DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

Die studie toon ook dat hoewel moedertaalonderrig steeds deur Afrikataalsprekers in ’n
negatiewe lig as minderwaardig beskou word, dit tog betekenisvol is dat enkele oproepe
tot herbesinning gemaak word. Van hierdie individue gaan so ver as om te vra dat die
voorbeeld van die Afrikaner in die verband gevolg moet word. Wat ook betekenisvol is,
is dat verskeie ANC ministers van onderwys – sowel provinsiaal as nasionaal – wat uit ’n
geskiedenis van weerstand teen moedertaalonderrig as een van die instrumente van die
apartheidsregering kom, erken dat moedertaalonderrig kan bydra tot ’n beter
onderwysbestel. Dit mag daarop wys dat taalaktivisme tog ’n rol gespeel het, hoewel nie
in spesifieke gevalle nie, maar wel in die breër besef dat moedertaalonderrig tog as keuse
oorweeg behoort te word. Terugskouend mag hierdie erkenning en die enkele stemme
vanuit die Afrikataalsprekende gemeenskap op die eerste manifestasie dui van die besef
dat die politieke landskap verander het en dat die aandrang op moedertaalonderrig nie
noodwendig ’n teruggryp na apartheid behels nie. Indien hierdie besef die gevolg is van
taalaktivisme, slaag dit die toets vir aktivisme soos deur Martel omskryf.
Aangesien hierdie navorsing ondersoekend van aard was, kan daar dus nie aanspraak
gemaak word op die universele toepassing van resultate nie. Die navorsing behoort egter
as uitdaging vir toekomstige navorsers te dien om te probeer om die resultate te bevestig
of te bevraagteken. Indien dit gebeur, het hierdie studie in sy meer verhewe doel, naamlik
om te bepaal of taalaktivisme as deel van taalbeplanning van onder, wel ’n invloed op die
herwaardering van moedertaalonderrig in Suid-Afrikaanse skole gehad het.
270