DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

saam te staan deur Afrikaans as enigste taal wat die naam van Afrika dra en hier
ontstaan het, te beskerm en uit te bou. Dieselfde gemeenskap moet ook sprekers
van ander Afrikatale aanmoedig om hulle vir moedertaalonderrig te beywer
(André van der Walt van die Groep van 63 in Die Burger van 5 Junie 2000).
Dieselfde beginsel het ook vir aktivisme in die swart gemeenskappe gegeld, behalwe dat
moedertaalonderrig (aanvanklik) vir hulle ’n sekondêre oorweging was. Die ontleding
van die mediarekords lewer bewyse dat oproepe uit dié gemeenskap suggereer dat die
Afrikaner se voorbeeld gevolg moet word wat betref moedertaalonderrig. Ook toon die
mediarekords dat veral swart akademici en ouers uit die middelklas sterker begin voel oor
die implementering van moedertaalonderrig. Dit kom veral in briewe aan die media na
vore waarin lesers op die erkenning van hul moedertale as tale van onderrig en leer
aandring. Oproepe is byvoorbeeld op Afrikataalsprekende gemeenskappe gedoen om
nie langer stil te bly oor die afdwing van Engels op hul kinders nie en om die
voorbeeld van Afrikaners wat alles in hul vermoë doen om moedertaalonderrig
vir kinders te verseker, te volg (Gideon Muvhumbe Vulaudzi in ’n brief aan
Sowetan, 3 Januarie 1997);
met meer energie teenstand teen die neiging tot gewillige assimilasie in ’n
Engelse leefwêreld te bied (Abbey Makoe ʼn leser in Saturday Star, 23 September
2000);
hul sienings en houdings teenoor swart onderwysers en Afrikatale te verander en
aan te dring op moedertaalonderrig (Abel Mputing in City Press, 2002);
saam te kom en “to fight and die in the process if need be for our languages to
gain the respect they so richly deserve” (Maswabi Legwale ’n leser van City
Press, 2002) ;
te “scream about your language” en aan te dring op hul grondwetlike reg om
onderrig in hul moedertaal te ontvang (Neliswa Sipamla ʼn leser in Mail and
Guardian, 29 April 2004); en
254