DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

georganiseerde taalbewegings met ʼn lang geskiedenis van taalaktivisme gevoer word,
word die stryd vanuit Afrikataalsprekende geledere steeds deur polities geaffilieerde
bewegings gevoer sowel as plaaslike bewegings wat impromptu ontstaan en wat dus
volgens Anamalai (1999) se beskouing nie as taalbewegings geklassifiseer kan word nie,
maar wel as voorbeelde van openbare aksies om sosiale verandering deur middel van taal
te bewerkstellig.
6.3.2. Bevindinge ten opsigte van die tweede probleemvraag en doelwit van
die studie: Om deur middel van ’n media-inhoudsanalise die vorme
(indien enige) waarin taalaktivisme figureer onder die verskillende
taalgemeenskappe te ondersoek.
Hierdie vraag word beantwoord met inagneming van die tipologie van Annamalai (1999)
dat taalbewegings per definisie uit die gemeenskap moet ontstaan en dat ʼn mate van
organisasie ’n basiese element van sosiale bewegings moet wees. Taalbewegings is ook
nie ʼn bende-aktiwiteit nie en het ’n langer leeftyd. ’n Geskiedenis van taalaktivisme is
dus belangrik. Nog ’n belangrike element van taalbewegings is ’n gevoel van behoort en
van solidariteit aan die beweging. ’n Toewyding aan verandering is nog ’n belangrike
element van taalbewegings. Annamalai (1999) onderskei in hierdie verband tog twee
tipes taalbewegings naamlik die wat reformatief van aard is en die wat herstellend van
aard is.
Die ontleding van die mediarekords toon dat Afrikaanssprekers, meer as enige ander
taalgroep in die land, hulle bewustelik en georganiseerd vir moedertaalonderrig beywer.
Behalwe die skoolbeheerrade en ouergemeenskappe van individuele skole, is altesaam 38
groter organisasies geïdentifiseer wat hulle op een of ander wyse vir moedertaalonderrig
beywer. In terme van die teorie oor taalaktivisme is hierdie groepe tipiese groepe wat as
sosiale bewegings beskou kan word. Die inherente verskille tussen hierdie organisasies
maak dat hulle nie noodwendig as een oorkoepelende beweging geklassifiseer kan word
nie.
257