DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

grootste toets vir taalaktivisme vanuit ’n etiese benadering is dat dit in staat moet wees
om gemeenskappe te bemagtig.
Volgens Freeland en Patrick (2004:29) handel ʼn taalstryd nie noodwendig oor taal nie,
maar vorm gewoonlik deel van ’n groter politieke, ekonomiese en kulturele stryd ten
opsigte van die verkryging van amptelike erkenning, die manier waarop dit verkry word
en die materiële en ideologiese wins waarmee dit gepaard gaan. Alhoewel daar meer
steun vir eentaligheid in die meerderheidstaal is, redeneer May (2004:48) dat die doel van
taalregte-aktivisme steeds is om sosiale en politieke strukture so te beïnvloed dat pariteit
tussen meerderheids- en minderheidstale bereik kan word. Volgens May is dit ’n gedugte
taak omdat die sosiale en politieke magte wat teenoor minderheidstale opgestel is stewig
gevestig is.
Volgens Florey (2008:9) het taalaktivisme uit die “nuwe linguistiek” ontstaan. Die “nuwe
linguistiek” verwys na ’n meer deelnemende en gepolitiseerde linguistiek met
taalaktivisme as kern, gekenmerk deur betekenisvolle veranderinge aan die etiek,
metodes en aksies in die praktyk van taalaktivisme. Alliansies word tussen eksterne en
interne taalaktiviste gevorm wat tot ’n gedeelde doelwit van dokumentering en
ondersteuning van minderheidstale en kulture saamwerk. ’n Taalaktivis sal volgens
Florey iemand wees wat kwessies rakende taalontwikkeling energiek aanspreek. ’n
Taalaktivis inisieer aksies of aktiwiteite ter ondersteuning van ʼn taal- en
sprekersgemeenskap.
Florey bespreek taalaktiviste ook aan die hand van die aktivistiese rolle wat hulle speel,
die agtergrond waarteen hulle optree en die kundigheid wat in die onderskeie stelsels
vereis word. Sy onderskei die volgende kategorieë taalaktiviste:
Interne taalaktiviste. Dit behels gemeenskapslede met ’n persoonlike belang in
hul erfenistale.
Eksterne taalaktiviste. Dit behels mense buite die gemeenskap wat geen
persoonlike band met die inheemse tale het nie.
19