DOC 51 0664/008 DOC 51 0664/008 - Site de Jean-Yves Hayez.

166 DOC 51 0664/008
Or, un enfant «est» le fruit de la rencontre et de la
conjonction du sexe féminin et du sexe masculin.
Un enfant n’ «est» donc pas l’enfant de deux femmes
ou de deux hommes.
Pour un enfant, il y a maman et papa, et s’il n’y a pas
papa, il n’y a pas tout à coup maman et maman, mais
maman et éventuellement la partenaire de maman qui
n’est cependant ni maman ni papa.
C’est dans la perception correcte et non faussée ou
biaisée de cette réalité que peut se construire le psychisme,
c’est-à-dire l’identité psychique d’un enfant.
Les enfants le savent ou le perçoivent d’ailleurs bien,
car lorsqu’ils sont élevés aujourd’hui par le couple homosexuel
de leur mère, ils n’appellent pas «maman» la
partenaire de maman, mais, en accord avec cette partenaire,
ils lui trouvent un «petit nom» (nanou,
mamouchka…) qui traduit précisément à leurs yeux la
différence d’avec maman.
Je ne pense donc pas qu’au nom d’un droit subjectif
à la libre orientation sexuelle, le droit positif et, à travers
le droit positif, la loi symbolique de la communauté humaine
pourraient en venir à imposer à un enfant un statut
juridique contraire à cette perception par l’enfant de
la réalité des choses, en lui faisant croire et penser que
sa filiation sociale et juridique – c’est-à-dire ce qu’il «est»
– procéderait, pour lui, de la rencontre et de la conjonction
d’un seul et même sexe.
Lorsqu’on se place du point de vue non pas de prétendus
droits des adultes mais dans la perspective de
la détermination du cadre et des repères qui aident un
enfant à se structurer, à grandir et à devenir autonome,
l’intervenant n’aperçoit pas ce qu’un enfant a à gagner
– au contraire – d’une loi qui, dans la définition de ce
qu’il «est», à travers la configuration de son état civil, le
confinerait dans un univers psychique qui serait marqué
par l’exclusion délibérée d’un des deux sexes de
l’humanité de ses origines personnelles et de son identité
personnelle.
C’est pourquoi la solution d’une adoption par des
personnes de même sexe – c’est-à-dire d’une double
filiation monosexuée – ne lui paraît pas être une solution
appropriée, d’autant qu’il existe précisément une
autre solution juridique – la parenté sociale – qui, tout
en permettant de résoudre les questions effectives qui
se posent dans certains couples homosexuels en assurant
aux enfants qu’ils élèvent la sécurité d’un statut
juridique, ne modifie pas la définition de la filiation et de
l’identité de ces enfants.
In wezen is een kind nu eenmaal de vrucht van de
ontmoeting en de eenwording van het vrouwelijke en
het mannelijke geslacht.
In wezen is een kind dus nooit een kind van twee
vrouwen of twee mannen.
Voor een kind zijn er mama en papa. En als er geen
papa is, impliceert dat niet zomaar dat er een mama en
nóg een mama zouden zijn, maar veeleer een mama
en eventueel de partner van die mama - die echter noch
mama, noch papa is.
Een kind kan zijn psyche, dat wil zeggen zijn psychische
identiteit, pas ontwikkelen als het die realiteit correct,
onvervalst en onvervormd kan beleven.
Kinderen beseffen of begrijpen dat, want als ze vandaag
de dag door een homoseksueel paar worden opgevoed,
noemen ze de partner van, bijvoorbeeld, hun
mama niet “mama”, maar geven ze haar - in overleg -
een “vervangnaam” (moetje, mamouchka,…) die in hun
ogen net dat verschil met de “echte” mama weergeeft.
De spreker denkt dus niet dat het positief recht en -
via dat positief recht - de symbolische wetten die de
mensengemeenschap ordenen, in naam van een subjectief
recht op vrije seksuele geaardheid aan het kind
een juridische status kunnen opleggen die haaks staat
op de realiteitsbeleving van dat kind, waardoor het zou
gaan geloven en denken dat zijn specifieke maatschappelijke
en juridische afstamming - zijn wezen - zou voortvloeien
uit de ontmoeting en de eenwording van twee
mensen van hetzelfde geslacht.
De spreker wenst uit te gaan van de definiëring van
een raamwerk en van ijkpunten die een kind helpen zich
te structureren, op te groeien en autonoom te worden,
veeleer dan van de zogenaamde rechten van de volwassenen.
Op grond van een en ander ziet men niet in
wat het kind te winnen heeft - integendeel! - bij een wet
die zijn wezen definieert via een bepaalde burgerlijke
status die het in een psychische context dwingt waarin
zijn persoonlijke afkomst en identiteit zouden worden
bepaald door het bewust uitsluiten van een van beide
menselijke geslachten.
Daarom beschouwt de spreker adoptie door personen
van hetzelfde geslacht - wat neerkomt op een dubbele
monogeslachtelijke afstamming - niet als een opportune
keuze, temeer daar er een andere juridische
oplossing bestaat - het zorgouderschap - die niet alleen
soelaas biedt voor de reële problemen van bepaalde
homoseksuele paren, maar die tevens de door hen opgevoede
kinderen de veiligheid waarborgt van een juridische
status dat niet raakt aan de definitie van de afstamming,
noch aan de identiteit van die kinderen.
CHAMBRE 4e SESSION DE LA 51e LÉGISLATURE 2005 2006
KAMER
4e ZITTING VAN DE 51e ZITTINGSPERIODE