Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

Van de 1 Oe eeuw of komt er geleidelijk verandering in
dien toestand. Het eerst tot ontwikkeling en cultureelen bloei
groeide het graafschap Vlaanderen. Rondom de oorspronkelijke
burchten rezen de steden op, vooral langs de waterwegen.
Kooplieden en schippers schaarden zich onder de
bescherming der burchtheeren, terwijl over heel Vlaanderen
de weefnijverheid welvaart onder de bevolking begon te
brengen. Aan het roer was intusschen een krachtig gravengeslacht
gekomen, dat zijn gezag naar binnen wist te vestigen,
en zijn macht naar buiten tegenover den Franschen leenheer
met klem handhaafde. Graaf Robert de Fries (1072-1093)
verhief Brugge tot zijn hoofdstad. Bij hem en zijn opvolgers
onderscheidt men een dubbele streving : als aanzienlijke
vazallen van den koning van Frankrijk trachtten ze voortdurend
het leenverband met hun beer zoo los mogelijk te
houden en diens invloed, waar het kon, tegen te gaan en te
fnuiken. Maar, hoe zelfstandig de Vlaamsche graven zich in
politiek opzicht ook gedroegen, cultureel vermeiden zij zich
in de schittering die de Fransche beschaving en letterkunde
uitstraalde. Hun lof wend een centrum waar de Fransche
cultuur, de Fransche aristocratische levenshouding, de Fransche
poezie gesmaakt en nagevolgd werden, waar zelfs
Fransche dichters (Chretien de Troyes, Adenet li Roi) gastvrijheid
genoten en hun werken aan de edelen opdroegen.
Onrechtstreeks riep die invloed van de Fransche beschaving
— toen de eerste in Europa ! — een eigen geestelijk leven
wakker, dat op een bepaald oogenblik niet moest onderdoen
voor dat van Frankrijk : was het werkwoord « vlamen » niet
synoniem van