DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

professionele, formele onderwysstelsel in die moedertaal te ontwikkel wat deur die
gemeenskap beheer kon word en wat burokratiese vryheid kon geniet.
2.7.4. Australië
Baldauf (2004:379) bespreek Australië as voorbeeld van ’n staat waar verborge
taalbeplanning reeds sedert die Aborigines die land binnegekom het plaasgevind het.
Taalbeplanning en taalbeleidsontwikkeling, in die formele sin (openlike), het egter eers in
die 1970s, 1980s en 1990s posgevat. Dit het saamgeval met die die Australiese
Gemenebes se besluit om beleid te ontwikkel wat met multikulturalisme en veeltaligheid
verband hou. Die doel was om die beplanning later na geletterdheid en uiteindelik na
taal-in-onderwysbeplanning uit te brei.
Baldauf (2004:379) voer aan dat die motivering vir taalbeplanning uit die volgende
bronne ontstaan het:
Politieke partye se beheofte om steun uit die groot en vooruitstrewende
polities-georiënteerde immigrantebevolking in die land te werf.
Die toenemende samewerking van ’n verskeidenheid professionele liggame en
drukgroepe, wat inheemse gemeenskappe insluit, om vir regeringsaksie ter
ondersteuning van hul behoeftes te koukus.
Ekonomiese motivering (die politici). Vir politici moes beleid daarop gemik
wees om Australië as deel van die Stille Oseaan-streek erken te kry. Hulle
wou dit bereik deur die aanleer van Asiatiese-Stille-Oseaantale aan te moedig.
Hierdie gedagte het egter later vervaag en dit is vervang deur ’n fokus op
Engelse geletterdheid.
Volgens Baldauf (2004:379) kan daar afgelei word dat die sukses van taalbeplanning en
taalbeleidsontwikkeling in hierdie tydperk moontlik was as gevolg van die samewerking
van die politici en taalregteaktiviste (wat individue en organisasies ingesluit het).
Taalbeleidsontwikkeling en taalbeplanning in Australië het in die laat 1980s en vroeë
75