DOC 51 0664/008 DOC 51 0664/008 - Site de Jean-Yves Hayez.

34 DOC 51 0664/008
Faut-il alors sécuriser les liens familiaux établis? Il
est opportun de laisser la porte ouverte. Mais aucuns
des textes déposés n’est satisfaisant à cet égard:
– l’adoption va beaucoup plus loin: elle répond à
l’attente des enfants qui vivent actuellement dans un
couple homosexuel, mais elle va plus loin en ce qu’elle
organise, pour l’avenir, une parenté homosexuelle pour
des enfants qui n’auront peut être pas les ressources
suffisantes pour faire face à cette difficulté supplémentaire.
Aujourd’hui, l’incertitude persiste. Face à celleci,
il faut défendre le principe de précaution;
– la parenté sociale n’est pas non plus satisfaisante,
car elle concerne également des enfants qui seront
adoptés par des isolés puis accueillis par un parent
social (on peut ici dénoncer l’hypocrisie qui consiste à
maintenir l’institution de l’adoption par un isolé, et d’autre
part, à soutenir la parenté sociale). C’est accepter que
des enfants soient éduqués par un couple homosexuel,
sans les règles de l’adoption.
Cette démarche devrait s’accompagner d’une
réflexion sur l’insémination artificielle, sur les mères
porteuses et sur la possibilité pour un isolé d’adopter.
Monsieur Charles Michel (MR) souligne préalablement
que son groupe politique a laissé la liberté de vote
à ses membres sur la question de l’adoption par les
couples homosexuels.
L’intervenant fait part de son malaise quant à la méthode
suivie pour l’organisation du débat autour de cette
problématique: le recours à une sous-commission peut
être pertinent pour des matières essentiellement
techniques (comme par exemple dans le domaine du
droit économique et du droit commercial), mais il l’est
assurément beaucoup moins quand il s’agit de sujets
éthiques sur lesquels aucun consensus n’existe.
Le travail effectué par la sous-commission du «Droit
de la famille» a eu son utilité, mais l’on ne peut en aucun
cas considérer que l’avis émis en son sein par les 7
parlementaires qui la composent correspondent à celui
des 150 membres de la Chambre censés représenter
la Nation belge.
On ne saurait donc raisonnablement prétendre qu’il
serait scandaleux que le débat en commission de la
Justice ne fût pas abrégé. Les membres de la
commission de la Justice doivent au contraire avoir tout
le loisir de consacrer à cette question le temps
nécessaire, et de procéder à un examen approfondi des
propositions de lois qui leur sont soumises.
Moeten de vastliggende familiebanden dan worden
beveiligd? Het is wenselijk de mogelijkheid open te
laten. Maar geen enkele van de ingediende teksten
voldoet op dat punt:
– adoptie reikt veel verder: zij komt weliswaar
tegemoet aan de verwachting van kinderen die
momenteel in een holebigezin leven, maar is ook
verstrekkender, aangezien zij voor de toekomst voorziet
in een holebi-ouderschap voor de kinderen die
misschien niet over voldoende middelen zullen
beschikken om die bijkomende moeilijkheid het hoofd
te bieden. Momenteel blijft de onzekerheid voortduren,
en om daartegen in te gaan, dient het voorzorgsbeginsel
te worden verdedigd;
– zorgouderschap voldoet al evenmin, want het
heeft ook betrekking op kinderen die zullen worden
geadopteerd door alleenstaanden en vervolgens worden
opgevangen door een zorgouder (daarbij kan de
schijnheiligheid worden aangeklaagd die erin bestaat
adoptie door een alleenstaande te handhaven, en
tegelijkertijd op te komen voor het zorgouderschap).
Zulks komt erop neer dat men aanvaardt kinderen door
een holebipaar te laten opvoeden zonder dat sprake is
van de adoptieregels.
Die aanpak zou gepaard moeten gaan met reflectie
over kunstmatige inseminatie, over draagmoeders en
over de mogelijkheid voor een alleenstaande om te
adopteren.
De heer Charles Michel (MR) onderstreept vooraf
dat zijn fractie haar leden stemvrijheid heeft geboden
wat adoptie door holebiparen betreft.
De spreker zegt moeite te hebben met de wijze
waarop het debat over dit vraagstuk wordt gevoerd. Het
kan wel relevant zijn een beroep te doen op een
subcommissie als het gaat om in essentie technische
aangelegenheden (zoals bijvoorbeeld met betrekking
tot het economisch recht en tot het handelsrecht), maar
het is dat zeker heel wat minder wanneer het ethische
kwesties betreft waarover niet de minste eensgezindheid
bestaat.
De door de subcommissie verrichte werkzaamheden
hebben hun nut gehad, maar in geen enkel geval kan
er vanuit worden gegaan dat het advies dat de zeven
ertoe behorende parlementsleden hebben uitgebracht,
de mening weergeeft van de 150 kamerleden die geacht
worden de Belgische Natie te vertegenwoordigen.
Het is dus onredelijk te beweren dat het schandelijk
ware de bespreking in de commissie voor de Justitie
niet te bekorten. De leden van de commissie voor de
Justitie moeten integendeel ten volle de gelegenheid
krijgen voor die aangelegenheid de benodigde tijd uit te
trekken, en grondig de hun voorgelegde wetsvoorstellen
te onderzoeken.
CHAMBRE 4e SESSION DE LA 51e LÉGISLATURE 2005 2006
KAMER
4e ZITTING VAN DE 51e ZITTINGSPERIODE