KERKELIJKE BETROKKENHEID BIJ OUDEREN - Kerk in Actie

34
zich te nemen. Dat gaat in de toekomst ook gebeuren. De
Stichting Ouderen en de Stichting Welzijn gaan samen een
plan van aanpak maken voor het ouderenwerk en het adviseurschap.
Een belangrijk uitgangspunt bij beleid is integraliteit. We
streven naar projecten waarin wonen en zorg op elkaar
betrokken worden. Per dorp wordt er een analyse gemaakt.
De zorg moet binnen de woonkernen beschikbaar zijn en
niet aan de rand.
De mantelzorg is redelijk tot goed geregeld. Er is een goed
netwerk, dat echter per dorp verschilt.
‘Allochtonen’ en ‘autochtonen’ zijn twee verschillende groepen
in de gemeenten. Er zijn veel mensen van buiten in de
gemeente komen wonen. Dat valt wel eens tegen: ‘s winters
is het stil, naoberschap kent men niet. Daarom keert een
grote groep ‘allochtonen’ weer terug naar de grotere plaatsen
in de buurt omdat men denkt dat men daar de voorzieningen
dichter bij huis te hebben. De gemeente kent een
vertrekoverschot en is één van de sterkst vergrijzende
gemeenten in Nederland. Dat heeft gevolgen voor het
gemeentelijke budget en de uitgavenmogelijkheden en
voor het sociale karakter van de gemeente. Op dit moment
is zo’n 33% van de bevolking ouder dan 55 jaar.
De gemeente voert een actief beleid wat betreft voorzieningen
voor mensen met lage inkomens, zoals in de bijzondere
bijstand. Er is een gids voor de minima waarin alle
voorzieningen vermeld worden. Naar ouderen toe is het
helaas een lastig verhaal. Zij beseffen vaak niet dat dit
aanbod van de bijstand er is om gebruik van te maken. Er
zijn twintig gezinnen, vaak éénoudergezinnen met kinderen,
die één keer per veertien dagen of per maand een
pakket van de voedselbank ontvangen. Dit wordt door de
voedselbank in Meppel geregeld. De gemeente wil eventueel
wel helpen door bijvoorbeeld de reiskosten te betalen.
Het is de wethouder niet bekend of er ouderen zijn die van
de diaconie ondersteuning ontvangen.
De gemeente is bezig om zich over de WMO te informeren
en om informatie te geven. Veel van wat daarin aan de
orde komt, is er al in de gemeente. Er is een goed draaiend
verenigingsleven en veel vrijwilligerswerk. De discussie
moet breed gevoerd worden en in de uitvoering gecombineerd
worden met maatwerk in de onderscheiden dorpen
en kernen.
De gemeente is niet ontevreden met wat de kerken op sociaal
terrein doen. Er is echter weinig contact. In de periode
van zijn wethouderschap heeft hij nauwelijks iets met de
kerk te maken gehad. Er is wel eens contact geweest over
een jeugdsoos. Noodzakelijke contacten zoals over het
onderhoud van de kerktorens lopen goed, evenals activiteiten
die in kerken plaatsvinden zoals concerten of met Open
Monumentendag. Per woonkern wordt daar een eigen
invulling aan gegeven. De kerk en de gemeenten vormen
echter twee verschillende werelden. Overleg is moeilijk. Per
dorp verschilt ook de rol van de kerk. Vanwege het belang
van bestaande netwerken, dat steeds groter zal worden,
zou het goed zijn als kerken ook aan de WMO gaan deelnemen.
GEMEENTE Y (MIDDELGROTE STAD)
Er zijn vijf gesprekken gevoerd: met een aantal mensen uit
kerken die actief zijn in het ouderenwerk, een opbouwwerker
voor ouderen, een directeur van een verzorgingstehuis,
een afvaardiging van de plaatselijke afdeling van de PCOB
en met een wethouder.
Vertegenwoordigers uit kerken
Vanuit de kerken namen zes personen aan het
gesprek deel:
− een predikant (gereformeerd), werkzaam in twee
wijkgemeenten en in de verzorgingstehuizen in
deze wijken;
− twee dames die ontmoetingsochtenden organiseren
in een wijkgemeente van de Protestantse
Gemeente;
− twee dames die lid zijn van de commissie voor
ouderencontact in een wijkgemeente van de
Protestantse Gemeente;
− de scriba van twee wijkgemeenten van de Protestantse
Gemeente.
In het kader van het Ouderencontact vinden er één keer
per maand een bijeenkomst plaats. Er is altijd een onderwerp
dat besproken wordt of er zijn meer op ontspanning
gerichte activiteiten. De opkomst is goed; er komen ongeveer
40 personen. Er zijn enkele bezoekers van tussen de
60 en 70 jaar. De meesten zijn echter boven de 70. De oudste
is 95 jaar. Jongere ouderen komen helaas niet binnen.
Zij voelen zich te jong. Jaarlijks is er een uitstapje, waarvan
de deelnemers de kosten betalen. Dat geeft geen problemen.
Er is steeds een goede opkomst. Met kerstfeest en
Pasen is er een viering met in aansluiting daarop een maaltijd.
Men betaalt daarvoor vier euro. De rest wordt door de
diaconie betaald. Op deze middagen is er een predikant
aanwezig. Samen eten is belangrijk voor mensen.
De bezoekers worden geworven door mensen uit te nodigen
via de kerken, door een stukje in het kerkblad of door
een briefje in de bus te doen. Als men weet dat iemand ziek
is en als de betrokkene daar prijs op stelt, wordt deze
vanuit het Ouderencontact bezocht. Het Ouderencontact
bedruipt zich grotendeels zelf. Er wordt een collecte
gehouden om de sprekers te bekostigen. Alleen de koffie
wordt door de diaconie betaald. Het Ouderencontact heeft
geen relatie met de PCOB. Deze werkt voor heel de burgerlijke
gemeente, terwijl het Ouderencontact zich vooral op
één wijk richt.
De ontmoetingsochtenden vinden al acht jaar plaats en zijn
opgezet vanuit de (destijds nog) hervormde diaconie. Twee
diakenen organiseren nu de bijeenkomsten De drempel is
laag: het is een soort open huis voor ouderen, maar er
komen ook wel jongeren. Men komt twee keer per maand
bij elkaar van 9.30 tot 11.30 uur. In het begin waren er
weinig bezoekers en moest het werk nog groeien. Mensen