Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

C. — DE AFZONDERLI JKE FIGUREN
Aan de oprichters van Van Nu en Straks heeft men wel
eens verweten menschen van slechts een boek to zijn. De
eerste generatie heeft inderdaad — met een enkele uitzondering
: C. Buysse — slechts een beperkten literairen oogst
binnengehaald, maar zich op ander gebied : de politiek, de
kunstgeschiedenis, het onderwijs en het journalisme verdienstelijk
gemaakt.
De rijpste geest van de groep was PROSPER VAN
PR. VAN
LANGENDONCK LANGENDONCK. Zijn jeugdverzen verschenen hoofd-
1862-1920 zakelijk in De Nederlandsche Dicht- en Kunsthalle,
sedert 1 883, en treffen door hun verwantschap met de Fransche
Parnassiens. Buiten den invloed van Gezelle opgegroeid,
louterde hij geleidelijk de stroeve dichterlijke taal van zijn
voorgangers, hierin gesteund door het voorbeeld van Helene
Swarth die hij persoonlijk kende, later van De nieuwe Gids.
In de Vlaamsche literatuur was hij een eenzame, smartelijke
verschijning, een onrustige geest die zich met volkomen
oprechtheid en onder scherpe zelfcontrole uitsprak. Een echt
romanticus was hij van aanleg, doch een modern veelzijdige
en gevoelige. Hij was als bezeten van een ziekelijke neiging
tot zelfpijniging en ontleding. Zijn weinig omvangrijk oeuvre
is belijdenislyriek, zwaar van gedachten, fijn van gevoel,
classiek van vorm : Naar Linkebeek, Wezembeek, Het Woud. De
kwelling van een teleurgestelde liefde, het treuren om een
mislukt leven, het lijden onder miskenning en onbegrip, doch
bovenal den twijfel en de tegenstrijdigheden in zichzelf, heeft
hij uitgedrukt in enkele gedichten waarin wij hem steeds
tusschen uitersten geslingerd zien : de Hoogmoed-sonnetten,
Beatrice, den zang van De Orgeldraaier, Stijgend langsheen de
Sinte-Goedelekerk... In zijn laatste levensjaren heeft hij haast
niets meer geschreven. Hij stierf doodarm in een Brusselsch
gasthuis.
Cc BUYSSE De oudste en tevens de vruchtbaarste Van Nu en
1859-1932 Strakser, die echter slechts korten tijd aan de revue
meewerkte en zich voor het grootste deel van het jaar in
Holland ging vestigen, was een neef van de zusters Loveling,
254