Deze gaat echter binnenkort met emeritaat en het
is niet zeker of hij opgevolgd wordt. In het tehuis waarvoor
geen predikant beschikbaar is, een huis van Humanitas,
vinden drie keer per jaar ontmoetingsmiddagen plaats,
waarbij ook één van de wijkpredikanten aanwezig is. In de
tehuizen wordt groothuisbezoek gehouden. Er is een grote
variatie in onderwerpen, omdat gekeken wordt naar wat de
mensen graag willen bespreken. In het tehuis waaraan
geen predikant verbonden is, wordt één keer in de veertien
dagen op vrijdagochtend een kerkdienst gehouden.
In de wijkgemeente zijn 4 vrouwenverenigingen en is er
één soos, die vooral door oudere gemeenteleden bezocht
wordt.
Er is geen contact met ouderen buiten de kerk. Er was in
het verleden contact met een stedelijke commissie, met
het oog op overleg en de uitwisseling van adressen. Toen
wijkgemeenten moesten gaan fuseren om op te gaan in
een groter geheel, is dit verwaterd vanwege de aandacht
die dat proces vergde.
Mensen kunnen doordat zij thuis meer hulp kunnen krijgen
langer zelfstandig blijven wonen. Er is altijd een zorg voor
elkaar geweest in de wijk en in de tehuizen. We stimuleren
dat mensen aandacht aan elkaar besteden. Dat kunnen
kleine, maar toch belangrijke dingen zijn, zoals erop letten
of de gordijnen ‘s ochtends wel opengaan. Als er vragen
zijn, is het belangrijk om dat aan de kerkenraad te melden
zodat er zonodig actie kan worden ondernomen. In voorkomende
gevallen nemen we contact op met de maatschappelijke
dienstverlening.
De kerk kan haar kennis en relaties inbrengen in de
beleidsvorming in het kader van de WMO. Daarover is nog
niet gesproken, maar dat zal wel moeten gebeuren. We
hebben als wijkgemeente een beleidsplan. Dat zou je
bekend moeten maken, ook buiten de kerk, ook zouden we
duidelijk moeten maken wat we te bieden hebben en dan
niet alleen aan mensen van de kerk. We hebben wel eens
geprobeerd iets op te zetten voor hulp bij het invullen van
formulieren. Daar maakten ouderen geen gebruik van,
omdat zij een eigen netwerk hebben.