DOC 51 0664/008 DOC 51 0664/008 - Site de Jean-Yves Hayez.

22 DOC 51 0664/008
Compte tenu de la volonté de nombreux membres
de la majorité de ne pas prendre l’avis des autres en
compte, il ne fait aucun doute que cette forme d’adoption
sera rapidement mise en place. Toutefois, il est clair
que le jour où l’occasion se présentera, il mettra tout en
œuvre afin de revoir cette copie mal rédigée et ce, de
manière démocratique. Que les choses soient donc bien
claires: le Vlaams Belang est opposé à l’adoption par
des couples de même sexe.
Mme Martine Taelman (VLD) souligne que le dépôt
de la proposition de loi qui est maintenant sur la table a
été précédé par de longues et intenses discussions et
réflexions. Ce n’est donc en aucun cas un travail bâclé.
Il ressort clairement des chiffres avancés par le professeur
Paul Devroey que la mise en place d’une adoption
par des couples de même sexe répond à un réel
besoin. En effet, depuis le début des années ’80 de
nombreuses inséminations artificielles auprès de femmes
lesbiennes sont effectuées chaque année. Il s’agirait
ici de près de 20.000 de ces inséminations qui
auraient été effectuées, ce qui signifie également qu’il y
a à l’heure actuelle près de 20.000 enfants qui se trouve
dans une situation juridique précaire. On ne peut dès
lors les ignorer. Il est fondamental de prévoir la possibilité
d’accorder plus de sécurité, plus de certitudes par
rapport à la relation qu’entretien l’enfant avec la partenaire
de sa mère. En effet, qu’adviendra-t-il si un des
parents venait à décéder et ce d’autant plus si c’est la
mère biologique qui décédait? Rien n’est également
prévu dans le cas où le couple venait à rompre. Pourtant,
si l’enfant a été porté par sa mère, la partenaire de
celle-ci l’a également voulu. Cette dernière doit donc
prendre ces responsabilités, par exemple en payant une
pension alimentaire. La mère, de son côté, doit pour sa
part veiller à ce que l’enfant puisse continuer à entretenir
une relation avec sa «deuxième mère». Outre ces
cas de figure, il ne faut pas non plus perdre de vue qu’il
n’existe à l’heure actuelle aucun droits successoraux
entre cette deuxième mère et l’enfant.
De nombreuses complications sont susceptibles de
se présenter dans le cadre d’une telle relation. Il est dès
lors important que l’État reconnaisse cette réalité sociale,
car ce faisant, il règlera déjà ne fût-ce que partiellement
le problème. Régler ce problème est d’autant
plus souhaitable, qu’il ressort de nombreuses études
que ces enfants éduqués au sein d’un couple homosexuel
ne connaissent aucun problème fondamental. Par
ailleurs, concernant l’aptitude d’un couple à éduquer un
enfant, il convient de rappeler que de nombreux contrôles
sont et seront toujours effectués afin d’autoriser un
couple, aussi bien homosexuel, qu’hétérosexuel, à adop-
Gezien de wil van tal van leden van de meerderheid
om het oordeel van de anderen naast zich neer te leggen,
staat het buiten kijf dat die wijze van adopteren
spoedig concreet vorm zal krijgen. Het is evenwel duidelijk
dat, zodra de gelegenheid zich voordoet, de spreker
alles in het werk zal stellen om op democratische
manier die gebrekkig gestelde tekst te doen herzien.
Laat daar dus geen misverstand over bestaan: het
Vlaams Belang is gekant tegen de adoptie door paren
van hetzelfde geslacht.
Mevrouw Martine Taelman (VLD) onderstreept dat de
indiening van het nu ter tafel liggende wetsvoorstel
vooraf is gegaan door langdurige en intense besprekingen
en reflectie. Het is dus geenszins een overhaast
tot stand gekomen werkstuk.
Uit de cijfers van professor Paul Devroey blijkt duidelijk
dat de wettelijke regeling van de adoptie door paren
van hetzelfde geslacht aan een reële behoefte beantwoordt.
Sinds het begin van de jaren ’80 worden jaarlijks
immers tal van kunstmatige inseminaties bij lesbische
vrouwen uitgevoerd. Het zou gaan om ongeveer
20.000 ingrepen, wat tevens betekent dat zowat 20.000
kinderen zich thans in een onzekere juridische situatie
bevinden. Men kan ze derhalve moeilijk over het hoofd
zien. Het is van wezenlijk belang dat de mogelijkheid
wordt gecreëerd om de relatie van het kind met de partner
van zijn moeder veiliger en zekerder te maken. Wat
zal er immers gebeuren wanneer de partner van de
moeder sterft, a fortiori wanneer de biologische moeder
van het kind overlijdt? Voor een scheiding van paren
van hetzelfde geslacht is bovendien in geen enkele regeling
voorzien. Het is evenwel een feit dat het kind, dat
uiteraard gedragen is door zijn moeder, ook door haar
vrouwelijke partner gewenst is. Deze laatste moet derhalve
haar verantwoordelijkheid opnemen, bijvoorbeeld
door onderhoudsgeld te betalen. De moeder moet er
dan weer voor zorgen dat de band tussen het kind en
zijn «tweede moeder» niet wordt verbroken. Bovendien
mag men niet vergeten dat thans in geen enkele erfregeling
tussen de «tweede moeder» en het kind is voorzien.
In een soortgelijke relatie kunnen zich tal van complicaties
voordoen. Derhalve is het van belang dat de wetgever
die maatschappelijke realiteit erkent; zodoende
werkt hij het knelpunt al ten dele weg. Het is zeer wenselijk
dat pijnpunt aan te pakken, te meer omdat uit tal
van onderzoeken blijkt dat kinderen die door een homopaar
zijn opgevoed, niet met wezenlijke problemen te
kampen hebben. Om na te gaan of een paar al dan niet
geschikt is om een kind op te voeden, zij er voorts aan
herinnerd dat zowel homo- als heteroparen in het kader
van de adoptieprocedure diverse malen zullen worden
gescreend, net als voorheen. Bij de adoptie moet het
CHAMBRE 4e SESSION DE LA 51e LÉGISLATURE 2005 2006
KAMER
4e ZITTING VAN DE 51e ZITTINGSPERIODE