Nr 14 - 2007 - Super creatief - Weller

Dec ’07
3 Krista's column 4 Glazen sneeuwbollen 6 De taal van de mam 7 Vroeger 10 Anneke Slagters creativiteit
12 Woonwensen worden werkelijkheid 14 Lekker wonen in de Karmelflat 16 Eetcafé zonder drempel
18 Sprookjeskasteel 20 Dag van de 'Poefel Moefel' 22 Kunstenares Julia Bertomeu 24 YoungXperience
26 Wellertaart 27 Wellerhebbes 28 Lichtpuntje 29 Wellerdag 32 Wellerkids
Super creatief

dec 07
wellermagazine
02
07 aug
wellermagazine
03
Creatieve winter
Dit is de tijd bij uitstek om creatief aan de slag te gaan. Scrapbooken, verhalen schrijven,
de sfeer in huis extra gezellig maken door je eigen winterlandschap te knutselen. Met
een schilderdoek naar buiten, of met je eigen gezicht als 'doek' er iets supermoois van
maken. Ideeën genoeg. Lees en kijk maar in dit Wellermagazine wat er allemaal te doen
is. De creatieve woonwensen die we voor Wellerklanten hebben vervuld. En laat je ook
inspireren door de Spaanse 'alleskunstenares' Julia Bertomeu of door de Heerlense
kunstenaar Sjef Drummen. Maak er een mooie en vooral creatieve winter van!
We willen u gewoon lekker laten wonen
In onze Wellerij kunt u met al uw vragen en (woon)wensen terecht. We hebben een
actueel zicht op de Wellerwoningen, maar kunnen u ook helpen met al uw vragen die
te maken hebben met uw woonplezier. Bovendien is er in de Wellerij altijd van alles te
beleven en te doen.
Goed nieuws!
De kosten van openbare groenvoorzieningen
die eigendom
zijn van Weller, worden niet
meer aan u doorberekend in de
servicekosten. Weller neemt de
totale kosten van 450.000 euro
voor haar rekening. Dit besluit
is samen met de huurdersfederatie
genomen.
Adressen
Weller
Postbus 2, 6400 AA Heerlen
telefoon 045 - 404 86 00
www.wellernet.nl
Wellerij
Geerstraat 320, Heerlen
Raadhuisstraat 21b, Brunssum
Telefoon 045 - 404 86 00
Openingstijden
maandag t/m vrijdag: 09.00 - 17.00 u.
donderdagavond tot 19.00 u.
Klus of reparatie?
Bel de GRATIS Wellerlijn.
Volg op uw telefoontoestel de
toetsen 0800 - BEL WELLER
of kies 0800 - 235 935537
Colofon
Wellermagazine is een uitgave van
Weller. Het wordt in een oplage van
11.000 exemplaren verspreid onder
Wellerklanten en -relaties.
Heeft u tips, vragen, opmerkingen of
interessante berichten voor dit magazine
stuur ze naar dan Wellermagazine, t.a.v.
de redactie, Postbus 2, 6400 AA Heerlen.
Hoofdredactie: Krista Poulissen
Redactie: Karin Theunissen, Krista Poulissen,
Zuiderlicht
Fotografie: Arjen Schmitz, Marcel van Hoof,
Zuiderlicht
Vormgeving en productie: Zuiderlicht
Lithografie en drukwerk: Rosbeek
Sommige mensen hebben het
gewoon: geweldige ideeën, twee
rechterhanden, een prachtige stem
en super veel creativiteit. Ik mag
dan wel niet kunnen schilderen als
Picasso, heb niet de stem (en de
looks) van Shakira, ben geen
geboren performer zoals Toon
Hermans en ben lang niet zo
grappig als Youp van ‘t Hek,
maar heb toch een eigen soort
creativiteit. Mijn kracht zit in het
schrijven van verhalen. En dat gaat
niet vanzelf!
Soms schiet er spontaan een briljant
idee door mijn hoofd. Maar één dag
later blijkt die bovenkamer helemaal
leeg en komt er niets meer uit mijn
vingers. In een laatste desperate
poging pers ik er nog wat woorden
uit, mijn hoofd vuurrood van de
inspanning. Een langere periode van
een gebrek aan inspiratie noemen ze
een ‘writersblock’. Mensen doen er
nogal lacherig over. Maar het is een
serieuze zaak. Het voelt een beetje
alsof je geen boterham kunt smeren,
terwijl je toch je brood ermee moet
verdienen. Nee, lieverkoekjes worden
niet gebakken. Ik kijk weer op mijn
lege vel dat zich moet vullen met
Krista's column
Super creatief
letters en woorden. En niet zomaar in
willekeurige volgorde: nee, ze moeten
bij elkaar passen en elkaar als het
ware liefhebben. Vurig dansend van
de eerste regel naar het einde van
het verhaal.
Ik werp een blik naar buiten om wat
inspiratie op te doen. Dreigende donkere
wolken pakken zich samen. De hemel
breekt open en een waterval aan dikke
druppels valt uit de lucht. Niemand
waagt zich buiten, behalve ‘de eenzame
fietser’ van Boudewijn de Groot. De
bomen zien er verdrietig en kaal uit.
Vroeger dan andere jaren verloren ze
hun prachtige blaadjes. De wereld ziet er
opeens koud uit. Brrr, daar krijg ik ook
geen inspiratie van.
Dan maar eens een kijkje nemen in
de keuken. De koelkast krijgt een
grondige inspectie. Drie appels, twee
peren, CokeZero (niet alleen voor
mannen!), een hompje kaas, kakelverse
eieren, een pak melk, rookvlees, twee
verdwaalde tomaten... En in een
vergeten hoekje zie ik een nog
aantal yoghurtjes. Niet echt spannend.
Een kok zou er een prachtig menu
van kunnen maken, maar of dat ook
voor mij geldt?
Zonder dat ik de inspiratie gevonden
heb, staan er toch al aardig wat letters
op papier. Betekent dit dat elke Jan
Doedel een verhaal kan schrijven? Dat
ik eigenlijk toch niet zo creatief ben?
Om jullie te bewijzen dat het echt een
kunst is ga ik nu een heel creatieve
kerstwens maken:
Woorden zijn gewoon letters als ze
geen inhoud hebben. Betekenisvolle
woorden daar gaat het om en zeker in
een kerstwens. Woorden die je kunnen
troosten of misschien zelfs wel een
glimlach op je gezicht toveren. Waar je
altijd uit kunt putten als je eenzaam of
bang bent. Zorgvuldig gekozen en die
je raken tot in het diepste van je ziel.
Zouden deze woorden bestaan? Vast
wel. Maar voor mij zit kerstmis niet in
woorden maar in mensen. Samenzijn is
waar het om draait. Dat geeft je kracht
bij verdriet, zorgt voor blijdschap, mooie
momenten en bijzondere herinneringen.
Daarom wens ik dat niemand alleen
hoeft te zijn en gun iedereen een
fantastische kerst met de mensen van
wie ze houden!

Van glazen
sneeuwbollen
maken tot een
heuse winterbarbecue
organiseren
Misschien raar, maar voor ons bij
Weller behoort de winter tot één van
onze meest favoriete seizoenen. Met
een beetje geluk zet de winter dit
jaar écht door en kunnen we buiten
ouderwets genieten van sneeuwwandelingen
in ons prachtige heuvelland.
En anders zijn de Ardennen
natuurlijk ook lekker dichtbij. Of
misschien kunnen we weer ouderwets
gaan schaatsen. Maar tegelijkertijd
verandert ‘thuis’ in een plek die nóg
intiemer, warmer en gezelliger wordt.
Door alle lampjes en kaarsjes die
langer branden, door feestversieringen
en ook door alle creatieve ideeën
waarop we ons kunnen uitleven. Wij
zorgen alvast voor trendy ideeën vol
inspiratie. Want winter 2007/2008
is per definitie een winter om
gezelligheid en sfeer met uw eigen
handen te creëren!
dec 07
wellermagazine
04
Niet de allergrootste fan van de winter, omwille van kou, sneeuw, gladheid en
korte dagen? Toch heeft de winter heerlijke dagen en avonden voor u in
petto. Zoals immer gezellige kerstmarkten en memorabele winterwandelingen
met glühwein achteraf. Maar binnen is er ook genoeg te doen. Deze winter
wordt lekker creatief, op alle mogelijke gebieden!
Sneeuwpotje
Als kind waren we bijna allemaal
gefascineerd door het fenomeen
sneeuwbol: een glazen bol gevuld
met vloeistof, witte of zilveren glitters
en een poppetje, boompje, huisje of
wat dan ook erin. Schudden maar en
vol verwondering kijken naar hoe het
sneeuwde in dit micro-landschap.
Magisch! Het is bloedsimpel om uw
eigen, unieke versie van dit sneeuwlandschap
te maken. Samen met de
kids uiteraard! Men neme:
● een leeg glazen potje met goed
sluitend deksel
●
lijm
● plastic poppetje, diertje, kerstmannetje...
●
glitter
●
glycerine (te koop bij drogist)
Check eerst of het potje met deksel
niet lekt; doe water erin, schroef het
deksel erop en schud er even mee.
Nergens druppels? Prima. Droog het
potje goed af. Er mag nergens meer
vocht zitten. Lijm het object – dat
natuurlijk wel in het potje moet
passen – vast aan de binnenkant van
het deksel en laat het goed drogen.
Na een dag is de lijm zeker uitgehard.
Vul het potje dan met water en
glycerine, in een verhouding van drie
delen glycerine en één deel water.
Deksel op het potje, flink schudden
zodat de vloeistoffen zich vermengen.
Open het weer, doe de glitter erin,
07 dec
wellermagazine
05
draai het deksel weer stevig vast.
Schudden maar en klaar is uw unieke
sneeuwbol!
De winterbarbecue
Buiten eten als het zo koud is?
Barbecuen in de winter? Zijn ze bij
Weller nou helemaal gek geworden?
Nee hoor. Barbecuen in de winter is
soms zelfs nog gezelliger dan in de
zomer. En voor degenen die geen tuin
hebben, is het misschien een hartstikke
leuk idee om met buren af te
spreken er samen een spektakel van
te maken op het plein in de buurt.
Of in de tuin van een welwillende
buurman of -vrouw... Goed voor de
buurtsfeer!
Dikke truien en jassen, mutsen, sjaals
en handschoenen zijn natuurlijk
onmisbaar. En in plaats van koele
frisdranken, wijn of biertjes, worden
er nu opwarmertjes als glühwein,
warme chocomel met rum of sterkere
dranken als jenever of likeuren
geschonken. Maak de tuin of het
plein gezellig met kaarsjes, lampions
of sfeervolle verlichting en plaats een
paar vuurkorven waar het heerlijk
opwarmen is. Daarna is het hoog tijd
de barbecue aan te maken. Maak wat
warme groenten klaar in plaats van
koude salades en probeer onderstaand
gerechtje van Barbecook. Op www.
barbecook.com/nl/club/thema-winter.asp
vindt u nog meer zalige recepten voor
een geslaagde winterbarbecue.
Smakelijk!
Entrecote met kruidenboter (6 personen)
Ingrediënten:
●
1 ui
● 2 teentjes knoflook
●
8 eetlepels gemengde vers gehakte
kruiden
● 125 g boter
● 6 entrecotes (van elk 200 g)
●
60 ml olie
●
zout en cayennepeper
Bereiding:
Schil de ui en de knoflook en hak alles
fijn. Meng de gehakte kruiden, de
knoflook en de ui door de boter en
doe dat mengsel in een schaaltje. Roer
vervolgens de cayennepeper en het
zout door de olie en bestrijk het vlees
hiermee aan beide kanten. Grill de
entrecotes 4 à 6 minuten aan elke
kant op de barbecue. Bestrijk het vlees
tijdens het grillen regelmatig met de
gekruide olie. Dien de entrecotes op met
de kruidenboter en serveer dit alles
met stokbrood en gemengde sla.
Kleurige beauty
De make-up trends voor dit winterseizoen,
hebben één kenmerk gemeen:
creatief is het sleutelwoord. De populaire
nude-look (waarbij u er opgemaakt
toch zo goed als naturel uitzag), heeft
haar beste tijd gehad. Deze winter mag
het kleurig, donker en sterk zijn. Allesbehalve
saai dus... Experimenteer met
paars of – voor de echte durvers – geel.
Stift uw lippen weer eens ouderwets
dieprood voor een ultieme vrouwelijke
toets. En ook alle hulmiddelen die het
gezicht een extra touch moeten geven,
zijn helemaal in. Nepwimpers bijvoorbeeld,
zullen het uitstekend doen aan
de kerstdis of tijdens het nieuwjaarsfeest.
Zelfs nepwimpers die op het
onderste ooglid worden geplakt.
En vergeet daarbij zeker niet een
opvallend stevige lijn eyeliner!
Scrapbooken als heerlijke
winterhobby
Scrapbooken is letterlijk een verhaal
vertellen in de vorm van een fotoboek.
Het betekent zoveel als een album
zo mooi mogelijk maken door uw
foto's op een creatieve manier te
laten spreken. Herinneringen en
emoties worden op die manier wel
heel bijzonder. U plakt immers niet
gewoon wat foto’s in een album,
maar gebruikt er verschillende soorten
papier, stofjes, emblemen, labels,
stickers, allerlei (scrapbook)techniekjes,
trucjes en randversierselen bij.
Surf voor 1001 ideeën maar eens naar
http://scrapbook.startkabel.nl en
naar www.piensatelier.nl. Hier vindt
u informatie over technieken maar
ook inspirerende voorbeelden. Plus u
kunt speciale scrapbooksets bestellen
waarmee u meteen aan de slag kunt.
En zoek dan meteen naar een leuke
scrapbookworkshop in uw buurt.

De taal van de mam wordt geschreven in onze moedertaal: het dialect. We spreken over ’taal’ omdat
het Limburgs een echte en erkende taal is, die in niets onderdoet voor het Nederlands.
Ten opzichte van onze standaardtaal – het Nederlands – is het Limburgs een dialect, zoals het
Nederlands een dialect is in relatie tot het handels- en diplomatiek Engels.
dec 07
wellermagazine
06
07 dec
wellermagazine
07
Super creatief.
De taal van de mam
KRISMES
’t Verhoal van ’t kink
d’r sjtal en de sjter
bringt boete geveul
óch vöal geld óp gank
neet alling de böl telle,
mè óch de pieke.
Kreatief
Wat weëd d’r toch allemoal aageboane
um ós hoes te versere mit
Krismes. Neet te geleuve en ’t weëd
óch nog ummer mieë en... nog ummer
vreuger! ’t Krismesgeveul zit al gans
in mich en bin vas besjloate nieks
van dat sjpul te gelle, mè alles zelf te
make. Ich zieën ’t gans vúúr mich:
inne wusj mistletou mit sjtriksjkes va
wit lint ónger ’t afdeëksjke. Óp de
vuurduur inne krans va dennegreun
en huls mit roeë beskes. Alles oet d’r
ege gaad natuurlik.
De hal en d’r gank mótte óch get va
’welkom’ oetsjtroale, mè wat? D’r is
zat te gelle, mè ich wil ginne
noamaak...
Gauw gezag, neet gauw bedach.
Dreumentere zit ich vuur mich oet te
sjtare. Inins: zelfgemakde ingelkes dat
is ’t ! In plaatsj van de sjtandaardgirlandes
maak ich ze zelf. Oet groeëte
velle papier weëde ingelkes geknipt, die
zich anee vashaote an hön vluëgelkes.
Ee paar lijntjes dróp tekene en allemoal
mit groeëte oape mülkes... as of ze dich
zingentere welkom heesje. Links en
rechs vasgemak en ich han mieng ege
girlandes. De sjpotjes in d’r plafóng
sjiene d’r tusje durch, och wat sjoeën!
Ich bin neet mieë te remme en zieën
in gedachte boave elke duur in hal en
gank ing zelfgemakde kirkklok mit:
’Zieëlig Krismes’. De ganse hal ruukt
noa inne groeëte tak zilverden deë
boave d’r sjpegel hingt. Neet alling d’r
sfeer, mè óch d’r Krismesruëk, hat
mich de pakke...
Ich bin al bezig mit d’r krisboom.
Vanzelfsjpreëkend inne echte! Ich
zjweëf tusje denne-eppel en sjtruësjterre
of toch mar gans in ’t zilver mit
vöal ouwerwetse lametta... In jieëker
geval neet van die ’vuurgebakke’ tierlantijne
oet d’r winkel. Alling de ouw
vuëgelkes mit hön lang sjtetskes van
de oma kómme elk joar as vaste gaste
truuk. En vuur de klingkinger natuurlik
de belkes. Vuur de res toch mar... denneeppel,
die ich verender in kabouters,
menkes, vruikes, eëpkes, vuëgelkes,
ingelkes. De lempkes mótte mit de
nuëdige aandach weëde aagebrach.
Regelmoatig verdild en..de kabele good
voetwirke! Ich veul behuurlike pieng
an de vingere van die dennenolde. Mè
ich han ’t d’r geer vuur uëver: ’t is
geweun geweldig gewoeëde!
Och went mieng vrung dat ins kóste
sjnoeve! Verduld, ich mót óch nog
kriskate noa hön sjikke... Vanzelfsjpreëkend
ging ’industriesjtandaardkaat’
woebei jieëkerinne dezelfde
vuurgedrukte boodsjap kriet. Neë, ’t
mót get egens, get persuënliks zieë.
Van alles geet mich durch d’r kop...
●
Gouw Krismes, Gezóndheed en
Geluk! Geer Gedoa
● Bei ós brenne al de lempkes,
hoapelik geet Uch óch ee lempke
brenne
● Vier hant inne boom ópgezat uëver
alle goods wat vier Uch wunsje
●
Dat Dier ’t ganse joar ’t Krismesgeveul
moagt han
●
Eët neet tevöal mit Krismes, hoof
d’r óch gee dieet in ’t nuie joar
●
Zörg dat nieks an Uch kump, gouw
vrung zint zelde
Inins... sjrek ich wakker en kiek in ’t
gezich van ing vrouw... Jusses! Ze
lacht en zeët van alles teëge mich, mè
ich bin nog haof in Krismestrance.
Lankzaam besef ich woeë ich bin...
midde tusje hieël vöal krismesartikele
in ’t tuincentrum. Ich zit an ee dusjke
in ’t koffieheuksjke.... ’Meneer, vier
gónt sjlete’, zeët die mevrouw, ’vier
hant Uch bis noe loate dreume, mè
noe mót dier toch goa’. ’D’r winkel
weëd gesjloate en vier wille óch geer
noa heem en zieëker noe óp d’r letste
zoaterdig van oktober, hüj weëd de
klok truuk gezat’. Oktober? Ich dach
dat Krismes... Trampelend noa heem,
leëf ich nog ummer in twieë gedachte.
Oktober-Krismes. Uëver kreatief
gesjproake: as ’t um geld geet, wit d’r
handel de klok vuuroet te zette. Van
de anger zie han ich vöal inspiratie
ópgedoa en....ich han nog tied zat
vuur ’t zoe wied is. Ich dreum wier...
Ger Prickaerts Heëlesj
Vroeger… Over de
Heerlense kunstenaar
Sjef Drummen
In 1996 overleed de Heerlense kunstenaar Sjef Drummen op 74-jarige leeftijd.
Hij werd vooral bekend door de vele bronzen beelden die in de regio en ver
daarbuiten zijn geplaatst, zoals ‘D’r Maatbuul’ in Heerlen en ‘De Mijnwerker’
in Brunssum. Dat de kunstenaar supercreatief en veelzijdig was, blijkt uit de
vele, met een groot aantal verschillende technieken en materialen gemaakte,
schilderijen, tekeningen en beelden. Bekend werd hij vooral door schilderijen
van het Limburgse landschap en religieus werk voor diverse kerken. De
gedreven kunstenaar was altijd vol overgave in de weer met zijn scheppend
werk, maar hij zocht maar zelden de publiciteit. Hij was ervan overtuigd dat
je met goed werk vanzelf voldoende belangstelling krijgt.
In juni 2005 kwam de kunstenaar postuum opnieuw in de aandacht bij de
herplaatsing van het beeld ‘De Maatbuul’ bij het Glaspaleis. Een werkgroepje
waarin onder meer de broer van de kunstenaar, Jan Drummen, de dochters
Meta en Marlies Drummen, Servé Kuijer en Alphons Spijkers zitting hadden,
was tot aan dat tijdstip actief de creatieve Heerlenaar weer op het netvlies
van de kunstminnende wereld en de Heerlenaren te zetten.
Over de kunstenaar…
Sjef Drummen werd geboren te
Heerlerbaan in 1921 en overleed er
in 1996. Van 1937 tot 1945 was Sjef
Drummen werkzaam als mijnwerker
op Staatsmijn Wilhelmina en was hij
naast zijn job reeds tot opmerkelijke
kunstprestaties gekomen door zelfstudie,
gedrevenheid en zijn aangeboren
talent.
In 1946 ging hij studeren aan de
middelbare kunstnijverheidschool in
Maastricht (de latere Stadsacademie).
Hij kreeg les van Charles Vos (beeldhouwen)
en van Harry Koolen (portretschilderen).
Van 1947-1952 werkte hij als plateelschilder
op het kleiatelier van het Fonds
voor Sociale Instellingen te Brunssum,
waar hij servies maakte en beschilderde.
Hij kreeg er les in dat plateelschilderen
van de bekende keramist en kunstschilder
Edmond Bellefroid uit
Maastricht. Bellefroid was van 1946-
Vroeger
Vroeger
Bovenaan: Een virtuoos zelfportret, olieverf
op linnen 90x120 cm. Hierboven: Aan het
werk in het atelier.
Door Roelof Braad,
stads his toricus van Heerlen. Bereikbaar
bij Rijckheyt, centrum voor regionale
geschiedenis (voorheen: Stadsarchief)
te Heerlen.
Foto's: Familiearchief Drummen en Rijckheyt.

dec 07
wellermagazine
8
07 dec
wellermagazine
9
1950 de artistieke leider van het
kleiatelier van de Staatsmijnen (nu
DSM) en ging daarna als esthetisch
adviseur en industrieel ontwerper
bij de N.V. Mosa porselein- en tegelfabrieken
in Maastricht aan de slag
(1950-1968).
Toen het kleiatelier in 1952 failliet
ging, moest Sjef Drummen op zoek
naar een andere baan. Na een tijdje
weer ondergronds gewerkt te hebben,
zocht Staatsmijnen in 1955 een
modellenmaker om lesmateriaal te
maken voor de ondergrondse vakschool,
de OVS. In Sjef Drummen,
mijnwerker en kunstenaar vond men
de ideale combinatie. Enige tijd later
werd Sjef bevorderd tot mijnbeambte
bij Staatsmijnen en is hij baas van de
modellenkamer op Staatsmijn Emma
en leraar creativiteitslessen aan
jeugdleiders. Zijn modellen bestaan
uit nabootsingen van ondergrondse
mijnsituaties. Hij tekende en boetseerde
ze tot praktijkmodellen. De
tekeningen en modellen zijn vanwege
hun artistieke en historische waarde
bewaard gebleven in het Industrion
in Kerkrade.
School voor vrije uren
In 1962 startte hij samen met anderen
in Heerlen een school voor Vrije Uren in
de oude muziekschool. Hij werd daarvan
de eerste directeur. Sjef gaf er les
in tekenen, schilderen, beeldhouwen en
pottenbakken. Deze avondschool werd
een enorm succes en na een jaar reeds
bezocht door een 300-tal leerlingen.
Voor Sjef Drummen was deze school
echter niet meer dan een bijbaan. Want
als beeldhouwer had hij inmiddels vele
kunstwerken voltooid voor kerken in
Nederland, België en Frankrijk en als
schilder had hij in dezelfde tijd een
groot aantal landschappen en portretten
op het doek vastgelegd. Een
twintigtal zelfportretten trok veel
belangstelling door de virtuoze wijze
waarop ze tot stand kwamen.
Na sluiting van de modellenkamer nam
Sjef ontslag na vijftien jaar trouwe
dienst. Staatsmijnen bood hem nog aan
om de mijnschool te gaan volgen om
opgeleid te worden tot ondergronds
mijnopzichter, maar dat wilde hij niet.
Hij solliciteerde daarop naar de functie
van leraar handvaardigheid aan de
Lagere Technische School in Nijswiller,
hoewel hij op dat moment niet
Links: Landschap met houten beelden, 1979.
Olieverf 90x110 cm. Hieronder: Madonna
met kind, 1963, glas-in-lood 49x39 cm.
Rechtsboven: Detail van de deur van de
Sint-Jozef kapel in Heerlerbaan. Vlucht
naar Egypte, 1992. Rechts: Barmhartige
Samaritaan, ca 1958. Olieverf 80x110 cm.
Daaronder: De Heerlense Maatbuül bij de
St. Pacratiuskerk, 1988. Brons, 2,5 m.
Onderaan: Aan het werk in het atelier.
bevoegd was om de functie uit te
oefenen. Een speciale commissie uit
Den Haag (van het Ministerie van
Onderwijs) kwam de kunstwerken
van Sjef beoordelen. Na kort beraad
kon hij worden benoemd tot leraar
handvaardigheid met lof der jury.
Geloven en werken
De kunstenaar had een groot gezin, elf
kinderen, waarvan er meerdere, soms
met meer succes nog, in de kunstwereld
als professioneel beeldend
kunstenaar actief zijn geworden. Sjef
Drummen wenste zich niet aan een
bepaalde kunstvorm te binden. Goed
merkbaar in zijn oeuvre is dat zijn geloof
een belangrijke inspiratiebron was
voor zijn schilderijen, tekeningen, zijn
bronzen, houten en keramische beelden.
Merkbaar is dat bijvoorbeeld aan de
vele kunstwerken die hij voor ‘zijn‘
parochie St. Jozef in Heerlerbaan heeft
geschapen en de vele kunstwerken voor
andere kerken. Hij kreeg daarvoor op
20 maart 1994 de pauselijke onderscheiding
Pro Ecclesia et Pontifice, toegekend
op initiatief van pastoor Karel
van der Borg. Sjef Drummen had bij
gelegenheid van het 75-jarig bestaan
van de parochie in 1992 voor de kapel
een bronzen toegangsdeur vervaardigd
met twaalf reliëfs uit het leven van Sint
Jozef. Daarnaast zong hij ruim 40 jaar
als tenor in het kerkelijk zangkoor en
verzorgde hij jarenlang de kerstkribbe
en gelegenheidsdecoraties in de kerk.
Zijn verdere betrokkenheid bij het leven
op de Heerlerbaan blijkt uit zijn meer
dan dertigjarige betrokkenheid bij
activiteiten voor de Woningvereniging
Heerlerbaan en zijn ontwerpen van
vaandels voor drie Heerlerbaanse
verenigingen. Hij maakte ze zelf van A
tot Z van een bijzonder kunstzinnig
applicatiewerk.
Een greep uit het scheppend
werk van Sjef Drummen
Tot aan zijn dood was hij met een niet
aflatende ijver bezig met zijn creatieve
ambacht. ‘Zijn totale oeuvre is zeer
omvangrijk: duizenden werken, groot
en klein, rijp en groen, profaan en
religieus’. Zijn belangrijkste kunstuitingen
lagen op het terrein van het
maken van beelden van gebakken
klei en brons en het tekenen en
schilderen. Voor meerdere kerken zelfs
in Amsterdam, de Eifel en Twente,
maakte hij kruiswegstaties, in totaal
veertien stuks, en vele kruisbeelden.
Alleen al voor de kerk in Heerlerbaan
(St.-Jozefparochie) heeft Sjef een
tiental kunstwerken gemaakt, waarvan
het eerste in 1962 en het laatste
in 1994.
Vanaf eind jaren zestig ontving hij
opdrachten voor het maken van
diverse grote beeldhouwwerken: het
Kerkhofmonument te Heerlerbaan
(beton), De Mijnwerker te Brunssum
(brons), De Zaaier op Rolduc (brons),
De Dichter in Vlodrop (brons), D’r
Maatbuul te Heerlen (brons) en De
Schutter in Visé (brons), om er maar
eens enkele te noemen.
Hij tekende en schilderde vele
Limburgse Landschappen, talrijke oude
vakwerkhuizen en vele portretten. Met
allerlei kunstvormen experimenteerde
hij. Zo zijn er geboetseerde portretten,
houten beeldjes, kunstuitingen in
brons, steen, beton, metaal, glas in
lood, aardewerk, keramiek en divers
applicatiewerk door hem vervaardigd,
die gretig aftrek vonden. Wellicht
doordat hij herkenbare kunst maakte
die de gewone man op straat
aansprak. Met recht dus: een super
creatieveling waar we trots op
mogen zijn!
Dit artikel is gebaseerd op teksten van
Mat Drummen en op verzamelde teksten
door Jan Drummen.

dec 07
wellermagazine
10
07 dec
wellermagazine
11
Toen Anneke Slagter dertien jaar was, kwam haar leraar tekenen met haar
ouders praten. ’Dit kind moet naar de kunstacademie’, was de boodschap. Het
zou nog 23 jaar duren voor ze aan de academie in Maastricht begon. Wat niet
betekent dat ze haar creativiteit in de tussentijd in de ijskast zette.
“Creativiteit zit tussen je oren”, zegt ze. “Dat moet eruit.” En bij Anneke uit
de Amundsenstraat in Heerlen komt het eruit. Op allerlei manieren.
Creativiteit, het zit in je!
Op dit moment schrijft ze vooral korte
verhalen en gedichten. Sinds Anneke
(58) een paar jaar geleden reuma in
haar handen kreeg, is beelden maken
van zachte steen niet meer mogelijk.
Ook het schilderen van portretten en
surrealistische (fantasie) beelden wordt
steeds moeilijker. Maar juist door de
beperking komt haar creativiteit en
vindingrijkheid naar voren. Op haar
computer heeft ze al een programma
waarmee ze kan ‘schilderen’ en foto’s
kan bewerken. “Als mijn handen
kunstacademie’, zei hij. Dat lukte
niet. ”Nu nog steeds niet trouwens,
daarvoor weet ik gewoon te weinig
van paarden.” Dus ging ze op haar
vijftiende in een fabriek werken.” Of
ze haar vader dat kwalijk neemt?
“Welnee, hij was mijnwerker en zag
niets in dat tekenen, ook al deed ik
de hele dag niks anders. Maar ik
heb later nog wel eens tegen hem
gezegd: ‘Als Rembrandt jouw zoon
was geweest, was hij molenaar
geworden.’” Ze kan er wel om lachen.
Klei, verf, tekst
Zoals de meeste kunstenaars is Anneke
een emotioneel mens die steeds
manieren ziet om zich te uiten. “Ik kan
mijn ziel en zaligheid kwijt in klei, verf,
tekst.” Een groot publiek bereiken is
niet haar doel evenmin als veel te
verkopen. Ze doet het vooral voor
zichzelf. “Maar als iemand anders het
ook leuk vindt, is dat natuurlijk mooi
meegenomen.”
Creativiteit
Anneke Slagter
straks echt niet meer willen, kan ik
me toch blijven uiten.” En ook in het
dagelijks leven vindt ze praktische
oplossingen voor kleine problemen
waar ze met haar handen tegenaan
loopt. Creativiteit blijkt ook heel
praktisch te kunnen zijn.
In één lijn een paard tekenen
Annekes vader was destijds niet zo
onder de indruk van haar talent als
haar leraar tekenen. Hij gaf haar een
opdracht. ’Als jij in één lijn een
paard kunt tekenen, mag jij naar de
Een roze fietsje maar dan
in het zwart
De eerste twee jaar op de kunstacademie
mocht ze alleen zwart en
wit gebruiken. Want als je de vele
tinten zwart en wit niet begrijpt, kun
je nooit kleur begrijpen, was de
theorie. Nu begrijpt ze wat er werd
bedoeld. “Maar ik herinner me een
avond in het park, waarop de leraar
ons aanmoedigde het ‘roze van een
fietsje’ te schilderen. Met zwart!”,
lacht ze.
Grote leermeesters
Toen ze stopte met de academie
heeft ze anderhalf jaar op eigen
houtje de grote meesters gekopieerd.
Kandinsky, Gaugin, Picasso. Net echt.
“Nog leerzamer dan de academie,
want je wandelt in feite in hun voetsporen,
krijgt eigenlijk les van de
meester zelf. Geweldig.”

dec 07
wellermagazine
12
07 dec
wellermagazine
13
Lekker wonen
de nieuwe Wellerij
Woonwensen
worden
Een onderhoudsvrije tuin voor Smajl Lushtaku
Smajl Lushtaku is 47 jaar en woont
samen met zijn vier kinderen van 16,
14, 12 en 10 jaar aan de Ridder
Bexstraat in Brunssum. In 1990
vluchtte hij uit het toenmalige
Joegoslavië via Polen naar Nederland.
Hier moet de voormalige jurist hard
werken om voor zijn kinderen én zijn
huis te zorgen. Vooral de voortuin
schoot er altijd bij in. Smajl: “Het
ontbrak mij steeds aan tijd om de
voortuin te onderhouden. En ik moet
ook eerlijk bekennen dat ik aan
tuinieren geen hobby heb. Vandaar
dat ik de hulptroepen van Weller heb
ingeroepen.” In oktober kwam de tuinploeg
met groot materieel. Bomen en
oude struiken werden weggehaald en
vervangen door grijze kiezels met
bloembakken. Enkele winterharde
groenblijvers zorgen hierin voor kleur.
Smajl is blij met de oplossing. “De tuin
ziet er nu heel netjes en mooi strak uit
en ik ben van het tuinieren af. Mijn
kinderen vinden het mooi. En het
allerbelangrijkste: het ziet er ook heel
mooi uit voor de buurt.”
Marga Stittelaar: ‘Een metamorfose voor mijn gang.’
werkelijkheid
Bij de opening van de nieuwe Wellerij in Brunssum, afgelopen februari,
konden álle bewoners van Weller een woonwens indienen, een wens
voor een verandering in of rond hun huis. Dit najaar zijn er weer twee
in vervulling gegaan. Voor Smajl Lushtaku uit Brunssum werd de
voortuin flink onder handen genomen, mevrouw Stittelaar uit
Eikenderveld kreeg een nieuwe gang.
‘Ik woon nou bijna 5 jaar in de
Hertogstraat 22, met heel veel plezier.
Samen met mijn familie en vrienden
hebben we hard gewerkt om het
huis op te frissen. De gang is toen
blijven liggen en ook het lakwerk is
nooit afgemaakt. Enthousiast zijn we
begonnen met schuren maar daar
bleef het bij.’ Dit is het begin van de
woonwens die Marga Stittelaar uit
het Eikenderveld indiende. Zij vertelt:
“Ik kwam er -ook financieel- maar
niet aan toe om de gang op te
knappen. Met de hulp van mijn zoon
die in Amsterdam woont en speciaal
naar Heerlen was gekomen om met
mij te klussen, heb ik de muren
voorzien van nieuw behang. Dat was
al een enorme verbetering, maar het
was nog niet af. Met de woonwens
kwam daarom een droomwens voor
mij uit: een mooie entree.”
Het meest geslaagde gedeelte van
de metamorfose is ongetwijfeld de
restauratie van de authentieke
elementen in de hal. Marga: “De oude
terrazzovloer is heel mooi opgeknapt
en van hoge granieten plinten voorzien.
Zo moet het er vroeger ook uit hebben
gezien. En ook de trap, die op mijn
verzoek robijnrood is geschilderd, heeft
met een mooi rond afgewerkte onderste
trede zijn oorspronkelijke vorm weer
terug. Daar ben ik erg blij mee, want
juist die combinatie van oud en nieuw
vind ik mooi. Het geeft de ruimte een
persoonlijke touch. De oude kapstok,
het antieke kastje dat trouwens nog
een opknapbeurt kan gebruiken, en de
lamp komen uit het huis van mijn
ouders. Tegen het vernieuwde decor
van de hal komen deze stukken waar
ik mooie herinneringen aan heb, heel
mooi tot hun recht.”

dec 07
wellermagazine
14
07 dec
wellermagazine
15
Tiny Dautzenberg is 86 jaar, al zou je dat helemaal niet zeggen als ze energiek
en met stralende ogen de deur van haar flat op de Heerlerbaan opent. De
woning voelt vertrouwd, gezellig zoals het bij oma hoort te zijn. Het uitzicht
vanaf de -hoe hoger, hoe beter- 15e etage van de Karmelflat is spectaculair:
het zicht reikt bij helder weer tot ver in Duitsland. In één oogopslag zie je
bovendien hoe belangrijk de mijnindustrie ooit is geweest voor onze regio.
Karmelflat
Tiny Dautzenberg
Op bezoek
bij een
lieve Oma
De Karmelflat op de Heerlerbaan heeft een ingrijpende facelift gehad. Vooral de gevels
zijn veranderd: metaal heeft plaatsgemaakt voor mooi, transparant glas. En dat levert
zowel buiten als binnen, vanuit de ruime flatwoningen, een mooier uitzicht op.
Steenbergen domineren het beeld.
Dichtbij de tot Snowworld omgetoverde
steenberg van de staatsmijn
Wilhelmina, verderop pronken de
mijnrestanten van de Carolus I,
Carolus II en Carolus Magnus bij
Alsdorf en Merkstein. Dit beeld is
ongekend. Maar niet voor Tiny. Uit
nieuwsgierigheid heeft zij eens een
toer gemaakt langs de toppen die zij
vanuit haar flat ziet. Ze weet dan ook
alles te vertellen over haar panorama.
Tiny: “Het lijkt alsof de mijnen op
een steenworp afstand van elkaar
liggen, maar ik ben toch bijna een
hele zondag samen met mijn zwager
onderweg geweest om ze allemaal
te bezoeken. Enorm interessant vind
ik dit stukje geschiedenis van de
regio, vanwege mijn eigen mooie
herinneringen aan de tijd maar ook
vanwege de techniek. Ik vind het
dan ook fantastisch wat er nu met
het Mijnwaterproject gebeurt, dat
die oude mijnen nog eens belangrijk
zouden kunnen worden voor onze
energievoorziening.”
Heerlijk wonen
Tiny heeft haar hele leven binnen een
kring van een paar honderd meter
rondom haar huidige woning in de
Karmelflat gewoond. Aan de ene kant
kijkt zij uit op haar geboortehuis in
Terwinselen, aan de andere kant ligt
A Gen Giesen waar zij zich in 1949
met haar man settelde en waar haar
kinderen zijn geboren en opgegroeid.
Tiny: “Ik heb het altijd naar mijn zin
gehad op de Heerlerbaan. Wij gingen
vroeger vaker op vakantie en na elke
reis vond ik het weer fijn om thuis te
komen. Nu woon ik alweer achttien
jaar met veel plezier in de Karmelflat.
Vooral de ligging is prachtig, omgeven
door groen. Om fit te blijven wandel ik
dagelijks anderhalf uur. De omgeving
biedt genoeg mogelijkheden om daar
steeds weer een mooie wandeling van
te maken.”
Chique flat
Ondanks haar 86 jaren moet Tiny dan
ook nog steeds niet aan een seniorenflat
denken. Vrolijk vertelt ze dat
mensen om haar heen wel eens
opperen dat zij misschien beter af zou
zijn in een aanleunwoning. Maar Tiny
peinst niet over verhuizen. “Ik woon
hier veel te graag. De flat is ruim, alle
voorzieningen waaronder de bibliotheek
waar ik vaak over de vloer kom, liggen
in de buurt en ik heb fijne buren die mij,
als dat nodig is, een handje helpen.
Sinds de laatste renovatie, waarbij
de gangen zijn opgeknapt en ook
het aanzicht van de flat is verbeterd,
vind ik het nóg mooier. Dankzij de
glazen balkons heb ik nu namelijk óók
vanuit mijn woonkamer, van de vloer
tot aan het plafond een fantastisch
uitzicht. En ook van buitenaf ziet de
hele flat een heel stuk chiquer uit. Ik
ben er trots op dat ik in de Karmelflat
woon en vind het juist fijn dat hier
jonge en oude mensen bij elkaar
wonen. De jeugd houdt mij jong!

dec 07
wellermagazine
16
07 dec
wellermagazine
17
Eetcafé zonder
drempel
Vriendelijke bediening, een gezellige, moderne sfeer en een lekkere en gezonde
maaltijd voor een paar euro. Dat is het Maasgroep eetcafé op het eerste
gezicht. Op het tweede gezicht blijken zowel de bezoekers als de medewerkers
’rugzakjes’ met zich mee te dragen. Het doel van het café blijkt niet alleen die
maaltijd te zijn. Mensen worden hier geholpen met allerlei soorten problemen,
van huisvesting tot opleiding. Zodat hun rugzak wat beter te dragen wordt.
In augustus opende het café aan de
Oranje Nassaustraat in Heerlen zijn
deuren. Inmiddels werken er ongeveer
twintig mensen en komen er op een
doordeweekse dag 120 bezoekers.
Toch noemt projectleider en initiatiefnemer
John de Vogel het geen horecabedrijf,
maar een maatschappelijk
project. De meeste mensen die er
werken, komen om allerlei redenen
namelijk niet aan de slag op de
gewone arbeidsmarkt. Omdat ze
bijvoorbeeld alleenstaande (bijstands)-
moeder zijn zonder bruikbare
diploma’s, vluchteling, of net uit de
gevangenis komen. In het eetcafé
doen ze met behoud van hun
uitkering waardevolle ervaring op en
volgen ze soms ook opleidingen. Het
is de bedoeling dat ze na een tijdje
doorstromen naar de arbeidsmarkt.
Dat kan zijn als kok, serveerster,
schoonmaker, beveiligingsmedewerker
of bijvoorbeeld administratief
medewerker.
Sociaal informatiepunt
Behalve met hun opleiding worden
ze ook geholpen met hun uitkering,
huisvesting of zorgverzekering in het
eetcafé. De projectmedewerkers
stellen hun kennis ook beschikbaar
aan de bezoekers van de Oranje
Nassaustraat. “Alle informatie over
wonen, werk, inkomen, zorg en
welzijn”, somt projectleider John de
diensten van het sociale informatiepunt
op. “Het eetcafé is een laagdrempelige
manier om mensen binnen
te halen. Uiteindelijk willen we vooral
een sociale voorziening zijn.”
Verse peterselie
Vandaag bestaat de dagschotel uit
een karbonade met rode wijnsaus,
een huisgemaakte aardappelburger
en erwten met wortelen. Nog wat
verse peterselie erover en het kan op
tafel. Katja Honing (31) werkt al
vanaf de start in de bediening van
het eetcafé en heeft vanwege haar
jarenlange horeca-ervaring meer
verantwoordelijkheden dan haar
collega’s. De alleenstaande moeder
van twee kleine kinderen hoopt over
een tijdje het diploma voor bedrijfsleider
op zak te hebben. Ondertussen
werkt en leert ze met veel plezier in
het eetcafé. “We hebben een leuke
groep collega’s, waarmee we lachen
en huilen. Ik hoef voorlopig nog niet
weg”, lacht ze. Maar ze weet ook dat
dat juist wél de bedoeling is. John:
“Uiteindelijk willen we per jaar zeventig
mensen zoals Katja begeleiden naar
een goede baan.” Dat moet niet zo’n
probleem zijn. Toekomstige werkgevers
komen nu al een kopje koffie drinken
en ondertussen kijken of er toevallig
mensen opgeleid worden die ze kunnen
gebruiken.
Iedereen is welkom
Het café vraagt niet naar loonstrookjes
aan de voordeur: iedereen is welkom.
De sfeer is er uitnodigend genoeg voor.
John: “Dat de maaltijden goedkoop zijn,
betekent niet dat de uitstraling dat
ook moet zijn. Ook mensen met een
klein budget hebben recht op wat
verwennerij en een gezellige sfeer.”
Hij is zichtbaar trots op de positieve
reacties en resultaten van de eerste
maanden. En terecht. Verschillende
gemeentes komen langs om het
idee over te nemen. En de eerste
werknemer is al naar een betaalde
baan doorgestroomd. “Als je de
ruimte en de middelen krijgt om deze
doelgroep te helpen, zie je heel snel
een mooi resultaat.”
Het project kan nog sponsors en
donateurs gebruiken. Weller droeg ook
haar steentje bij. Meer informatie?
Kijk op www.maasgroepeetcafe.nl

dec 07
wellermagazine
18
07 dec
wellermagazine
19
Wie een wandeling maakt door het glooiende heuvelland achter Houthem bij
Valkenburg aan de Geul stuit onderweg op een aangename verrassing. Naast
het revalidatiecentrum van Franciscusoord torent een grote gouden bol hoog
boven de majestueuze bomen uit. Het lijkt wel een sprookjeskasteel uit
duizend-en-een-nacht. Even later wordt het hele gebouw zichtbaar, een kleurrijk
architectonisch meesterwerk dat de toepasselijke naam ‘De Regenboogspiraal’
draagt. Het is het hoofdgebouw van de Ronald McDonald Kindervallei, een
initiatief van het Ronald McDonald Kinderfonds en de Stichting Revalidatie
Limburg dat dankzij de steun van vele sponsoren tot stand is gekomen.
Bon voyage
Een sprookjeskasteel
voor
een droomvakantie!
Minstens zo bijzonder als het kleurrijke
decor is de functie van ‘De
Regenboogspiraal’. Hier kunnen
gezinnen met een gehandicapt kind
een ‘thuis ver van huis’-vakantie
vieren. Het is bovendien het eerste
Ronald McDonaldhuis in Nederland
dat niet bij een ziekenhuis maar bij
een revalidatiecentrum is gebouwd.
Daarom is het ook mogelijk dat de
ouders in de gastenkamers van de
Kindervallei verblijven, terwijl hun
kind een therapie ondergaat in het
kinderrevalidatiecentrum van
Franciscusoord.
Eigenzinnige kunstenaar/
architect
Het is overbodig om te zeggen dat
élke ruimte in de Ronald McDonald
Kindervallei afgestemd is op kinderen
met een handicap. Sterker nog, alles
staat hier in het teken van het kind,
om het verblijf voor de gasten, klein
en groot, zo aangenaam mogelijk te
maken: dat zie je, dat voel je. Alleen al
de keuze voor een gebouw van de
hand van de Oostenrijker Friedensreich
Hundertwasser (1928-2000) is bijzonder
én uniek in Nederland. De kunstenaar
en architect is wereldberoemd vanwege
zijn eigenzinnige werk. Hij had een
grote hekel aan rechte lijnen en was
daarom ook een fel tegenstander van
het ‘Nieuwe Bouwen’ met beton, glas
en staal. Nee, Hundertwasser veroverde
de wereld op zijn eigen manier met
kleurrijke gebouwen en ronde vormen
én als voorvechter van een mens- en
milieuvriendelijke bouwwijze.
Gebouwd als een spannend bos
De typische Hundertwasser-karakteristieken
zijn ook terug te vinden in de
Kindervallei. Het woord kleurrijk is een
understatement, want welke kleur is
niet verwerkt in de vloeren, gevels,
pilaren en talloze mozaïeken.
Daarnaast staat het gebouw bol van
de symboliek. Een regenboog voor
geluk en de spiraal wijst omhoog, naar
de hemel. Op de daken groeit groen,
om de natuur terug te geven wat wij
mensen met de bouw van het complex
van de natuur hebben weggenomen.
En zo voelt ook een wandeling door
de gebouwen als een wandeling door
een spannend bos; achter elke pilaar
schuilt een verrassing. Geen wand,
geen kamer is gelijk, omdat immers
ook geen mens hetzelfde is.
Geluksbrenger
In de Ronald McDonald Kindervallei
mogen de kinderen hun eigen
avontuur maken; elke ruimte in het
gebouw nodigt uit tot creativiteit.
Met als ultieme verrassing dat in de
appartementen een geluksbrenger
verstopt zit. Wie hem vindt en erover
wrijft, vindt geluk in zijn of haar
leven! Iets mooiers kunnen wij de
gasten van de Kindervallei niet
wensen. Bon voyage.

dec 07
wellermagazine
20
07 dec
wellermagazine
21
w-EIKfestival
Zaterdag 25 augustus vond in Eikenderveld in Heerlen het eerste 'w-EIKfestival'
plaats. Het werd een feestelijke dag voor tout Eikenderveld.
Dag van de
‘Poefel Moefel’
2007 is voor verschillende verenigingen en stichtingen in Eikenderveld een
belangrijk jaar geweest. Carnavalsvereniging ‘De Eekheuëre’ vierde haar 33-
jarig bestaan. De Bewonersraad Eikenderveld wilde een extra feestelijke dag
organiseren, omdat het na jaren van investeren weer zo lekker gaat met de
wijk. Tracee en Kindervakantiewerk hadden zich voorgenomen om deze zomer
iets extra’s te doen voor de kinderen van Eikenderveld. De Zonnebloem wilde
de senioren verwennen. En ook Weller had een plan. Reden voor Wellervrouw
Margret Voncken om alle partijen, inclusief de GGD, horeca en de moskee, bij
elkaar te brengen en samen één groot ‘w-EIKfestival’ voor ‘tout’ Eikenderveld
op touw te zetten. Zo werd zaterdag 25 augustus de dag van de ‘Poefel Moefel’.
Een gezellige braderie met vrolijke
kraampjes op de straten. Liefhebbers
van snuisterijen en lekkernijen
struinen de markt af, de kinderen
amuseren zich op het springkussen.
Vrolijk geschminkte gezichten rijden
met paard en wagen door de wijk.
De jeugd van 12 jaar en ouder gaat
helemaal op in hun sport en spel. En
een groot aantal senioren laat zich
eens lekker verwennen met een nieuw
kapsel, een massage, manicure of
pedicure. Margret Voncken is zo trots
als een pauw op het w-EIKfestival
dat dankzij de ongebreidelde inzet
van tientallen Eikendervelders en
vrijwilligers tot stand is gekomen.
“Alleen al voor de markt hebben
maar liefst 100 deelnemers hun weg
naar het Eikenderveld gevonden. Dat
is veel voor een eerste keer en
bewijst meteen dat het idee om
samen een festival op touw te zetten
voor héél Eikenderveld, aanslaat bij
de mensen.”
boekje met nuttige adressen en
informatie voor de ouderen in de wijk.
Daarnaast is er een grote paperclip
met informatie over diverse seniorenactiviteiten.
Mevrouw van Dick ontving
een heel bijzondere, bronzen paperclip.
De 80-jarige inwoonster van Eikenderveld
werd helemaal terecht in het
zonnetje gezet voor alles wat zij doet
voor de senioren van Eikenderveld.
Dag van de ‘Poefel Moefel’
Met het ondergaan van de zon was het
feest in feite gedaan. Maar niet voordat
de ‘make-over’ van een belangrijk
symbool voor Eikenderveld aan de
buurtbewoners werd gepresenteerd:
De Poefel Moefel. Margret: “Weller
heeft dit bronzen beeld elf jaar geleden
samen met beeldend kunstenaar én
Eikendervelder in hart en nieren Hubert
Bour aan de Carnavalsvereniging ‘de
Eekheuëre’ geschonken. De Poefel is
sindsdien niet meer weg te denken uit
het verenigingsleven van Eikenderveld.
Wie geëerd wordt, krijgt een
miniatuur van de Poefel Moefel.
De echte Poefel Moefel, tegenover
‘De Eik’, was echter mat geworden.
Weller heeft het bronzen beeld bij
wijze van cadeau aan zowel de jarige
carnavalsvereniging als de wijk
schoongemaakt. En samen met de
bewonersraad en de carnavalsvereniging
hebben wij de Poefel
Moefel voorzien van mooie verlichting.
Eikenderveld heeft daarmee
óók in de avonduren een mooi plekje
erbij gekregen.”
De officiële onthulling van de
gerestylede Poefel Moefel vond om
half elf plaats. Juist ja, onder het
genot van een échte, zoete Limburgse
poefel!
Seniorenclip
Nu kun je alleen maar feestvieren
tijdens zo’n festival, je kunt ook het
nuttige met het aangename verbinden.
Dat moeten de organisaties
áchter het ‘w-EIKfestival’ gedacht
hebben. Gretig werd bijvoorbeeld van
de aanwezigheid van ‘Geneet van
’t laeve’- Sjef Diederen gebruik
gemaakt om de ‘Seniorenclip’ onder
de aandacht te brengen; een handig

dec 07
wellermagazine
22
07 dec
wellermagazine
23
Wellerklant Julia Bertomeu:
“Creativiteit geeft structuur en enorm
veel energie. Estructura Vital.”
Bruisend van creativiteit
Estructura Vital
Julia Bertomeu
Ze maakt wandkleden en abstracte ‘schilderijen’ van wol, zijde en andere stoffen. Ze
maakt accessoires, maar ook lampen van glas in lood en figuratieve mozaïeken volgens
de fijnere ‘Tiffany-methode’. Ze zingt in het operakoor dat momenteel met Verdi’s ‘Un
Ballo in Maschera’ de Limburgse theaters verovert. Ze geeft cursussen ambachtelijke
textielverwerking en treedt op als buikdanseres, ze geeft Spaanse en Franse les, begeleidt
kinderen bij kunstprojecten van Tracee en o ja, ze volgt zelf ook nog een cursus Italiaans.
Een portret van een kunstenares, klein van postuur maar groots qua uitstraling en met
een naam die even energiek klinkt als haar drukke programma, Julia Bertomeu i Mauri.
Julia is geboren in Valencia in Spanje,
een favoriete vakantiebestemming voor
menig Nederlander. De liefde voor kunst
én voor textiel zit in haar genen. Julia:
“Catalonië waar ik lange tijd heb
gewoond boogt op een rijke textieltraditie
en zowel mijn oma als mijn
moeder waren begenadigd naaister.
Ik ben in de stoffen opgegroeid. Mijn
moeder heeft zelfs nog in een atelier
aan de Champs d’Elysées in Parijs
gewerkt. Ik studeerde toen Frans aan
de Sorbonne. Eenmaal terug in Spanje
lonkte de kunstacademie van Barcelona.
Daar heb ik een heerlijke tijd gehad,
veel kunst gemaakt en ook heel veel
geëxposeerd. Totdat ik mijn Nederlandse
man leerde kennen en met
hem en mijn dochter in Heerlen
belandde.”
Structuur
In Nederland begint een nieuw hoofdstuk
in het leven van Julia. Even
verschuift de kunst vanwege andere
drukke bezigheden naar de achtergrond,
om vervolgens weer in volle
hevigheid de kop op te steken. Julia:
“Ik ben kunstenares, moet mijn
energie kwijt in het creatieve proces.
Dat laat zich niet wegduwen. Ik ben
daarnaast ook heel chaotisch. Het is
misschien moeilijk voor te stellen,
maar juist de kunst zorgt voor
structuur in mijn leven. Ik werk met
vlakken en in mijn wandkleden zelfs
alleen met horizontale en verticale
lijnen; dat geeft rust. Bovendien geeft
creativiteit enorm veel energie. De
laatste tijd kan ik haast niet meer stil
zitten, ik loop over van de ideeën.”
Inspiratie
Voor haar kunst heeft Julia dit jaar
een eigen plek gevonden, ‘want thuis
aan de Mesdagstraat geeft al dat stof
ook weer zo’n rotzooi.’ Samen met
de Amerikaanse graffitikunstenaar
Linwood A. Filton alias ‘Quik’ en
kunstenares Leida Wieland huurt zij
een atelier bij Kunstenscentrum Signe
aan de Willemstraat in Heerlen. Een
heerlijk lichte ruimte op de bovenste
etage van het monumentale pand
dat Julia de naam ‘Negre i Blanc’
(Catalaans voor ‘Zwart en Wit’) heeft
gegeven. Het uitzicht is stads, over
daken en hoge gebouwen. Julia: “Mijn
atelier is inspirerend en doordat wij
met meerdere kunstenaars bij elkaar
zitten, is het ook nog gezellig. Ik kan
mij hier helemaal uitleven, heb alle
ruimte voor mijn textielkunst en kan
solderen, zagen, schilderen en timmeren
zonder dat ik iemand tot last ben. Dat
is belangrijk, want deze vrijheid zorgt
ervoor dat ik tot de kern kan komen.
Tot mijn thema, waarin tegengestelde
krachten, zoals warmte en koude,
stijfheid en flexibiliteit altijd weer voor
evenwicht en een vitale structuur
zorgen. Estructura Vital. Het evenwicht
van het leven."
Julia Bertomeu neemt elke twee jaar
in juni deel aan de Parkstad
Atelierroute. Het adres: Willemstraat
91 in Heerlen. Boven Signe! Wilt u
meer informatie over het werk van
Julia. Zij is bereikbaar via haar
e-mailadres: j5bm@hotmail.com

dec 07
wellermagazine
24
07 dec
wellermagazine
25
‘Mwahh, wat is het in Brunssum saai.’ En: ‘voor jongeren is in Brunssum toch nooit iets
leuks te doen.’ Wie dit nog zegt, heeft toch niet goed opgelet. Tijdens YoungXperience
presenteerden jongeren uit Brunssum een mooi programma van én voor jongeren.
YoungXperience
Brunssumse
jeugd
gaat
voor
de
beat
Vrijdagmiddag 17 augustus. Het Lindeplein in hartje Brunssum staat vol infostands van uitzendbureaus, de landmacht en Werkplein
Parkstad. Voor de ingang van het gemeentehuis wordt gevoetbald. Ernaast vindt een beachvolleybaltoernooi plaats, terwijl even verderop
jonge Brunssummers elkaar in de boksring uitdagen en skaters hun kunsten vertonen op een snelle halfpipe. Vanuit het overdekte
podium dreunt de beat van dj TM die de pauzes tussen de optredens opvult. De sfeer is goed en de jeugd amuseert zich. Zij zijn op
deze laatste vrije zomervakantiedag, net vóór de aanvang van het schooljaar 2007/2008, afgekomen op de jongerenmanifestatie
YoungXperience. Een initiatief van gemeente Brunssum, Weller en het Centrum voor Maatschappelijk werk en Welzijnswerk (CMWW)
dat erom vraagt een échte Brunssumse traditie te mogen worden….
De partners achter de YoungXperience
zijn unaniem over het belang van de
jongerenmanifestatie. Een positieve
benadering van de jeugd gaat hierbij
samen met een actieve presentatie
van wat Brunssum jongeren te bieden
heeft. Al snel is duidelijk dat dit meer
is dan menigeen soms verzucht: er
valt voor jongeren die op zoek zijn
naar wat actie, wel degelijk iets te
beleven in Brunssum.
Van Libra tot Brace
Kim Stroucken, Astrid Jongboom en
Diana Vondenhoff van de Wellerteams
Brunssum-Zuid en Brunssum-Noord
hebben zich samen met Omar Nouri
van het CMWW en Jeffrey Breijman
van de gemeente Brunssum de benen
uit het lijf gelopen om een succes
van het evenement te maken. De lat
lag hoog, want de jeugd is kritisch.
Zo moest het programma een goede
mix van informatie en ontspanning
maar vooral ook veel actie bieden.
Het resultaat mag er zijn: informatie
over toekomstmogelijkheden in
Parkstad Limburg is er op Young-
Xperience 2007 te over. De actieve
benadering door het publiek mee te
laten sporten, haalt zelfs de stugste
jongeren over de streep. En het
programma op het grote podium is
om door een ringetje te halen. In
willekeurige volgorde vinden optredens
plaats van lokale acts, variërend van
de Libra Rappers en A2G-crew, Heard,
’t Verzet en Ripped Apart. Er zijn demo’s
streetdance, buikdansen en jumpstyle.
Er is een modeshow en als afsluiter
wordt Brunssum getrakteerd op Brace.
Beeld van Brunssum
Noël (15) is te vinden in de ‘Challengehoek’
bij het doeltrappen. “Ik vind het
leuk om hier met mijn vrienden rond
te hangen en andere jongeren te
ontmoeten”, vertelt hij. Chayenne (13)
en Jamie (14) zijn gek van voetbal en
zijn van de partij om hun vrienden op
het pannaveldje aan te moedigen.
Kingsley (17) en Yanes (16) uit De Egge
zien de middag als een leuke manier
om samen met hun vrienden spelletjes
te spelen. “Ondertussen kijk je nog
wat rond en pik je wat mee van een
optreden. Je krijgt zo toch een ander
beeld van wat je in Brunssum allemaal
kunt doen”, aldus Yanes. Anouk (19) en
Seline (20) bezoeken de YoungXperience
vanwege de informatiemarkt. Anouk
wil graag arts worden in het leger en
is daarom erg benieuwd naar de stand
van de landmacht. Ondertussen pikken
de dames enkele enquêtes mee.
Want wie weet, misschien valt er
nog iets moois te winnen.
Traditie?
Al met al is de eerste YoungXperience
zowel bij publiek als organisatie in
goede aarde gevallen. Een positieve
aanwinst. En, wat vooral achter de
schermen van YoungXperience snel
duidelijk werd: samen kunnen Weller,
gemeente en maatschappelijke
partners bergen verzetten voor
Brunssum en de Brunssumse jeugd.
Een nieuwe traditie lijkt geboren.

Wellerman Marcel Essers op bezoek bij
Cathrien Schmitz
dec 07
wellermagazine
26
Spiegeltje, spiegeltje…
Make-up koffer. € 19,99, Kijkshop
Kralenpracht!
Kralen. € 1,99 per zakje, Xenos
Wellertaart
Cathrien Schmitz
Wellerhebbes
Leuke hebbedingetjes
gespot door Weller
“Ik leef voor de mensen”
Een kloddertje hier……..
Schildersbenodigheden. Palet. € 1,19, penselen € 1,19, verf € 1,99, canvas € 1,25 per stuk, Blokker
Creatieve kids!
Kinderknutselpakketjes. € 3,49 per stuk, Blokker
Cathrien Schmitz uit de Heerlense Anjelierstraat leeft voor ‘de mensen’. “Niet
voor hen die misbruik maken, maar voor alle anderen”, vat ze het zelf samen.
Wie een beroep op haar doet, kan op haar rekenen. En ze is altijd op tijd.
“Behalve als mijn scootmobiel het niet doet natuurlijk.”
“Ik kan u helaas geen stuk taart
meer aanbieden”, zegt Cathrien (67).
Samen met haar kleinzonen, zoon,
schoondochter en interieurverzorgster
was de taart snel soldaat gemaakt.
Vooral de kleinzonen van 7 en 12
jaar waren er helemaal weg van.
“De een vroeg: ‘Van wie heeft oma
die taart gekregen?’. De oudste zei:
‘Van Weller, de woningcorporatie, dat
zie je er toch op staan?’ ‘Waarom
heeft ze ’m dan gekregen? Omdat
ze de huur altijd netjes heeft
betaald?’ Cathrien moet er hartelijk
om lachen.
‘t Heitje
In werkelijkheid kreeg ze de taart
vanwege haar jarenlange inzet in de
wijk Vrieheide. Ze woont er al 34 jaar.
Met name vanuit het wijksteunpunt
’t Heitje, is ze al tientallen jaren actief
voor de buurt. Van straatverlichting
ophangen tot grote pannen soep koken.
En de laatste drie jaar organiseert ze
samen met zes anderen activiteiten
voor 55-plussers vanuit ’t Heitje. Die
vallen altijd goed in de smaak. “Dan
zeggen de mensen na afloop: ‘Cathrien,
wat is het weer gezellig geweest’.” Ze
gaan naar de kerstmarkt in Valkenburg,
of met de stoomtrein vanaf Bochholtz.
“En altijd hebben we mooi weer als
we naar buiten gaan. Ik vind het
geweldig om te doen.”
Warmte
Vanwege haar reuma zou ze het
eigenlijk wat rustiger aan moeten
doen, maar zoals ze zelf zegt: ”Ik heb
geen rust in m’n kont.” Bovendien is
het contact met de mensen haar te
lief. Ze praat met iedereen en krijgt
zo ook veel warmte terug. Mensen
brengen vingerhoedjes voor haar mee
uit het buitenland, want die spaart
ze. Het is duidelijk: wie goed doet,
goed ontmoet. Of het nu een warm
bedankje, een vingerhoed of een
heerlijke slagroomtaart is.
Een bron van inspiratie
Bronnenboek. € 9,95, Boekhandel
In vuur en vlam!
Stompkaarsen. € 2,50 per stuk, Xenos

dec 07
wellermagazine
28
06 dec dec 07
wellermagazine
29
Lichtpuntje
In elke donkere winterdag zit wel een lichtpuntje.
Een aardige buurvrouw.
Samen koffie. Het gezellig maken.
Sterren bij heldere hemel. De Poolster en de Grote beer.
Feestverlichting in de winkelstraten.
Mooi verlichte gebouwen.
Kaarsjes op tafel.
Glinstering in de boom.
Vriendelijke glimlach.
Lieve mensen met lieve wensen.
Weller die nog een extra lampje op de gang ophangt.
En u warme feestdagen en een gezellig en huiselijk
nieuw jaar wenst!
Weller brengt nog meer licht
in de duisternis. Ze geeft
500 entreekaarten voor de
Zwarte Markt in Brunssum
weg. Kom snel naar de
Wellerijen in Heerlen en
Brunssum en maak kans op
de entreekaarten! Wie het
eerst komt, het eerst maalt.
Wellerdag
Dank je
wel, voor de
mooie dag!
Het is vrijdag 5 oktober: Wellerdag. De kantoren zijn gesloten,
alle Wellermannen en –vrouwen hebben hun kamp voor één
dag opgeslagen in de wijk! Verspreid over Heerlen en Brunssum
staan vijf feestpaviljoens, met vijf podia, vijf programma’s, vijf
feesten voor alle leeftijden. Een verslag…

dec 07
wellermagazine
30
06 07 dec
wellermagazine
31
Als een razende reporter doorkruis ik op Wellerdag 2007 Parkstad Limburg.
Natuurlijk ken ik dit gebied als mijn broekzak, dus slalom ik vrolijk van
Brunssum-Noord naar Heerlen-Zuid. Met vijf feesttenten op mijn pad die alle
vijf bezocht moeten worden. Vervelend hè zo’n baan! En ik bof extra want
alles zit mee. Het is vrijdag, uit de cd-speler galmt een lekker muziekje en
de zon straalt. Dat is goed, weet ik uit ervaring, met mooi weer is een
tentfeest altijd leuker!
Ah, op het voetbalveld van SV-
Limburgia zie ik de eerste paarse
Wellerballonnen. Een handig herkenningspunt,
zo zal ook de rest van de
dag blijken, want ze steken onder dat
heerlijke nazomerzonnetje mooi af
bij de met rood met wit gestreepte
feestpaviljoens. Eenmaal uit de auto
komt de geur van koffie mij tegemoet.
Maar verder is het stil. Het is toch al
begonnen? Jazeker, want ineens
hoor ik ‘45’, ‘23’, ‘18’, ‘KIEN’! In de
tent zitten minstens 130 senioren. Ze
kijken niet op of om, kienen is een
bloedserieuze zaak en dan niet alleen
vanwege de leuke prijzen. In de
rechterhoek zitten de Wellerklanten
uit Schinveld, de rest van de tent is
gevuld met Brunssummers. Proef ik
hier iets van competitie? Buiten
liggen de attributen al klaar voor de
kinderspelen later op de dag. De
sfeer zit er meteen al goed in.
Vrolijke hoempapa
De volgende tent op mijn pad is niet
moeilijk te vinden. Ik hoef in de buurt
van de Woendershof de hoempapamuziek
maar te volgen: de tent is
afgeladen vol. Het is warm maar dat
deert niet. De volksdansers en linedancers
die het middagprogramma
voor senioren verzorgen, weten het
publiek goed op te zwepen. Meteen
gaan - ook bij de Wellermedewerkers -
de beentjes van de vloer. Wie niet
meedanst, ‘sjoenkelt’ of klapt op zijn
minst mee. Het is enorm gezellig. En dat
zal het ook nog wel even zo blijven,
want voor de avonduren worden nog
eens 120 gasten verwacht.
Voor de kids
Ondertussen heeft het Wellerfeestvirus
mij te pakken. Enorm benieuwd naar
de volgende tent. Ik neem de snelste
route om van Brunssum-Zuid naar
Heerlerheide te komen. Ter plaatse
aangekomen hoor of zie ik niets.
Maar ik weet dat in Heerlerheide het
kinderprogramma al gestart is.
Daarom besluit ik een paar kinderen
te volgen. En ziedaar, verscholen
achter een flat staat de grootste tent
van alle vijf. Hier geen dansende
senioren maar spelende kids die het
met hoogrode konen opnemen tegen
Wellermedewerkers tijdens een potje
panna. Even verderop vinden popcorn
en poffertjes gretig aftrek. Elke wijk
viert zijn eigen feest, dat is duidelijk.
De teams hebben goed gekeken naar
wat hun klanten leuk vinden.
Dolle pret
In het Eikenderveld is het programma
voor de senioren nèt afgelopen als ik
arriveer. Hartelijk wordt er afscheid
genomen. ‘Dank je wel voor de mooie
dag’, hoor ik iemand roepen. De man
gaat naar huis. Maar het feest is hier
nog lang niet afgelopen. Kinderen
staan in de rij om op een ‘zwevend
tapijt’ over het veld te worden
getrokken. De pk’s komen van een
imposante, grijze knol. De kinderen
zijn echter allerminst onder de indruk
van het gevaarte, zij rollen letterlijk
om van de pret en het Wellerteam
geniet zichtbaar mee. Al gaan de
handen ondertussen wel al uit de
mouwen om alles klaar te zetten
voor het feest dat voor de avonduren
op het programma staat.
Drukte
Ik stap in de auto om de laatste tent
te bezoeken. Het loopt tegen zessen,
als ik arriveer bij de Wellertent op de
Heerlerbaan. Vol verbazing kijk ik
naar de drukte. Kinderen worden
geschminkt. Roda-speler Willem
Janssen deelt handtekeningen uit. Er
worden prijzen uitgereikt. Broodjes
frikadel en kroket vliegen over de
toonbank. Er is bij de ingang van de
tent geen doorkomen aan en dat
blijkt de hele dag zo te zijn geweest.
Wellerhelden
Wellerdag 2007. Wat een happening.
Voor mij is het een dag om door een
ringetje te halen, want hoe vaak in je
leven mag je naar vijf feesten op één
werkdag. Het is leuk om te zien hoe
creatief de teams met hun eigen
feest aan de slag zijn gegaan. Maar
het allermooiste zijn toch al die
Wellerhelden die in de vijf tenten in
het zonnetje zijn gezet. Trots op hun
nominatie. Stralend omdat zij gewaardeerd
worden voor hun inzet voor buurt
en buren. En terecht, onmisbaar als zij
zijn, óók voor ons werk in úw wijk!

Wellerkids
Deze tekening is gemaakt door Anne Nguyen. Zij mag
een cadeautje in de Wellerij komen ophalen of zich
telefonisch melden bij Weller en vragen naar Krista
Poulissen. Wil jij jouw tekening de volgende keer
op de achter kant van het Wellermagazine zien en
ook een cadeautje ophalen in de Wellerij? Stuur je
mooiste (t)huistekening dan snel naar:
Wellermagazine
t.a.v. de redactie
Postbus 2, 6400 AA Heerlen