DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

ied ’n uiteensetting van die teoretiese agtergrond waarteen die studie onderneem is. Dit
bied ’n literatuuroorsig oor taalaktivisme as verskynsel (en die rol daarvan binne die
taalbeplanningsveld) en hoe dit in moedertaalstryde in die wêreld manifesteer, veral met
betrekking tot die onderwys. Verskeie definisies van taalbeplanning as insluitende proses,
en dus nie slegs as ’n aksie van bo-na-benede nie, is ondersoek. Die rol wat
gemeenskappe in die beïnvloeding van taalbeleid speel, word aan die hand van verskeie
definisies wat in die literatuur rakende taalregte-aktivisme bestaan, ondersoek. Die
aanwending van die instrumente van taalaktivisme, soos ontwikkel deur Martel en later
Lubbe en Du Plessis, word in hierdie situasies ondersoek. Aan die einde van die hoofstuk
word tot die slotsom gekom dat wisselwerking tussen regerings- en
gemeenskapsorganisasies ʼn uiters belangrike rol in die behoud en ontwikkeling van die
kulturele en linguistiese erfenis van enige gemeenskap kan speel.
Hoofstuk 3 bied ’n oorsig van die kwalitatiewe navorsingsontwerp en -metodologie wat
in die studie gevolg is. Vir die doel van hierdie ondersoek word ʼn literatuur-, dokumenteen
empiriese studie, wat die ontleding van mediaknipsels behels, uitgevoer. Dit verskaf ’n
uiteensetting van die metodes wat gevolg is om inligting uit die literatuur (beide
nasionaal en internasionaal), tersaaklike dokumente en mediarekords wat vir die
doeleindes van die studie geselekteer is, te verkry. Dit gee ook ’n uiteensetting van die
strategieë wat gevolg is ten einde geldigheid en betroubaarheid te verseker. Die studie
word gedoen aan die hand van die tipologie van die instrumente van taalaktivisme wat
deur Martel (1999) bekendgestel en deur Lubbe et al. (2004) asook Du Plessis (2006)
verder ontwikkel is. Die tipologie onderskei tussen die hoofinstrumente van taalaktivisme
wat deur taalaktiviste aangewend word en gee ook ’n waardering van watter instrumente
meer sukses kan behaal. Die analise is aan die hand van die definisies van taalaktivisme
en die sosiale bewegingsteorie soos in Hoofstuk 2 behandel, gedoen.
Hoofstuk 4 bied ’n historiese agtergrond tot taalbeplanning en taalbeleidsontwikkeling in
Suid-Afrika. Die hoofstuk belig die hoofmomente binne die politieke konteks van
taalbeleidsontwikkeling. Hier word gepoog om, deur die studie van die tersaaklike
literatuur, die rol van taalaktivisme in Suid-Afrika aan te toon. Studies wat oor
299