Mania 305

Heavy
heavy
Zware Jongens
PRETTY RECKLESS
Going To Hell CD / LP
(Cooking Vinyl/V2)
Het ongeluk sloeg toe toen Pretty Reckless het tweede album wilden gaan
afmixen. Orkaan Sandy had hun studio verwoest. Zicht op donker New York
inspireerde de band om Going To Hell te schrijven en het viertal rond zangeres
Taylor Momsen dat 350.000 stuks van hun debuut had verkocht en met Guns’N’Roses en Marilyn
Manson had getoerd was vastberadener dan ooit. Een fijn album vlakbij Joan Jett en Guns’N’Roses,
perfect geproduceerd. (Erik Mundt)
Zware Jongens
GUS G.
I Am The Fire CD / LP
(Century Media/Universal)
Gitarist Gus G. heeft het afgelopen decennium diverse keren promotie gemaakt
en de laatste keer leverde hem dat een baan op als gitarist in de band van
Ozzy Osbourne. De Griek heeft zich voor die baan natuurlijk onderscheiden door
zijn fenomenale en baanbrekende gitaarspel bij zijn eigen band Firewind, maar ook bij Dream Evil en
Nightrage. Gus’ reputatie is inmiddels zo groot dat hij onder zijn eigen naam een soloplaat kon maken
en daarbij (spontane) medewerking kreeg van bekende namen als Mats Leven (Candlemass), David
Ellefson (Megadeth), Alexia Rodrigues (Eyes Set To Kill), Jeff Scott Soto en Tom S. Englund (Evergrey). I
Am The Fire is een afwisselende plaat met schaamteloos in het gehoor liggende hairmetal, dampende
en kippenveltrekkende instrumentals en een heerlijke metalvibe. Natuurlijk overheersen geweldige
gitaarsolo’s, maar Kostas Karamitroudis – Gus G’s echte naam – blijft verder ook goed overeind en verrast
zelfs hier en daar. (Menno Valk)
Zware Jongens
VANDENBERG’S MOONKINGS
Vandenberg’s Moonkings CD / LP
(Mascot/PIAS/Rough Trade)
Adje Vandenbergs nieuwe plaat Moonkings wijkt niet eens zoveel af van de
destijds grotendeels over het hoofd geziene Manic Eden. Stevige, op jaren
zeventig gestoelde hardrock die staat als een huis. Mocht Manic Eden het
succes niet brengen in 1994, hopelijk gaat het wel met Moonkings lukken in 2014 aangezien dit een
bijzonder fijne plaat is. Natuurlijk is het gemakkelijk om te zeggen dat je sommige stukken ook wel
door David Coverdale had willen horen uitvoeren, maar daarmee zou je zanger Jan Hoving tekort doen
aangezien hij zich uitstekend kwijt van zijn taak. Coverdale komt echter zelf om de hoek kijken in een
remake van Sailing Ships, misschien een selling point maar voor de kwaliteit van de plaat zeker niet
nodig aangezien deze versie niet kan tippen aan het origineel. Het zijn de eerste twaalf nummers die
er toe doen. Moonkings brengt klasserock met een soulvolle ondertoon die prima in het hedendaagse
rockklimaat past en het daarom verdient om beluisterd te worden! (Hermen Dijkstra)
gekozen de vuile was binnen te laten. Het artwork van
haar solodebuut lijkt wel een hint te bevatten: een
onafhankelijke vrouw die bevrijd en zelfverzekerd de
wereld tegemoet treedt. Shine bevat tien aantrekkelijke
popliedjes met een gothic randje. Haar stem komt
in deze setting meer tot zijn recht dan tegen de
geluidsmuren van Nightwish. Regelmatig doet de
muziek aan de laatste cd’s van Within Temptation
denken. Niet helemaal toevallig, want aan een van
de nummers schreef Martijn Spierenburg van onze
nationale trots mee. (Martin Kikkert)
TWILIGHT
III: Beneath Trident’s Tomb
Twilight is een Amerikaans ondergronds
blackmetalproject met het ultieme doel
de meest ongemakkelijke, tegendraadse en vijandige
muziek ooit te maken. En dat lukt heel aardig. De
nieuwsgierigheid rees echter ten top toen het gerucht
ging dat Thurston Moore van Sonic Youth zou meespelen
op de derde cd III: Beneath Trident’s Tomb. De vrucht van
deze samenwerking is een ware muzikale worsteling
die mistroostig hypnotiseert en oncomfortabel de
genregrenzen overschrijdt. Briljant! (Menno Valk)
CRIPPLED BLACK PHOENIX
White Light Generator
(Mascot/PIAS/Rough Trade)
In het interview dat ik vorig jaar had met Justin Greaves, voorman van Crippled
Black Phoenix, zei hij dat de aankomende cd van normale lengte zou worden
en in de gebruikelijke CPB-stijl zou zijn. Van die normale lengte, dat blijkt wel
te kloppen want White Light Generator past (net) op één schijfje. Maar dan die stijl: de schrik slaat je
om ’t hart want de cd opent met het countryachtige liefdesliedje Sweeter Than You, dat inderdaad
zo zoet is dat het glazuur van je tanden springt. Je krijgt echter geen tijd om dat glazuur bij elkaar te
rapen want in de volgende tracks No! Part 1, No! Part 2, Let’s Have An Apocalypse Now! en Black Light
Generator gaat de band er zo ongenadig hard in op z’n CPB’s dat de enige optie is jezelf volledig over
te geven aan de muzikale spinsels van Greaves en dus glazuurloos door de kamer te stuiteren. White
Light Generator is in twee delen gesplitst, waarbij het eerste deel – Black Side –het zwaardere en
somberder werk bevat. Het tweede deel – White Side – is voor CPB’s doen inderdaad wat lichter maar
dan hebben we het wel over gradaties want echt vrolijk wordt het nooit, op z’n hoogst iets springeriger
en open. A Brighter Tomorrow, waarmee de cd afsluit, is wellicht een aanwijzing voor de toekomst die
er inderdaad voor CPB prima uitziet: wat een topband! (André de Waal)
t
a
p
GAZPACHO
Demon
(K-Scope/Bertus)
Om maar met de deur in huis te vallen: het achtste album van de progrockformatie
Gazpacho is van een ongekende schoonheid. De sterke punten van dit Noorse ensemble
zijn nog niet eerder zo strak gebundeld en zo ver doorgevoerd als op Demon. Daar is op
de eerste plaats de kunst die de groep verstaat om haar muziek te laten ademen. Dat is bijzonder binnen een
genre waar bombast en virtuositeit aan de orde van de dag zijn. Bij Gazpacho is een viool, een accordeon of een
pianoriedeltje al genoeg om de extreem weemoedige zang van de op Harry Potter gelijkende Jan-Henrik Ohme
naar grote hoogten te stuwen. Ohme is de absolute ster van Demon. Hij trekt met zijn unieke voordracht de
luisteraar een zeer beklemmende vertelling in over een mysterieuze stalker van Het Kwaad. De spanningsboog
loopt telkens hoog op. Slechts een enkele keer is er een ontlading en laat Gazpacho de boel als collectief
exploderen. Maar veel vaker blijft zo’n climax uit en laten de Noren hun wonderschone sprookjesachtige
muziek slechts op ingenieuze en subtiele wijze aanzwellen. Met Demon verlegt Gazpacho de grenzen van de
progrock. Want kennelijk kan ook in deze muziekstijl less more zijn. (Wim Koevoet)
S
e
l
p
l
a
a
t
j
e
s
48 49