DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

Ter versterking van moedertaalonderrig en Engels is die Bilingual Education Act in 1986
aanvaar. Vir die eerste keer in die geskiedenis van Amerika het die federale regering ’n
onderwysstelsel begin wat die waarde van leerders se kulture, tale en vorige ervarings in
suksesvolle onderrig erken het. As gevolg van die Bilingual Education Act van 1986,
gemeenskapsaktivisme en litigasie deur Spaanssprekende inwoners in die Suidweste, is
baie tweetalige programme deur die hele land geïmplementeer. Die volgende belangrike
gebeurtenis in die herlewing van tweetalige onderwys was die 1974 Hooggeregshofuitspraak
in die saak van Lau v. Nichols. Die Lau-saak was die gevolg van ’n klas-aksie
deur 1 800 Chinese studente wat aangevoer het dat hulle nie op hul beste kan presteer nie
omdat hulle nie toegang tot moedertaalonderrig gehad het nie. Hierdie uitspraak kan
beskou word as die belangrikste en blywendste simbool waarop die burgerregte van
minderheidstaalgroepe vir ’n lang tyd geskoei sal word. Die Lau-uitspraak is opgevolg
deur die saak van Castañeda v. Pickard (1981). Dit het aan die taalgemeenskappe
spesifieke riglyne verskaf waarvolgens bepaal kon word of ’n skooldistrik by die gees en
letter van die Lau-uitspraak hou.
Die opportunistiese tydperk het baie geleenthede vir die ontwikkeling van tweetalige
onderwys deur middel van federale wetgewing, litigasie en gemeenskapspogings geskep.
Hierdeur is die burgerregte van minderheidstaalgroepe verstewig.
Uitsluitingstydperk: 1980s –
Hierdie tydperk word gekenmerk deur massiewe maatreëls om immigrasie vanaf
ontwikkelende lande teen te werk. Die stryd teen tweetalige onderwys het in hierdie
tydperk momentum gekry. Die politiek van taalonderrig tydens Ronald Reagan en
George H.W. Bush se termyne het die konteks vir die anti-tweetalige sade wat gedurende
die 1980s gesaai is, voorsien. Dit het selfs tot ’n verskuiwing in regeringsfinansiering ten
gunste van eentalige Engelsonderrig gelei. Die Lau-onderworpenheidstandaarde, wat
hoofsaaklik op die Castañeda v. Pickard-riglyne gebaseer was, is nooit as amptelike
67