DOC 51 0664/008 DOC 51 0664/008 - Site de Jean-Yves Hayez.

DOC 51
0664/008
113
Enfin, il y a encore un troisième groupe d’enfants qui
grandissent dans des familles «holebi», à savoir les enfants
issus d’une précédente relation hétérosexuelle. Plus
précisément, ce cas de figure se présente dans des familles
recomposées et ne concerne pas seulement les
«holebi» mais également, souvent, les hétéros. En l’occurrence,
l’enfant a le plus souvent deux parents juridiques
et la question, à cet égard, porte plutôt sur la possibilité,
pour les nouveaux partenaires de ces parents,
de partager certains droits et obligations.
L’Holebifederatie estime que la solution la plus indiquée,
dans ce domaine, est un régime global pour la
parenté sociale qui permette de partager l’autorité parentale
et vise toutes les formes de familles recomposées.
En guise de conclusion, il n’y a aucun argument juridique
convaincant pour priver un enfant élevé par deux
femmes ou deux hommes d’un cadre de protection juridique
global. D’où le recours fréquent à des arguments
d’ordre psychologique ou social. De récentes études
réalisées par des psychologues démontrent que le fait
d’être élevé dans un ménage «holebi» ne nuit pas à un
enfant 6 . La parentalité des «holebi» est acceptée dans
la société. Ainsi, les États généraux de la Famille étaient
favorables à l’ouverture de l’adoption à ces couples et la
Cour d’arbitrage a souligné, dans un arrêt du 8 octobre
2003, le traitement différent dont les enfants de familles
«holebi» font l’objet, ce qu’elle estime injustifié.
Enfin, l’Holebifederatie souhaite par conséquent affirmer
qu’il incombe au législateur de garantir à tous les
enfants une protection juridique maximale et une sécurité.
Un véritable régime de parentalité «holebi» – qui
passe, en premier lieu, par l’accès à l’adoption – donnera
à l’enfant la certitude d’être entouré de deux parents
à part entière, ayant des droits et des devoirs, et
l’intégrera dans deux structures familiales. Cela servira
sans nul doute l’intérêt de l’enfant.
Tenslotte is er nog een derde groep van kinderen die
opgroeien in holebigezinnen, namelijk de kinderen die
afkomstig zijn uit een vorige heterorelatie. Het betreft
meer bepaald de situatie van de nieuw samengestelde
gezinnen, die niet specifiek is voor holebi’s, maar die
ook vaak voorkomt bij hetero’s. Hier heeft het kind
meestal twee juridische ouders en de vraag is hier eerder
dat de nieuwe partners van die ouders in bepaalde
rechten en plichten kunnen delen.
De meest aangewezen oplossing lijkt de
Holebifederatie hier een globale regeling voor het sociaal
ouderschap (of zorgouderschap), die toelaat te
delen in het ouderlijk gezag, en die toegespitst is op alle
vormen van nieuwsamengestelde gezinnen.
Bij wijze van besluit het volgende. Er is geen enkel
sluitend juridisch argument om aan een kind dat opgevoed
wordt door twee vrouwen of twee mannen een alomvattend
juridisch beschermingskader te onthouden.
Vandaar dat vaak beroep wordt gedaan op psychologische
of maatschappelijke argumenten. Recente studies
van psychologen tonen aan dat het voor een kind niet
nadelig is om opgevoed te worden in een holebigezin. 6
Maatschappelijk wordt holebi-ouderschap aanvaard. Zo
waren de Staten-Generaal van het Gezin voorstander
van de openstelling van de adoptie en het Arbitragehof
heeft in een arrest van 8 oktober 2003 gewezen op het
verschil in behandeling van kinderen in holebigezinnen,
waarvoor er volgens het Arbitragehof geen verantwoording
bestaat.
De Holebifederatie wil dan ook eindigen met te stellen
dat het de taak van de wetgever is om aan alle kinderen
een maximale juridische bescherming en zekerheid
te bieden. Een volwaardige regeling voor het
holebi-ouderschap – in eerste instantie door de openstelling
van de adoptie – laat toe dat het kind zich verzekerd
weet van twee volwaardige ouders met volwaardige
rechten en plichten en dat het ingebed wordt in twee
familiale structuren. Dat is onmiskenbaar in het belang
van het kind.
6
Voir par exemple H. BOS, Parenting in planned lesbian families,
Amsterdam, Vossiuspers Universiteit van Amsterdam, 2005;
A.BREWAEYS, Donor insemination. Family relationships and
child development in lesbian and heterosexual families, Katwijk,
All In, 1997;
R. DE KANTER, Een vader is een mannelijke moeder, eigenlijk,
Utrecht, Jan Van Arkel, 1996; S. NADAUD, Homoparentalité. Une
nouvelle chance pour la famille?, Paris, Fayard, 2002 et
K. VANFRAUSSEN, The childrearing process in lesbian families
with children created by means of donor insemination, Bruxelles,
VUB, 2002.
6
Zie bijvoorbeeld H. BOS, Parenting in planned lesbian families,
Amsterdam, Vossiuspers Universiteit van Amsterdam, 2005;
A. BREWAEYS, Donor insemination. Family relationships and child
development in lesbian and heterosexual families, Katwijk, All In,
1997;
R. DE KANTER, Een vader is een mannelijke moeder, eigenlijk,
Utrecht, Jan Van Arkel, 1996;
S. NADAUD, Homoparentalité. Une nouvelle chance pour la
famille?, Parijs, Fayard, 2002 en K. VANFRAUSSEN, The
childrearing process in lesbian families with children created by
means of donor insemination, Brussel, VUB, 2002.
CHAMBRE 4e SESSION DE LA 51e LÉGISLATURE 2005 2006
KAMER
4e ZITTING VAN DE 51e ZITTINGSPERIODE