DOC 51 0664/008 DOC 51 0664/008 - Site de Jean-Yves Hayez.

DOC 51
0664/008
205
quels il faudra encore ajouter quelques semaines de
traitement plus administratif au niveau du parquet du
procureur du Roi chargé d’établir le rapport destiné au
pays d’origine. Après cette période de 8 à 12 mois, ce
couple, animé par l’espoir de pouvoir adopter, espoir
induit par la loi, abordera enfin la phase de la concrétisation
de son projet adoptif.
Si, comme la très grande majorité des adoptants, le
couple de candidats homosexuels s’oriente vers l’adoption
internationale, il se verra signifier une fin de nonrecevoir
soit par les organismes agréés (car aucun d’entre
eux ne collabore avec un pays d’origine autorisant
l’adoption par un couple de même sexe), soit par la
Communauté française qui refusera dans l’état actuel
des choses d’envoyer la demande de ce couple dans
un pays d’origine (vu l’impossibilité légale pour un couple
de même sexe d’y adopter).
Si, par contre, ce couple opte pour l’adoption interne,
deux possibilités s’offriront à lui, du moins théoriquement,
à savoir soit l’adoption «classique», soit l’adoption
de l’enfant du partenaire par l’autre partenaire.
Dans le premier cas, ce couple aura l’obligation en
Communauté française de passer par un organisme
agréé qui après une éventuelle acceptation le mettra
sur sa liste d’attente. Dans l’attente qu’une mère d’origine
consente à l’adoption de son enfant par ce couple
de même sexe alors que figureront sur cette même liste
d’attente de nombreux couples hétérosexuels. Or, l’expérience
des professionnels qui au sein des organismes
agréés d’adoption interne interviennent auprès des
mères de naissance, montre que ces femmes veulent
quasi unanimement confier leur enfant à un couple plutôt
qu’à une personne célibataire, lui donner une mère
et un père.
Dans le second cas, il faudra bien évidemment que
l’autre parent de l’enfant consente à l’adoption de ce
dernier par le partenaire de son ex-conjoint. Ce faisant,
cet autre parent perdra alors tous ses droits parentaux
à l’égard de son enfant. On comprend qu’une telle éventualité
ne se présentera pas fréquemment.
Reste alors la situation du couple lesbien dont l’un
des membres est devenu mère suite à une insémination
artificielle et dont l’autre membre désire adopter l’enfant
de la première. Il s’agira là sans nul doute de la
seule réelle possibilité d’adoption …
aan nog enkele weken moeten worden toegevoegd voor
een meer administratieve behandeling door het parket
van de procureur des Konings, dat het rapport voor het
land van herkomst moet opstellen. Na die periode van
8 à 12 maanden zal het paar, bezield door de bij de wet
ontstane hoop om te kunnen adopteren, eindelijk de
concrete fase van zijn adoptieproject ingaan.
Indien homoseksuele paren kandidaat-adoptant zijn
en zoals de meeste kandidaat-adoptanten hun toevlucht
nemen tot interlandelijke adoptie, zal hun verzoek uiteindelijk
onontvankelijk blijken te zijn, hetzij door toedoen
van de erkende instanties (want geen enkele ervan
werkt samen met een land van herkomst dat adoptie
door een paar van hetzelfde geslacht toestaat), hetzij
door de Franse Gemeenschap die in de huidige stand
van zaken zal weigeren het verzoek van dat paar naar
een land van herkomst te versturen (gezien de wettelijke
onmogelijkheid voor een paar van hetzelfde geslacht
om in een dergelijk land kinderen te adopteren).
Indien dat paar evenwel opteert voor interne adoptie,
zal het twee mogelijkheden hebben, ten minste toch in
theorie: ofwel «traditionele» adoptie, ofwel adoptie van
het kind van de ene partner door de andere partner.
In het eerste geval zal dat paar in de Franse Gemeenschap
verplicht zijn zich te wenden tot een erkende instantie,
die het na een eventuele aanvaarding op haar
wachtlijst zal plaatsen, in afwachting dat een biologische
moeder instemt met de adoptie van haar kind door
dat paar van hetzelfde geslacht; op diezelfde wachtlijst
zullen echter ook heel wat heteroseksuele paren staan.
De ervaring van beroepsmensen die bij de erkende instanties
voor interne adoptie werken en ten aanzien van
de biologische moeders optreden, toont aan dat bijna
al die vrouwen hun kind liever toevertrouwen aan een
paar dan aan een vrijgezel, en dat zij het een moeder
én vader willen geven.
In het tweede geval is het vanzelfsprekend noodzakelijk
dat de andere ouder van het kind instemt met de
adoptie van dat kind door de partner van diens exechtgeno(o)t(e).
Door zo te handelen, zal die andere
ouder dan al zijn ouderrechten ten aanzien van zijn kind
verliezen. Het is begrijpelijk dat een dergelijk geval zich
niet vaak zal voordoen.
Ten slotte is er nog de situatie van een lesbisch paar
waarvan één van de partners via kunstmatige inseminatie
moeder is geworden, en waarvan de andere partner
het kind van eerstgenoemde wenst te adopteren.
Dat zal zonder enige twijfel de enige reële adoptiemogelijkheid
zijn…
CHAMBRE 4e SESSION DE LA 51e LÉGISLATURE 2005 2006
KAMER
4e ZITTING VAN DE 51e ZITTINGSPERIODE