DOC 51 0664/008 DOC 51 0664/008 - Site de Jean-Yves Hayez.

DOC 51
0664/008
187
Il ne s’agit pas non plus de discriminer les enfants
déjà là et de nuire à leur bien-être. Diverses dispositions
légales, pas difficiles à mettre en place, permettent
de veiller à ce qu’ils aient les mêmes droits que
les autres. Il n’est pas question cependant qu’ils en aient
plus, et, de surcroît, de drôles de droit (par exemple
avoir une mère biologique et une adoptive!).
On ne peut pas légiférer en référence à un «fait accompli»
hors normes qui, entraînant une loi dans son
sillage, va par après multiplier une pratique en soi contestable.
Ce qu’il faut interroger, c’est la pratique qui le
permet: par exemple, l’acte médical qui insémine des
mères lesbiennes et qui, de ce fait, sort clairement du
dialogue «médecin - malade (ici quel malade??)» pour
devenir un acte de société!
• Les arguments défaitistes
«On ne saurait pas arrêter un mouvement irréversible.
L’homosexualité est là et bien la, donc il faut en
assumer socialement toutes les implications».
D’abord, cette implication n’est même pas voulue par
tous les homosexuels. C’est d’abord et avant tout la revendication
d’associations militantes. Ensuite, dans les
années à venir, il existe des combats immenses à
mener et à gagner si l’on ne veut pas que la planète,
les nations et les organisations sociales implosent. C’est
vrai au niveau matériel (combats écologiques), c’est vrai
au niveau de la justice sociale mondiale (rapports Nord
-Sud; alter - mondialisation), mais c’est vrai aussi au
niveau de l’organisation de la vie sociale (maintien des
repères et des limites fondamentales, pour éviter la confusion,
l’anarchie, la toute - puissance des désirs des
plus forts).Sans être «mauvais» en soi, le désir des homosexuels
qui veulent l’adoption en couple bouscule
trop les repères anthropologiques fondamentaux: c’est
donc une excellente occasion - à notre sens, une nécessité
- pour réaffirmer les limites.
Autres types d’arguments défaitistes: «Vous avez bien
accepté l’adoption monoparentale, alors ceci n’est certainement
pas pire».
Il considère en effet que l’ouverture à l’adoption monoparentale
a été une lourde erreur. Néanmoins, commettre
une seconde erreur parce que la première existe,
c’est aberrant. Supprimons plutôt la première!
Het mag ook niet de bedoeling zijn de reeds aanwezige
kinderen te discrimineren en hun welzijn op
het spel te zetten. Diverse wettelijke bepalingen, die
makkelijk in de praktijk te brengen zijn, zorgen ervoor
dat die kinderen dezelfde rechten hebben als de andere.
Er kan echter geen sprake van zijn dat die kinderen
méér rechten zouden krijgen dan de andere, temeer
als het om bizarre rechten gaat (zoals het recht een
biologische én een adoptiemoeder te hebben!).
We moeten ons ervoor hoeden wetgeving te baseren
op een afwijkend «fait accompli» dat eerst een wet genereert
en vervolgens leidt tot een toename van in se betwistbare
praktijken. In de eerste plaats moeten we stilstaan
bij de praktijk die aan de grondslag van een en ander
ligt, bijvoorbeeld de medische handeling waarbij een lesbische
moeder wordt bevrucht en die duidelijk de dialoog
tussen de arts en de zieke (gaat het hier overigens nog
om een zieke?) overstijgt om aldus uit te groeien tot een
handeling met een maatschappelijke impact!
• Defaitistische argumenten
«Het zal niet lukken een onomkeerbare tendens tegen
te houden. Homoseksualiteit is een feit, dus moeten
dat we alle maatschappelijke implicaties ervan op
ons nemen».
Ten eerste willen niet alle homoseksuelen die implicaties.
Het betreft hier vooral een eis van militante verenigingen.
Voorts mogen we niet over het hoofd zien
dat ons de komende jaren immense uitdagingen
wachten die we succesvol moeten aangaan, willen
we een implosie voorkomen van de planeet, de naties
en de sociale organisaties. Die uitdagingen situeren zich
op materieel vlak (ecologische problemen), op het stuk
van de wereldwijde sociale gerechtigheid (Noord-Zuidverhoudingen,
andersmondialisering), maar ook op het
stuk van de maatschappelijke organisatie (handhaving
van fundamentele referentiepunten en limieten, teneinde
de verwarring, de anarchie en de almacht van zeer verregaande
verlangens te voorkomen). Zonder in se
«slecht» te zijn, ondermijnt de adoptiewens van homoparen
al te zeer de fundamentele antropologische beginselen:
deze aangelegenheid biedt een uitgelezen
kans – volgens ons is het een noodzaak – de limieten
opnieuw te bevestigen.
Een andere defaitistisch argument: «Eénouderadoptie
werd wél toegestaan; homoadoptie is zeker niet
slechter».
De spreker is er inderdaad van overtuigd dat de invoering
van éénouderadoptie een grote vergissing was.
Het zou evenwel een aberratie zijn een tweede fout te
begaan omdat er nu eenmaal al een eerste fout werd
begaan. Dan ware het beter die eerste fout recht te zetten!
CHAMBRE 4e SESSION DE LA 51e LÉGISLATURE 2005 2006
KAMER
4e ZITTING VAN DE 51e ZITTINGSPERIODE