DOC 51 0664/008 DOC 51 0664/008 - Site de Jean-Yves Hayez.

DOC 51
0664/008
103
Les études citées par les experts invités concernent
toujours de jeunes enfants. D’autres études ont-elles
examiné le comportement des adolescents qui grandissent
dans une famille homosexuelle?
Qu’advient-il si le couple homosexuel qui a adopté
conjointement l’enfant décide de se séparer?
M. Servais Verherstraeten (CD&V) souhaiterait savoir
combien de couples belges figurent parmi les quelque
1500 cas d’inséminations avec donneur qui ont lieu
chaque année au «Centrum voor Reproductieve
Geneeskunde» de la VUB.
L’intervenant peut comprendre que l’on soit plus hésitant
face à une situation monoparentale que face à
une situation biparentale. Cependant, de facto, une famille
monoparentale peut devenir biparentale et
inversément.
Dans le cadre de la problématique du divorce, des
études ont toutefois montré qu’un enfant qui grandit sans
père présente plus de risques d’avoir de mauvais résultats
scolaires et de tomber dans la criminalité.
Cela fait déjà 25 ans que l’on pratique l’insémination
artificielle. Pourquoi avoir attendu aussi longtemps avant
d’entamer des études scientifiques pour analyser les
conséquences de cette méthode sur les enfants qui en
sont le fruit?
De door de genodigden aangehaalde studies betreffen
altijd jongere kinderen. Bestaan er studies waarin
nagegaan wordt hoe adolescenten omgaan met het opgroeien
in een holebigezin?
Wat als het holebikoppel dat het kind gezamenlijk
geadopteerd heeft, beslist om uit elkaar te gaan?
De heer Servais Verherstraeten (CD&V) wenst te vernemen
hoeveel Belgische koppels er zich bevinden onder
de ongeveer 1500 donorinseminaties die jaarlijks in
het Centrum voor Reproductieve Geneeskunde van de
VUB plaatsvinden.
De spreker kan begrip opbrengen voor het feit dat
men meer huiverachtig staat ten overstaan van één
ouderschap dan ten overstaan van een twee ouderschap.
De facto kan evenwel een één ouderschap een
twee-ouderschap worden en omgekeerd.
In het kader van de echtscheidingsproblematiek is
evenwel uit studies gebleken dat er grote risico’s bestaan
naar de schoolresultaten en naar de criminaliteit
toe wanneer een kind opgroeit zonder vader.
Al 25 jaar worden er gewerkt met kunstmatige inseminatie.
Waarom werd er zolang gewacht met het
opstarten van wetenschappelijk onderzoek naar de gevolgen
ervan voor de donorkinderen?
3. RÉPONSES
Le professeur Paul Devroey fait remarquer que l’on
peut établir une distinction entre les mères porteuses
qui sont en même temps les mères génétiques de l’enfant,
et celles qui ne le sont pas. Dans ce dernier cas,
un ovule d’une donneuse est fécondé avec du sperme
in vitro et l’embryon ainsi conçu est ensuite replacé dans
le corps de la mère porteuse.
Les risques obstétricaux sont alors beaucoup plus
élevés que dans le premier cas.
Dans cette problématique, il faut tenir compte des
éléments suivants: la bio-éthique, à savoir les conséquences
médicales, l’attitude des pédagogues, des psychologues
et d’autres spécialistes en la matière, ainsi
que l’attitude de la société.
Il rappelle que le médecin doit suivre de près ce type
de grossesse et est donc responsable de l’ensemble
du parcours. Les risques ne se présentent pas uniquement
pendant la grossesse elle-même, mais aussi lors
de la naissance. Il se peut par exemple qu’il y ait des
complications sérieuses. C’est alors non seulement la
femme, mais aussi le docteur et l’hôpital qui courent de
grands risques. Il se peut également que la mère porteuse
ne veuille pas se séparer de l’enfant. Et qui s’occupera
de l’enfant s’il présente des malformations?
3. ANTWOORDEN
Professor Paul Devroey merkt op dat er enerzijds het
draagmoederschap bestaat waarbij de genetische moeder
ook de draagmoeder is en anderzijds het draagmoederschap
waarbij de genetische moeder niet de
draagmoeder is. In dit laatste geval wordt buiten het
lichaam een donoreicel bevrucht met sperma om daarna
te worden geplaatst in het lichaam van de draagmoeder.
De verloskundige risico’s hierbij zijn aanzienlijk hoger
dan bij de eerste vorm van draagmoederschap.
In deze problematiek moet rekening worden gehouden
met de volgende elementen: de bio-ethiek, met
name de medische gevolgen, de houding van de pedagogen,
de psychologen en anderen hierover en tenslotte
ook met de houding van de maatschappij.
Hij herinnert eraan dat een dokter dergelijke zwangerschappen
op de voet moet volgen en derhalve ook
voor het hele traject verantwoordelijk is. Er zijn niet alleen
de risico’s tijdens de zwangerschap zelf, maar ook
bij de geboorte. Stel bijvoorbeeld dat er zich ernstige
complicaties voordoen? Niet alleen de vrouw zelf maar
ook de dokter en het ziekenhuis lopen hier grote risico’s.
Het is ook mogelijk dat de draagmoeder het kind
toch niet wil afstaan. En wie gaat er voor het kind zorgen
als het misvormd blijkt te zijn?
CHAMBRE 3e SESSION DE LA 51e LÉGISLATURE 2004 2005
KAMER
3e ZITTING VAN DE 51e ZITTINGSPERIODE