DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

eklemtoon ’n funksionele toekenning van tale of variëteite van tale binne ’n sosiopolitieke
orde.
Direk hierteenoor is die siening van Joseph (in Rajagopalan, 2007). Volgens Rajagopalan
(2007:1) beskou Joseph taal as “political from top to bottom”. Politiek is dus nie slegs
een van die dimensies van taal nie, dit is “constitutively and hence indissociably
political” en verder ook “language is a political-linguistic-rhetorical construct”. Vir
Joseph is taal dus nie polities van aard omdat dit op spesifieke geo-politieke belange
reageer nie. Dit is polities omdat dit selfs in die generiese sin polities is. Die onmiddellike
implikasie van die benadering van Joseph is, volgens Rajagopalan, dat ’n professionele
linguis nie maklik in ’n politieke debat oor taal kan ingryp nie. So ’n linguis sal, behalwe
vir sy taalkennis, ook in ander areas kundig moet wees, veral politieke teorie.
Rajagopalan noem verder dat Joseph daarop aandring dat die verskillende taalteorieë wat
deur linguiste ontwikkel is net soos taal polities-linguisties-retoriese konstruksies is.
Hierdie teorieë maak taal dus nie minder polities nie, maar poog inderwaarheid slegs om
die politieke aard van taal te verbloem. Al hierdie teorieë is in werklikheid, volgens
Joseph, polities en ideologies gemotiveerd. Die keuse van een teorie bo ’n ander, word
dus binne ’n gemeenskap van linguiste deur die politieke dinamika van die spesifieke
gemeenskap op die spesifieke tyd in die geskiedenis bepaal.
In reaksie op die kritiek teen taalbeplanning as ’n eensydige benadering van bo, werk
verskeie taalbeplanners, volgens Kaplan en Baldauf (1997:206) vanuit ’n
diskoersbenadering. Chaundensen (in Kaplan & Baldauf, 1997:206) noem taalbestuur as
voorbeeld van ’n inklusiewe benadering wat taalbeleidsontwikkeling sowel as
taalbeplanning insluit. Taalbestuur moet egter nie met korpusbeplanning verwar word
nie. Taalbestuur is ’n komplekser proses wat alle tersaaklike faktore in die
besluitnemingsproses integreer.
Vir Kaplan en Baldauf (1997:196) is die vrae oor wie die taalbeplanning doen en ook wie
die ontvangers van taalbeplanning is, belangrik. Volgens Hatoss (2006:290) is dit op die
oog af eenvoudige vrae om te beantwoord, maar dit is in werklikheid moeiliker om die
29