DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

van taalgemeenskappe tot moedertaalonderrig te verleen. Die resultate toon dat hierdie
aktivisme veral aangevuur is in reaksie op aktivisme uit die Afrikataalsprekende
gemeenskappe vir toegang tot Afrikaanse skole en die verandering van taalbeleide in
hierdie skole om voorsiening te maak vir Engels as medium van onderrig. ʼn Ander
dryfveer vir Afrikaanssprekendes was die algemene gevoel dat Afrikaans besig was om
as gevolg van regeringsbeleide teenoor Engels veld te verloor.
Altesaam 90 gevalle van mediadekking wat aktivisties van aard is, kan vir die tydperk
1994 tot 2005 in die databasis geïdentifiseer word. Dit vorm 34,6% van die 260 gevalle
van aktivisme wat vir die tydperk gedokumenteer is. Naas gemeenskapsmobilisering met
sy vyf subkategorieë is dit dus die instrument wat die meeste gebruik is. Mediadekking
wat gedurende die tydperk in die media neerslag gevind het, was daarop gemik om 1)
Afrikaanssprekendes te waarsku dat die gety teen moedertaalonderrig besig is om te draai
en dat die betrokke gemeenskap dus moet mobiliseer ter beskerming van hul regte; 2) die
lesers van proteste en dreigende protesaksies deur taalgemeenskappe en taalorganisasies
vír of téén moedertaalonderrig bewus te maak; 3) aktivistiese groepe aan te moedig om
drukgroepvorming en onderhandeling as instrumente ter bereiking van die gewenste
uitkomste te gebruik; 4) veral Afrikaanssprekendes aan te moedig om daadwerklik en
georganiseerd op te tree ter bevordering van moedertaalonderrig; 5) Afrikataalsprekendes
aan te moedig om te agiteer vir die gebruik van Afrikatale as tale van onderrig en leer; en
6) oor agitasie vir die behoud van Oosterse tale in die skoolkurrikulum te rapporteer. Dit
toon dat koerantredakteurs en joernaliste deeglik bewus is van die waarde van
mediadekking en aktivisme.
5.4. Slotsom
Die resultate toon dat taalaktivisme wel binne die Suid-Afrikaanse gemeenskap
plaasgevind het. Hierdie aksies kan na verwys word as populêre aktivisme of mikrotaalbeplanning
(Okano, 2006:263) en/of grondvlak (“grassroots”) taalbeleide
(Hornberger, 1996). Kaplan en Baldauf (1997) beskou hierdie tipe aktivisme as
taalbeplanning van onder (language planning from below) teenoor taalbeplanning van bo
240