DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

as in Quebec waar burgers tevrede was om deel van die regeringsprosesse te wees,
het die Katolieke gemeenskap in Noord-Ierland geweier om deel van enige
regeringsforum te wees omdat hulle geglo het dat dit legitimiteit aan die status quo
sou verleen het.
In hierdie afdeling is die instrumente van taalaktivisme soos deur Martel (1999) en later
Du Plessis (2006) geïdentifiseer, bespreek. As uitdaging tot sosio-politieke magte wat ten
doel het om ondemokratiese strukture te vestig, kan taalaktivisme beskou word as ʼn
manifestasie van die pogings van taalaktiviste om van hulle te laat hoor in besluitneming
rakende die formulering van taalbeleid wat hulle direk raak. Die instrumente van
taalaktivisme is op ʼn kontinuum van gematigde vorme tot meer konfronterende vorme
bespreek. In uiterste gevalle kan taalaktivisme manifesteer in die totale verwerping van ʼn
taalbeleid wat eensydig op minderheidsgroepe afgedwing word sonder inagneming van
die taalregte van so ʼn minderheidsgroep.
2.7. Situasies van taalbeplanning en taalaktivisme in geselekteerde lande
In hierdie afdeling is ʼn gevallestudie-oorsig gedoen van die voorkoms van taalaktivisme
in geselekteerde lande en hoe dit bygedra het tot die skep van ʼn taalregtegebaseerde
bestel. Die gevalle is so geselekteer dat dit voorbeelde insluit van gevestigde state soos
Australië en die VSA asook jonger ontwikkelende state wat na kolonisasie en
verdrukking onafhanklikheid verkry het.
2.7.1. Masedonië
Alhoewel die Europese Unie volgens Deprez (2001:59) reeds so vroeg as 1957 besluit het
op ’n beleid van veeltaligheid, word die Unie tans, volgens Spasov (2003:1) met ʼn
situasie in die voormalige USSR, Tsjeggo-Slowakye en Joego-Slawië gekonfronteer waar
kleiner en onbekender tale op die voorgrond tree. Hierdie uitdagings het ontstaan as
gevolg van die verdeling van die voormalige state in kleiner nasionalistiese state asook as
gevolg van die territoriale uitbreiding van die Europese Unie. Die Europese Unie se
61