DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

iglyne gepubliseer nie. Daardeur is die riglyne wat as mandaat vir tweetalige onderwys
kon dien in die kiem gesmoor.
Politieke aktiviste het landswyd begin druk uitoefen vir ’n terugkeer na die sink-of-swemdae
en die smeltkroesideologie. Anti-tweetalige onderwysdrukgroepe soos U.S. English,
English Only, en English First het op die toneel verskyn. Hierteenoor het groepe soos
English Plus, ’n groep wat tweetalige onderwys voorgestaan het en as alternatief tot
eersgenoemde groepe ontstaan het, swak gevaar omdat hulle nie soveel openbare steun en
mediadekking kon genereer nie.
Die debat ten gunste van eentalige Engelsmediumskole is gedurende hierdie tydperk
verskerp. Die debat het ’n hoogtepunt bereik met die aanvaarding van Proposition 227,
dat Engels die primêre taal van onderrig vir minderheidstaalleerders moes wees.
Onderwysers, professors, navorsers en programbestuurders, wat in die waarde van
tweetalige onderrig geglo het, moes nou ’n program implementeer wat nadelig vir
minderheidstaalleerders sou wees.
Aktivisme vir tweetalige onderrig het egter steeds in hierdie moeilike omstandighede
voortgegaan. In 1999, tydens die Clinton-regering, is besnoeiings in regeringsfinansiering
vir tweetaligeonderrig byvoorbeeld herstel. Skematies kan die bespreking van Ovando
soos volg voorgestel word:
68