Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

Haagen, 2 d. ; JEF CRICK : Toen Moeder heenging; wijlen de
gemoedelijke Antwerpenaar LODE VERHEES met zijn pretentielooze
Vertellingen van den Smid en De Heldentocht van de Alexis,
Antwerpsche Bark, zoo merkwaardig van toon.
2. — DE POEZIE
Van het overgangsgeslacht dat Timmermans en Willem
Elsschot als zijn beste prozaschrijvers telt, zijn August Van
Cauwelaert, Jan Van Nijlen en Firmin Van Hecke de markantste
dichters.
De bescheiden zanger van twee bundeltjes Verzen,
A. VAN
AUGUST VAN AERT, CAUWEL werd door het CAUWELAERT
leed tot Geb. in 1885
onzen zuiversten oorlogsdichter gelouterd. In Liederen
van Droom en Daad treffen vooral die gedichten waarin hij,
in een classieken vorm, zijn minst krijgshaftige gevoelens uitspreekt.
Een paar malen gelukte het hem een luideren toon
aan te slaan en vol te houden ; doch best bleek hij telkens
weer in mijmeringen over den nabij gevoelden dood.
Het bundeltje Liederen voor Maria bevat van de innigste
godsdienstige poezie die in onze taal geschreven werd en is
veel representatiever voor dezen fijnen, beminnelijken dichter
dan zijn, de diepere tragiek nauwelijks aandurvend verhaal
Het Licht achter den Heuvel : een poging tot het schetsen van
naoorlogsche toestanden op ons platteland. Harry, de roman
van een arbeider, stond dadelijk veel hooger. Ook zijn uit
de rechterlijke practijk gegroeide bundel Vertellen in Toga is
levensechter van toon.
In het werk van J. VAN NIJLEN merkt men een J. VAN NIJLEN
Geb. in 1879
gestadige ontwikkeling, van de allervroegste jeugdverzen
af. Doch eerst in later jaren, met Het Aangezicht der
Aarde (1923) en De Lokstem, toonde hij zich in zijn ware
gedaante. Hartstocht is hem vreemd, zijn grenzen is hij zich
bewust. Bezonken, evenwichtige schoonheid geeft hij, in
mineurtoon, met gracieus en bescheiden gebaar. In de laatste
jaren heeft de ironie van den koelen waarnemer en de zelfbespotting
van den scepticus de vroegere gevoeligheid vaak
overstemd : De Vogel Phcenix, Geheimschrift. Is niet alles ijdel
en blijkt een glimlach niet de opperste wijsheid?
337