Bekijk het PDF bestand. - digitale bibliotheek voor de Nederlandse ...

Engelsche oorlog uitbrak, bleef de aandacht van den grijzen
dichter onverminderd de wisselvallige kans der wapens volgen
en bezong hij keer op keer de heldendaden van De Ruyter en
Tromp. Nog een laatste maal schiep hij een oorspronkelijk
NOAH
treurspel, Noah, zijn zwanezang. Uit zijn ambt werd
1667 hij in 1668 met behoud van zijn jaarwedde eervol
ontslagen. Ook zijn naastbestaanden ontvielen hem een voor
een : in 1 668 zijn kleindochter Maria, in 1 670 zijn kleinzoon
Willem, in 1675 zijn dochter Anna. In 1679 overleed hij zelf
in den ouderdom van ruim 91 jaar.
BESLUIT Vondel, de « prins onzer letterkunde >>, is een
figuur van internationale beteekenis, een Bier groote dichters
die de 1 7 e eeuw in alle landen voortgebracht heeft. Evenals
zoovele anderen heeft hij als een onwrikbaar geloofspunt de
classieke regels aangekleefd misschien nog meer dan anderen
omdat hij van buiten uit getracht heeft zich de classieke
levensbeschouwing eigen te maken en zich er afhankelijker
van gevoeld heeft dan indien ze met hem vergroeid was
geweest. Deze classieke leer heeft hij vooral toegepast in het
treurspel dat hij, den geeft zijner eeuw getrouw, bij voorkeur
beoefende. Dat zijn opvatting der dramatiek afwijkt van de
gewoon gangbare, is duidelijk : zijn treurspel is meer statisch
dan dynamisch, meer een opeenvolging van tafereelen dan
van handelingen, alhoewel niet te ontkennen valt dat er wel
bewogenheid is in het zieleleven der helden. Karakterontwikkeling
geeft hij zelden, wel karakterontleding, het best nog
bij zijn heldinnen, terwijl zelfs zijn heldenfiguren jets vrouwelijks,
teeders vertoonen. Hij is evenwel essentieel een
lyrisch dichter, ook in zijn treurspelen, waarvan zeer dikwijls
de verhevenste deelen de reizangen zijn, o. a. in Gijsbreght
van Aemstel, in de Leeuwendalers, in Joseph in Dothan, in Lucifer,
in Adam in Ballingschap en zelfs nog in Noah. Alhoewel Vondel
zelf zegt dat wat hem « op 's harten gront left >> hem naar
de keel welt, is hij over 't algemeen, behalve misschien in
sommige hekeldichten, niet de hartstochtelijke dichter die op
staanden voet zijn vervoering lucht moet geven. Zijn lyrische
gedichten zijn veeleer « emotion recollected in tranquillity »,
ontroering die hij achteraf opnieuw beleeft en omkleedt met
98