DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

Pogings om die uitkomste of rigting van voorgestelde of bestaande wetgewing te
beïnvloed.
Pogings om die wyse waarop reguleerders van beleid sodanige beleid toepas, te
beïnvloed.
Pogings om die breë rigting van openbare beleid, hetsy plaaslik, nasionaal of
internasionaal van toepassing, te beïnvloed.
Pogings ter ondersteuning (direk of indirek) van eksterne organisasies insluitende
nywerhede, verenigings, handelskamers, dinkskrums, nie-regeringsorganisasies,
ens. wat openbare beleid wil beïnvloed.
Pogings om die organisasie se verhouding met regeringsamptenare te verbeter.
Pogings om politieke kandidate te ondersteun deur byvoorbeeld finansiële
bydraes te maak.
2.6.5. Gemeenskapsmobilisering
Gemeenskapsmobilisering behels ’n poging om verandering te bewerkstellig deur massas
te beïnvloed ten einde ’n bepaalde doel te bereik. Die mag van getalle word gebruik
om ’n spesifieke doel te bereik (Du Plessis, 2006:72). Mobilisering is meer konfronterend
as drukgroepvorming. Die krag van mobilisering is volgens Morgan (2006:1) gesetel in
die suksesvolle skepping van ’n kollektiewe identiteit in die teikengroep. Morgan en ook
Barbour (1998:196) noem taal as een van die bruikbaarste merkers om ʼn identiteit te bou.
Nasionalisme is ʼn verdere krag wat ’n rol in die mobilisering van mense speel. Volgens
Barbour is nasionalisme ’n belangrike faktor in menslike gedrag. Hy voer aan dat die
belangrikheid van nasionalisme gesetel is in “... its power to arouse passionate loyalties
and hatreds which motivate acts of extreme violence and courage; people kill and die for
their nations.”
Gemeenskapsmobilisering as instrument van taalaktivisme verteenwoordig vyf subinstrumente.
Hierdie sub-instrumente is nie waterdigte verskillende kategorieë wat altyd
ten volle los van mekaar sal staan nie. ’n Mate van oorvleueling kom dikwels voor. Die
vyf sub-instrumente is die volgende:
54