DOC 51 0664/008 DOC 51 0664/008 - Site de Jean-Yves Hayez.

DOC 51
0664/008
185
Inversement, à vouloir réaliser rapidement tous ses
désirs, l’homme est occupé à faire imploser la planète,
tant dans sa matérialité que dans son organisation sociale.
Au nom de quoi et, plus concrètement, comment
empêcher notre fils et nos filles de s’identifier à notre
toute-puissance? En référence à quelle valeur sociale
stable les dissuader d’en vouloir plus et plus? Puisque
mon père ou ma mère l’a fait, pourquoi pas moi? Et
encore mieux et plus loin que lui, comme il se doit dans
la dynamique des rivalités intergénérationnelles. Et donc
si la médecine continue à faire ses «progrès» technologiques,
toujours présentés comme des avancées sociales
et des bienfaits pour l’humanité, pourquoi refuserait-on
un jour l’idée d’un enfant qui serait procréé à
partir de deux ovules, voire de deux spermatozoïdes,
sans qu’il n’y ait plus la moindre interférence avec les
semences de l’autre sexe? Et au fond, s’il arrive, pourquoi
refuser l’enfant cloné, s’il est désiré –«Au moins on
est sûr de ce qu’on achète!»- et si l’on promet qu’on va
l’aimer et l’éduquer de façon plus précieuse que ne le
font la moyenne des gens pour leur enfant?
Pourquoi refuserait-on la généralisation des mères
porteuses? Pourquoi pas l’adoption par un trio au lieu
d’un couple? Et même par une communauté religieuse?
Et dans les couples homosexuels qui adoptent, pourquoi
ne pas laisser choisir, au cas par cas, chaque partenaire
d’être nommé père ou mère, indépendamment
de son sexe biologique, en référence à ce qu’il sent de
plus profond en lui comme dimensions du masculin ou
du féminin? S’il le désire, pourquoi pas? Si on a fait
sauter un repère, où sont les arguments pour ne pas
faire sauter les suivants? Pourquoi ne permettrait-on pas
à un grand-père de devenir père adoptif de son petit-fils
si son propre fils meurt dans un accident? Etc., etc.
De façon plus générale, au-delà de l’application qui
concerne l’adoption en milieu homosexuel, faire éclater
les limites les unes après les autres comme l’homme le
fait, conduit déjà la société humaine à une large perte
de repères.
Door zijn streven om al zijn wensen snel te vervullen,
is de mens evenwel bezig de planeet naar de implosie
te leiden, zowel materieel als wat de maatschappelijke
organisatie betreft.
In naam waarvan, en iets concreter, hoe kunnen we
onze zonen en dochters ervan weerhouden zich te identificeren
met onze almacht? Op grond van welke standvastige
sociale waarde kunnen we ze van hun streven
naar «steeds meer» afbrengen? Mijn vader en mijn
moeder hebben het gedaan, dus waarom ik niet? En
nog beter en verregaander dan hem of haar, zoals het
hoort in de dynamiek van de intergenerationele rivaliteit.
Als er steeds meer technologische «vooruitgang»
in de geneeskunde is, hetgeen steeds wordt voorgesteld
als maatschappelijke vooruitgang én een weldaad
voor de mensheid, waarom zou men dan op een dag
gekant zijn tegen de idee dat een kind wordt verwekt uit
twee eicellen of twee spermatozoïden, zonder dat het
andere geslacht daar helemaal niet meer aan te pas
komt? En waarom zou men eigenlijk, mocht het zover
zijn, een gekloond kind afwijzen, gesteld dat het gewenst
is – «Men weet op zijn minst wat men krijgt!» -, en als
men belooft dat men het zal liefhebben en een betere
opvoeding zal geven dan de gemiddelde ouder?
Waarom zou men afkerig zijn van de veralgemening
van het draagmoederschap? Waarom geen adoptie door
een trio in plaats van door een paar? En misschien wel
door een religieuze gemeenschap?
En waarom zou men de partners in de adoptant-paren
van hetzelfde geslacht niet telkens laten kiezen wie
zich «vader» en wie zich «moeder» wil laten noemen,
ongeacht hun respectief biologisch geslacht, naar gelang
hij/zij zich in het diepste van zijn/haar ziel een man
dan wel een vrouw voelt? Als hij/zij daar zin in heeft,
waarom niet? Als men één referentiepunt opblaast,
welke argumenten kan men dan aanvoeren om niet
meteen ook de volgende naar de prullenmand te verwijzen?
Waarom zou men een grootvader niet mogen
toestaan zijn kleinzoon te adopteren als zijn eigen zoon
het leven laat in een ongeval? En zo zou men lang kunnen
doorgaan.
Meer algemeen kan worden gesteld, buiten het raamwerk
van de adoptie door paren van hetzelfde geslacht
om, dat het mensdom reeds veel referentiepunten heeft
verloren, omdat de mens die één voor één heeft gesloopt.
CHAMBRE 4e SESSION DE LA 51e LÉGISLATURE 2005 2006
KAMER
4e ZITTING VAN DE 51e ZITTINGSPERIODE