DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

“The language policy of the new South African Constitution aims to
redress the injustice of apartheid, where two languages, English and
Afrikaans, were given status and privilege over all the other languages.
The Constitution articulates a deep commitment to social justice and
language rights by recognizing 11 official languages, nine African
languages together with English and Afrikaans.”
Die volgende waarnemings kan volgens Webb (2002:31) uit die taalbepalings van die
nuwe Grondwet gemaak word:
Dit verbind die regering tot ’n beleid van veeltaligheid.
Dit verbind die regering tot die bevordering van die Afrikatale.
Die beginsel van ‘funksionele differensiasie’ in die implementering van taalbeleid
word aanvaar, wat beteken dat dit nie die regering se standpunt is dat al elf
amptelike tale vir alle amptelike funksies in alle domeine gebruik sal word nie.
Die implementering van die taalbepalings moet deur wetgewing of ander statutêre
wyses beheer word.
Die implementering van die taalbepalings is onderworpe aan ’n aantal ‘escape
clauses’ (gebruik, uitvoerbaarheid, koste, omstandighede), wat in die afwesigheid
van duideliker definisies, gebruik kan word om die taalbepalings te ondermyn.
Die taalbepalings bevat ’n potensieel teenstrydige situasie, naamlik tussen die
regering se verbintenis tot die implementering van ’n spesifieke stel (beleids)
besluite en sy verbintenis tot die nakoming van die wense van die mense wat in ’n
veeltalige beleid mag voorkom wat deur die wense vir die uitbreiding van die
gebruik van Engels teengestaan kan word.
’n Verdere uitvloeisel van die taalbepalinge van die Grondwet was natuurlik die
totstandbringing van LANGTAG in 1996 met die doel om ’n raamwerk vir ʼn nasionale
taalbeleid saam te stel. Die Pan Suid-Afrikaanse Taalraad (Pansat) is in die lewe geroep
om die Suid-Afrikaanse tale te bevorder en om die implementering van die taalbepaling
van die Grondwet te moniteer. Die destydse Departement van Kuns, Kultuur, Wetenskap
167