Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

aldaar van 1639 tot 1678 zeven kluchten liet opvoeren die
bekend zijn onder den naam De Zeven Hoofdzonden. Hij is
een geweldig realist, begaafd met een echt comisch talent
om het volkskarakter en de volkszeden in een kleurige, maar
dikwijls platte taal weer te geven.
M. DE SWAEN De grootste Zuidnederlandsche dichter uit de 1 7 e
1654-1707 eeuw is wellicht MICHIEL DE SWAEN. Geboren te
DE TOESTAND
IN DE 18' EEUW
Duinkerken waar hij een zeer verzorgde opvoeding genoot,
werd hij « prins » van de rederijkerskamer « De Karsouwieren
». Hij kende niet alleen de classieken, maar ook de
groote Fransche dichters en Vondel en Cats. Dat zijn kunst
beredeneerd was, bewees hij door zijn Nederduytsche digtkunde
of Riimfrunst : een soort theorie van de woordkunst naar
Fransch voorbeeld. Zijn uitvoerig gedicht Het Leven en de Dood
van Onzen Zaligmaker Jesus-Christus is episch van opzet, maar
de mooiste gedeelten uit dit werk, evenals uit zijn talrijke
Sedige Rijm-wercken, zijn de lyrische uitweidingen. Hoofdzakelijk
besteedde hij echter zijn krachten aan de dramatiek : een
Mauritius, een Catharina, naar den geest een middeleeuwsch
heiligenspel, maar in een modernen, d.w.z. Fransch-classieken
vorm gegoten; De zedelijfre doot van Keizer Karel V, vol staatkundige
beschouwingen ; een vinnige klucht De verheerelijckte
Schoenlappers of de gecroonde leersse en vooral een in hoogpoetischen
toon gehouden laat-middeleeuwsch mysteriespel
De mensch-wordingh van het eeutvigh Woort (1686) . Hiermee
bereikt onze literatuur een laatste hoogtepunt. Vondel, en
in mindere mate Cats, hebben invloed op hem uitgeoefend.
In een voor den tijd ongemeen zuivere taal weet hij zijn
bezieling te uiten. Het is nog voor het laatst een heerlijke
verskunst met klank en kleur in de lyriek en met soms een
Oosterschen glans in de beelden.
Bij DE SWAEN, hoe waarachtig dichter hij ook
is, neemt men een bedenkelijk verschijnsel waar : de
meeste zijner werken werden niet meer gedrukt. Op het einde
der 1 7e eeuw was dit verschijnsel trouwens haast algemeen
geworden. De vervreemding van de hoogere standen en de
verwaarloozing van het volksonderwijs, dit laatste het gevolg
van den bij voortduring beroerden politieken toestand in
138