DOC 51 0664/008 DOC 51 0664/008 - Site de Jean-Yves Hayez.

104 DOC 51 0664/008
En 1980, le professeur Devroey fut le premier médecin
à accompagner, en Belgique, la grossesse d’une
femme isolée âgée, suscitant ainsi de nombreuses critiques.
En principe, il n’est pas opposé à la maternité de
substitution, à condition toutefois qu’il y ait des directives
et une législation claires en la matière.
Il fait de surcroît observer que toute demande de
femme isolée est dûment examinée. Une enquête a cependant
révélé que les enfants ainsi conçus ne se sentent
pas bien dans leur peau. Leurs résultats scolaires,
par exemple, laissaient à désirer. À la suite de cette
étude, un certain nombre de centres de médecine reproductive
ont refusé d’aider les femmes isolées à réaliser
leur désir d’enfant.
Mme Katrien Van Fraussen a effectué à la VUB des
recherches scientifiques au sujet des enfants de femmes
lesbiennes conçus par insémination artificielle. Il
en est ressorti que le comportement et les problèmes
de ces enfants conçus par insémination avec donneur
n’étaient pas différents de ceux des enfants qui grandissaient
dans une situation familiale «ordinaire».
En réponse aux questions de Mme Karine Lalieux,
l’orateur précise que l’aspect médical n’intervient pas,
en règle générale, au niveau de l’adoption par des couples
homosexuels. Cela devient toutefois une question
médicale lorsque l’homme homosexuel veut que l’on
utilise son sperme.
Si cette possibilité est donnée aux couples de lesbiennes,
on peut difficilement, en vertu du principe de
non-discrimination, la refuser aux couples d’homosexuels.
Le bien-être de l’enfant demeure la question essentielle
dans ce débat. La société actuelle adopte une attitude
positive vis-à-vis de la non-hétérosexualité. C’est
à l’avantage de l’enfant.
Lorsque l’orateur commença, en 1975, à pratiquer
l’insémination avec donneur, les donneurs et lui-même
considéraient leur apport comme un don. Les donneurs
veulent aider les couples sans enfant à réaliser leur désir
d’enfant, sans avoir par la suite de contacts avec l’enfant
procréé. Ce principe reste toujours valable
aujourd’hui.
Par rapport à l’enfant, les parents adoptent l’attitude
suivante:
– Ou bien ils ne disent pas qu’ils attendent un bébé
par insémination avec donneur et laissent l’enfant dans
l’ignorance. Ils choisissent dans ce cas de vivre avec
un lourd secret. Tôt ou tard, cependant, le secret peut
être éventé dans une situation conflictuelle, avec toutes
les conséquences désastreuses qui s’ensuivent.
– Ou bien l’enfant est informé de ses origines vers
l’âge de 5 ans. Tout n’est cependant pas fini pour autant
car, dès ce moment, l’enfant posera des questions sur
l’identité de son père biologique. Quelle est dans ce cas
la responsabilité du donneur?
Professor Devroey heeft in 1980 als eerste in België
onder veel kritiek een zwangerschap van een oudere
alleenstaande vrouw begeleid. In principe staat hij wel
open voor het draagmoederschap doch op voorwaarde
dat er richtlijnen en duidelijke wetgeving over bestaan.
Hij wijst er voorts op dat elke aanvraag van alleenstaande
vrouwen terdege wordt onderzocht. Uit onderzoek
is evenwel gebleken dat dergelijke kinderen zich
niet goed in hun vel voelen. Hun schoolresultaten lieten
bijvoorbeeld de wensen te over. Een aantal centra voor
Reproductieve Geneeskunde hebben omwille van dit
onderzoek geweigerd om nog alleenstaande vrouwen
te helpen bij hun kinderwens.
Mevrouw Katrien Van Fraussen heeft aan de VUB
wetenschappelijk onderzoek verricht naar kinderen van
lesbische vrouwen die met kunstmatige inseminatie verwekt
werden. Hieruit is gebleken dat deze donorkinderen
geen ander gedrag of andere problemen ervaren dan
kinderen die opgroeien in een «gewone» gezinssituatie.
Verwijzend naar de vragen van mevrouw Karine
Lalieux antwoordt de speker dat bij adoptie door homoseksuele
paren het medisch gebeuren in de regel niet
meespeelt. Het wordt wel een medische kwestie wanneer
de homoseksuele man wil dat zijn sperma gebruikt
wordt.
Als deze mogelijkheid openstaat voor lesbische koppels
dan kan men in het licht van de non-discriminatie
deze mogelijkheid moeilijk ontzeggen aan homoseksuele
koppels.
Het welzijn van het kind blijft in deze discussie het
belangrijkste uitgangspunt. De huidige maatschappij
staat positief tegen over het niet heteroseksueel zijn.
Dit speelt in het voordeel van het kind.
Toen de spreker in 1975 startte met de donorinseminatie,
beschouwden de donoren en hijzelf hun
bijdrage als een gift. De donoren willen de kinderloze
koppels helpen hun kinderwens te vervullen zonder
verder iets te maken te hebben met het kind. Ook vandaag
nog blijft dit het uitgangspunt.
Ten aanzien van het kind nemen de ouders de volgende
houding aan:
– Ofwel zeggen de ouders niet dat ze zwanger zijn
door donorinseminatie en laten het kind in het ongewisse.
Ze verkiezen te leven met een belangrijk geheim.
Evenwel, vroeg of laat, in een conflictsituatie, kan het
geheim doorbroken worden met alle mogelijke desastreuze
gevolgen.
– Ofwel wordt het kind rond de leeftijd van 5 jaar in
kennis gebracht van zijn origines. Het verhaal is hiermee
echter niet af want dan pas zal het kind vragen
stellen omtrent de identiteit van zijn biologische vader.
Wat is dan de verantwoordelijkheid van de donor?
CHAMBRE 3e SESSION DE LA 51e LÉGISLATURE 2004 2005
KAMER
3e ZITTING VAN DE 51e ZITTINGSPERIODE