DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

(top-down) wat in die Suid-Afrikaanse geval aangevuur is deur bewindshebbers wat
daarop ingestel was om Engels ten koste van al die ander minderheidstale te bevorder.
Twee hoofredes domineer die voorkoms van taalaktivisme in Suid-Afrika vir hierdie
tydperk. Eerstens, taalregte-aktivisme vir moedertaalonderonderwys deur veral die
Afrikaanstalige gemeenskap, en tweedens, taalaktivisme vir Engelsonderrig, en dus die
behoud van die status quo, wat Engels as taal van onderrig bevoordeel, veral deur die
Afrikataalsprekende gemeenskappe. Die resultate toon ook die voorkoms van
taalaktivisme uit die Indiërgemeenskap wat op die behoud van die Oosterse tale in die
kurrikulum van skole gemik is.
Daar kan tot die slotsom gekom word dat die verskynsel van taalaktivisme volgens die
ontleding hierbo wel wydverspreid oor alle taalgemeenskappe voorgekom het. Waar
aktivisme vir Engels as medium van onderrig as deel van ʼn groter aktivisme vir gehalteonderrig
en dus toegang tot voormalige wit Afrikaanse skole veral vanuit
Afrikataalsprekende geledere gevoer is, het Afrikaanssprekendes hul aktivisme vir die
behoud van Afrikaanse skole en moedertaalonderrig voortgesit.
Die analise toon ook dat hoewel taalaktivisme steeds grotendeels oor oorheersing tussen
Afrikaans en Engels as taal van onderrig en leer handel, daar wel tekens van ʼn
diskoersverandering oor moedertaalonderrig is. Afrikaanse kringe bied groter steun vir ʼn
inklusiewe benadering tot aktivisme vir moedertaalonderrig, dus wyer as slegs vir
Afrikaansmoedertaal-onderrig. Veral akademici uit Afrikataalsprekende geledere spreek
hul misnoeë uit oor die gebrek aan moedertaalonderrig aan swart kinders. Hierdie
opvatting word ook toenemend in briewe deur lesers aan veral die Engelse koerante
weergegee. ʼn Groter ontvanklikheid vir die instel van moedertaalonderrig is ook in die
uitsprake van regeringslui sowel as senior onderwysbeamptes waarneembaar.
241