Evaluatierapport (PDF, 6.47 MB) - Buitenlandse Zaken - Belgium

FINEXPO EVALUATION
4.4. Coördinatie
Terwijl vragen 7 en 8 het verband inschatten tussen FINEXPO en twee federale
beleidsnotities, beoordelen vragen 9 en 10 de coördinatie tussen FINEXPO en de externe
strategieën die een effect zouden kunnen hebben op het bereik van FINEXPO in termen
van zowel ontwikkeling (de mate van coördinatie met de belangrijkste belanghebbenden
in het ontvangende land - vraag 9) als handel (de mate van de coördinatie met de
gewesten, gelet op hun verantwoordelijkheid voor handelsbevordering ).
4.4.1. Q9. In hoeverre zijn de projecten afgestemd op het
lokale ontwikkelingsbeleid en het beleid dat
ondersteund wordt door andere actieve donoren in
een land?
Zoals aangegeven in sectie 4.1.4 verwijzen slechts 3 dossiers specifiek naar nationale
(ontwikkelings-)strategieën (2 leningen van Staat tot Staat en 1 intrestbonificatie).
Opmerkingen gemaakt door het Comité zelf of aan het Comité (overheid, ambassades)
verwijzen evenmin naar deze strategieën. Dit betekent niet dat de projecten niet in
overeenstemming zouden zijn met de nationale strategieën, maar dat bedrijven het geen
prioriteit vinden om hun voorstellen daarop te baseren. Het onderstreept ook dat het
FINEXPO Comité zelf rechtvaardiging van projecten op basis van nationaal beleid niet
nodig acht.
Eén van de redenen zou kunnen zijn dat, tenminste voor de leningen van Staat tot Staat,
het Ministerie van Financiën van het ontvangende land een brief moet indienen
voorafgaand aan de goedkeuring van een project waarin het verklaart dat de betrokken
activiteit prioriteit voor het land is. Intrestbonificaties zijn niet onderworpen aan een
dergelijke aanpak. Er is geen andere procedure die waarborgt dat een project hetzij
relevant is voor de lokale strategieën, hetzij daar mee overeenstemt.
Uit de veldmissies in Vietnam en Ghana bleek er wel afstemming met de nationale
ontwikkelingsstrategieën te bestaan. In Ghana, zijn FINEXPO projecten afgestemd op de
prioriteiten van de Regering en met de middellange termijn programma’s van de
ministeries, departementen en uitvoerende agentschappen (MDA). Volgens ambtenaren
op het Ministerie van Planning (MEP) zou het kabinet geen toestemming verlenen aan
projecten die niet conform het middellange termijn programma zijn, omdat iedere
lijnminister alle projecten moet kunnen rechtvaardigen ten overstaan van zowel het
kabinet als het parlement. In sommige gevallen wordt het project onderworpen aan een
value for money-analyse die uitgevoerd wordt door een onafhankelijke instantie. Ook in
Vietnam zijn de projecten afgestemd op de nationale en lokale strategieën.
Van alle dossiers geven er 69 informatie over de eventuele deelname van internationale
ontwikkelingsbanken in de sector en aan het project. Van deze projecten werd 55%
uitgevoerd in sectoren waarin ook de banken geheel of gedeeltelijk actief zijn. Het
evaluatieteam beschikt over onvoldoende informatie om te kunnen oordelen of ook
daadwerkelijk van coördinatie met internationale banken (of internationale
financieringsinstellingen) sprake is geweest. De veldmissies leverden daar geen
aanwijzingen voor op. Integendeel, in Ghana bijvoorbeeld is men van mening dat België
niet voldoende doet om met andere donoren te coördineren. Zo werd het CLIP project
uitgewerkt zonder enige coördinatie met Denemarken, de ‘lead’ donor in de sector,
hoewel overleg een positief effect gehad zou kunnen hebben op de keuze van de te
leveren apparatuur. Het ontbreken van ICP verklaart –ten dele- deze situatie omdat
België niet vertegenwoordigd is in de fora voor donorcoördinatie.
see
Final report – page 44