DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

professionele onderwyspraktisyns, ouers, studente en ander minderheidsgroepe in.
Globalisering van onder sluit protesaksies deur hierdie groepe in wat ʼn reaksie is op druk
van bo in sake wat hulle direk raak. Daardeur beïnvloed hulle beleide en praktyke wat
eensydig op nasionale vlak geïnisieer word. Daar is volgens Stroud (2001:343) genoeg
bewyse dat programme vanaf plaaslike gemeenskappe positief tot die handhawing van
taalvariëteite bydra. Kurrikulums wat die behoeftes van plaaslike gemeenskappe in ag
neem word byvoorbeeld as tersaakliker ervaar as kurrikulums wat nasionaal gedrewe is.
García en Bartlett (2007:5) voer verder aan dat antropologiese en sosiologiese studies
“the utterly social nature of second language acquisition” bewys. Navorsers beklemtoon
ook dat tweedetaalleerders “(is) situated in specific social, historical and cultural contexts
and how learners resist or accept the positions those contexts offer them”. Die onderrig
van Engels as tweede taal moet dus die spesifieke sosiale, historiese en kulturele konteks
in aanmerking neem. Linguistiese imperialisme in Engelse onderrig moet dus ten alle
koste vermy word (García & Bartlett, 2007:6).
Stroud (2001:339) wys daarop dat die vraag oor die amptelike gebruik en status van
nasionale tale in al meer lande in Afrika op die voorgrond tree. Die redes vir hierdie
hernude fokus is volgens Stroud
die toenemende kommer oor die uitbreiding en konsolidering van die burgers se
demokratiese deelname en menseregte; sowel as
’n toenemende bewuswording van die probleme wat ontstaan omdat
metropolitaanse tale vir alle amptelike funksies gebruik word.
Die diskoers oor amptelike tale wat deur die retoriek van nuwe Afrika-identiteite en die
Afrika-renaissance aangevuur word, word tans oor die hele Afrika herevalueer. Dit kan
die stigmas oor hierdie tale verwyder en hulle binne die diskoers van moderniteit
posisioneer.
35