Achter de spiegel - Jeugdboekenweek

Philip Caveney
Sebastiaan Duister
Pimento, 2007 (415 p.) | Vertaling: Ineke Lenting
Sebastiaan Duister doet zijn naam
geen eer aan. De nar is namelijk de
vrolijkheid en het optimisme zelve,
maar helaas helemaal niet grappig.
En dat is toch een vereiste als hij in
zijn overleden vaders voetsporen wil
treden en hofnar wil worden. De
personages die hem op zijn reis naar
het hof vergezellen zijn stuk voor stuk
pareltjes. De eeuwig kletsende en klagende buffaloop Max,
de rotverwende prinses Karijn en de kleine krijger Cornelius
zorgen voor een humoristische toets. Een inventief boek
over een uitzonderlijke fantasiewereld die tegelijkertijd enorm
herkenbaar is.
Michael de Cock en Gerda Dendooven (ill.)
De lange weg naar huis
Davidsfonds/Infodok, 2008 (124 p.)
Het oeroude verhaal over de
omzwervingen van Odysseus verdient
af en toe een nieuw jasje. Daarvoor
zorgden Michael de Cock en Gerda
Dendooven in deze ingetogen en
passend vormgegeven bewerking
met luister-cd. De gevaren waaraan
Odysseus tijdens zijn reis wordt
blootgesteld blijven boeien, vooral
door het ingenieuze vertelperspectief.
Odysseus vertelt zijn verhaal aan zijn tienjarige zoon Makos,
een afkorting van het wat archaïsche Telemachos. Het resultaat
is een vereenvoudigde, sterk ingekorte maar daarom niet minder
spannende versie van Homerus’ Ilias en Odyssee.
Eoin Colfer en Tony Ross (ill.)
De stoerste jongen van de wereld
Pimento, 2007 (111 p.) | Vertaling: Annelies Jorna
Elke zaterdag wisselen Willem en zijn
opa sterke verhalen uit. Maar wat
de jongen ook beleeft, het kan nooit
tippen aan de veel straffere verhalen
van zijn grootvader. Tot zijn vader hem
een verhaal vertelt over ‘de stoerste
jongen van de wereld’. Voor zo’n
verhaal moet opa wel onderdoen! Niet
de inhoud maar de moraal van het
verhaal blijkt echter het belangrijkste.
Opa’s problemen lieten die van Willem veel nietiger lijken.
Een ontroerende les uit een humoristisch en allesbehalve
moraliserend verhaal.
Roald Dahl en Quentin Blake (ill.)
Roald Dahl's gruwelijke rijmen
De Fontein, 2008 (32 p.) | Vertaling: Huberte Vriesendorp
Roald Dahl laat er op de eerste pagina
al geen illusies meer over bestaan: “Je
denkt misschien: dit ken ik al, maar dat
is heus niet het geval.” Dahls sprookjes in
versvorm heten dan ook niet voor niets
gruwelijke rijmen. Assepoesters prins
hakt als hobby hoofden af, Roodkapje
houdt van wolvenbont en de drie beren
zijn niet vies van een hapje Goudhaartje.
Quentin Blakes illustraties spreken tot de verbeelding, Roald
Dahl voert je mee naar een ontregelende sprookjeswereld die
allesbehalve zwart-wit is.
Valérie Dayre
Echt Lili
Gottmer, 2007 (133 p.) | Vertaling: Lidewij van den Berg
Fantasie kent geen grenzen. Dat ontdek
je in dit meeslepende boek waarin Lili, de
gewiekste vertelster, de (on)begrensdheid
van haar verbeelding verkent. Op weg
naar zee laten Lili’s ouders hun dochter
achter in een restaurant. Dat wil ze
de lezer tenminste doen geloven. Net
wanneer je verontwaardigd raakt over de
houding van Lili’s ouders, doen vreemde
wendingen en onwaarheden je vermoeden
dat er iets niet pluis is. Wie hoogte probeert te krijgen van
dit vreemde meisje, is gewaarschuwd: goede vertellers doen je
geloven wat ze maar willen!
Tonke Dragt en diverse illustratoren
Het dansende licht
Leopold, 2005 (104 p.)
In dit staaltje van tijdloze vertelkunst,
illustreerden zes verschillende tekenaars
zes sprookjes. Een aantal verscheen eerder
al in verzamelbundels en tijdschriften.
In haar unieke stijl leidt Tonke Dragt de
lezer een magische wereld binnen. Haar
verhalen over goed en kwaad gaan terug
naar de essentie van oeroude sprookjes,
maar zijn tegelijkertijd verrassend nieuw
en verfrissend origineel.