DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

Volgens Webb vorm Suid-Afrika se nasionale ideale die grondslag van die Grondwet
(Wet 108 van 1996) en sluit dit die volgende in:
Die vestiging van demokrasie.
Die bevordering van gelykheid en menseregte.
Die ontwikkeling van die mense van Suid-Afrika.
Die implementering van regstellende aksie.
Die effektiewe administrasie van die land.
Die ontwikkeling van nasionale integrasie en die bevordering van wedersydse
verdraagsaamheid en respek tussen die verskillende kulturele, linguistiese,
religieuse, rasse en sosio-politieke groeperinge.
Die behoud van die land kulturele diversiteit.
Ten einde te bepaal tot watter mate taalbeleidsontwikkeling in Suid-Afrika suksesvol is,
moet die pogings wat aangewend is om hierdie ideaal te bereik, ondersoek word.
Verskeie kenners spreek hul ten gunste van die nuwe taalbeleid uit. Volgens Ngcobo
(2007:1) het Suid-Afrika dit reggekry om ’n taalbeleid te ontwikkel wat geskik is om
taalprobleme in ’n veeltalige samelewing aan te spreek. Kamwendo (2006:7) is van
mening dat die huidige taalbeleid ’n direkte produk is van die politieke transformasieproses
wat in die vroeë 1990s begin het. Nelson Mandela en ander politieke gevangenes
is in 1990 vrygelaat, en die ANC en ander politieke groepe is ontban. Dit was die begin
van ’n proses van onderhandelings vir ’n politieke skikking. Hierdie taalbeleid,
waarvolgens uiteindelik elf tale as amptelik erken is, het die vorige beleide vervang wat
verantwoordelik was vir die bevoorregting van Engels en Afrikaans ten koste van al die
ander Afrikatale wat in Suid-Afrika gepraat word.
Martin (1997:1) som die doel van die taalbeleid van die nuwe Suid-Afrikaanse Grondwet
soos volg op:
166