DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

Indiërgemeenskap hulle vir die voortbestaan van die Oosterse tale in die skoolkurrikulum
beywer.
5.3.3. Aksies van die aktivistiese agente
Hoewel, volgens Schugerenski, die woord aktivisme beelde van protesaksies,
demonstrasies, geweldpleging, traangas, burgerlike ongehoorsaamheid, konfrontasies en
botsings met die polisie en weermag laat opduik, is dit nie noodwendig die aksies van
taalbewegings nie. Hierdie bewegings het in ooreenstemming met wat Martel (1999:47)
beskryf elk sy “eie gebruik van die wet as instrument van verandering en sy eie vermoë
of onvermoë om magswanbalanse te neutraliseer”. Die groot toets vir taalaktivisme is
volgens Martel dat dit oor die vermoë moet beskik om gemeenskappe te bemagtig.
Insiggewend is egter die groot aantal aktivistiese taalgroepe binne die Afrikaanse
gemeenskap (en ook binne die Indiërgemeenskap), veral in vergelyking met die groepe
binne die Afrikataalsprekende gemeenskap, waar hoofsaaklik politieke partye en ander
polities gebaseerde groepe aan die werk is. Volgens die betoog van Manuel Castells
(1997) kan die oplewing in taaldrukgroepe binne die Afrikaanse kringe en dan ook binne
Indiërkringe as ʼn oplewing van nasionalisme verklaar word juis as gevolg van die
waargenome druk op die taal en kultuur van die twee groepe en die verlies aan politieke
mag van die Afrikaner. Nasionalistiese bewegings is volgens Castells (1997:81) grootliks
taalgebaseerd en die voortbestaan van die groep word kragtens die stand van sy taal
gemeet. Die Afrikataalsprekende gemeenskap daarenteen het na 1994 politieke mag
verkry en kanaliseer hul strewe na gehalte-onderwys deur toegang tot voormalige wit
skole en Engels as medium van onderrig deur hul politieke organisasies.
Die databasis van rekords belig die aktiwiteite van die belangrikste agente of aktivistiese
bewegings. Al die instrumente van taalaktivisme word aangewend, maar wel in ’n
wisselende mate deur die verskillende groepe vír of téén moedertaalonderrig. Dit is in
ooreenstemming met Martel (1999) se mening dat elke aktivistiese beweging sy eie
232