ECOLOgISCHE ECONOMIE - Gemeente Kampenhout

Bruggen bouwen
In de Duurzame Ontwikkeling voor Dummy’s haalden we het belang van de
drie strategieën voor duurzame ontwikkeling al aan: efficiëntie, sufficiëntie
(de strategie van het genoeg) en herverdeling. Maar we toonden ook aan dat
deze complementair zijn en dat efficiëntie op zich nooit genoeg kan zijn.
In een ecologische economie vertrekt men van sufficiëntie, omdat de
hoeveelheid grondstoffen en het sociaal kapitaal niet oneindig en vervangbaar,
maar beperkt zijn. In Hiware Bazar en voor de vissers in de Tana Delta is dat
bijvoorbeeld het waterbudget: dat wat elk jaar opnieuw beschikbaar komt. In
Hiware Bazar gebruikt men druppelirrigatie als efficiëntiestrategie, maar enkel
in het kader van een overkoepelende benadering van sufficiëntie. Vertrekken
vanuit sufficiëntie is rekening houden met een puur fysische bovengrens.
Herverdeling is een even cruciaal vertrekpunt, geen luxeprobleem. In de
jaren ’90 ontstond in het Zuiden een beweging die de terugbetaling van de
ecologische schuld begon te eisen. Een eis die stelt dat het koloniserende en
vervuilende Noorden nog een openstaande rekening bij het Zuiden heeft. Een
rekening die gevormd wordt door het samentellen van de plunderingen uit het
verleden en de aanhoudende buitenproportionele vervuiling van de omgeving,
zoals bijvoorbeeld via onze veel te hoge CO 2
-uitstoot in de atmosfeer. Dit debat
vond zijn weg omhoog toen wetenschappers een concept , dat uit de civiele
samenleving ontstond, verder ontwikkelden en becijferden. Op internationale
fora wordt dit concept steeds vaker gebruikt door wereldleiders uit het
Zuiden, bijvoorbeeld als het gaat over de koolstofschuld. Dat brengt ons bij
een concrete tactiek om deze strategieën van sufficiëntie en herverdeling in
de praktijk te brengen:
samenwerking tussen activisten en academici.