Mania 305

Pop & Rock
Bestel nu in een van onze webwinkels
Bestel nu in een van onze webwinkels
Pop & Rock
ROOIE WAAS
Nu LP
(Blowpipe)
Na het overrompelende debuut Het Is Maar Een Constatering uit 2012
is dit het tweede volwaardige album van het non-conformistische
gezelschap. Met zelfgebouwde elektronica neemt men met
veelzeggende titels als Doe Niet Zo Moeilijk en Hoppa geen blad voor de mond en wordt
elke hypocrisie in de samenleving genadeloos neergesabeld. Tekstueel is men dan ook zeker
verwant aan de Raggende Manne en de Jeugd Van Tegenwoordig, waarbij humor net zo’n
grote rol speelt als maatschappijkritiek. Op het eerste gehoor oppervlakkig, is een nummer
als Raa, grotendeels opgebouwd rondom de zin ‘Nee, jij bent raar’, een scherpe aanval op
het simplisme waarmee tegenwoordig naar elkaar gekeken en veroordeeld wordt. Muzikaal
is het vooral een zelfbouw experiment, alle elektronica die geluid veroorzaakt is welkom in
het universum van Rooie Waas. Een unieke band, die middenin de samenleving staat, en daar
kritisch om zich heen kijkt. (Jurgen Vreugdenhil)
SPAIN
Sargent Place CD / LP+CD
(Glitterhouse/V2)
Spain werd opgericht door Josh Haden, zoon van vermaard jazzbassist
Charles Haden, die zo’n beetje met alle grootheden der aarde gespeeld
heeft. Sargent Place is de zesde productie van de in 1999 opgerichte
formatie die in 2001 een uitgebreide pauze nam. De plaat is geproduceerd door een ware
sterrencast. Gus Seyffert produceerde eerder Beck en Norah Jones, Darrell Thorp heeft albums
S
t
a
p
e
l
p
l
a
a
t
j
e
s
gemixt van Radiohead en Paul McCartney. Het resultaat is een verbluffend mooi klinkende collectie
weloverwogen songs zonder overdaad of opsmuk. De muziek doet denken aan John Lennon begin jaren
zeventig en de Doors. Vooral op Sunday Morning lijkt het alsof Jim Morrisson opnieuw is opgestaan. De
ingetogenheid van Sargent Place komt tot een aangrijpend hoogtepunt op To Be A Man. Vader Charles Haden
kan trots zijn op zijn pupil. En blij ook, want op You And I mag hij ook nog even meebassen. Spain voegt
wederom een parel toe aan een al sterke reeks albums. (Luc van Gaans)
BENMONT TENCH
You Should Be So Lucky CD / LP
(Blue Note/Universal)
De kans dat Benmont Tench in uw muziekverzameling voorkomt is enorm, want
hoewel in principale sinds de oertijd de toetsenman van Tom Pettys Heartbreakers, is
Tench één van de meest gevraagde sessiemuzikanten op de aardbol. Het kostte dan
ook waarschijnlijk geen enkele moeite om een indrukwekkende gastenlijst samen te stellen, met Ringo Starr,
Ryan Adams, Gillian Welch en uiteraard Tom Petty, die onder leiding van producer Glyn Johns op een opvallend
gevarieerd solodebuut mochten meespelen. Uitkomend op Blue Note, is dit pianogeoriënteerde album zeker
geen jazzalbum pur sang, maar weet Tench door zijn jarenlange ervaring een veelheid aan stijlen tentoon
te spreiden. Mooie Les Baxter lounge in Wobbles, rhythm & blues in Veronica Said en een lekker potje swing
in Dylans Duquesne Whistle, één van de twee covers. Met een stemgeluid dat een beetje doet denken aan
Warren Zevon, heeft Tench een album afgeleverd dat niet hemelbestormend is, maar wel een heerlijke
samenvatting van ruim veertig jaar muzikale bagage.(Jurgen Vreugdenhil)
ELBOW
The Take Off And Landing Of Everything CD / CD Ltd Ed / 2LP
(Polydor/Universal)
Komende zomer spelen ze op het Best Kept Secret festival in Hilvarenbeek, maar
een cultband, een goed bewaard geheim, is Elbow natuurlijk al lang niet meer.
De grote doorbraak (na jarenlang inderdaad een band voor fijnproevers te zijn
geweest) kwam in 2008 met The Seldom Seen Kid, de plaat waarop alles op zijn
plaats viel. Het succes werd drie jaar later geconsolideerd met het fraaie, wat
plechtige Build A Rocket Boys! Op de opvolger slaan de vijf uit Manchester geen
nieuwe wegen in, maar de vele fans zullen daar geen traan om laten. Deze tien
breed uitgesponnen nummers bevatten namelijk weer alles waar Elbow om bekend staat. Mooie melodieën en
geraffineerde, gelaagde arrangementen. En uiteraard de prachtige stem van innemende reus Guy Garvey, die als
geen ander weet hoe je herkenbare emoties als weemoed, optimisme, ergernis en moeheid in beeldende teksten
kunt vatten. Valt er nog iets aan te merken op deze plaat? Welaan, men weet in de gedragen nummers de valkuil
die bombast heet goed te omzeilen (lees: geen jongenskoor dit keer), maar ze houden het tempo aan de lage
kant en plotselinge uitbarstingen (denk aan Newborn) of jubelmomenten (als in One Day Like This) blijven uit. In
het titelnummer zorgt dit voor een hypnotiserend effect, maar over de hele linie heeft deze plaat daardoor wat
langer nodig om indruk te maken. Maar is Elbow niet juist een band voor mensen die de tijd nemen voor mooie
muziek? (Louk Vanderschuren)
20
21