27.01.2014 Views

DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

DIE ROL VAN TAALAKTIVISME BY DIE HERWAARDERING VAN ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

Hoofstuk 4<br />

Taalaktivisme en taal in die onderwys in Suid-Afrika<br />

4.1. Inleiding<br />

Die doel van hierdie hoofstuk is tweeledig. Eerstens poog dit om ’n oorsig te bied van die<br />

voorkoms van taalaktivisme as verskynsel in Suid-Afrika en hoe dit onder die<br />

verskillende taalgroepe oor verskillende historiese tydperke manifesteer. Dit is veral<br />

belangrik om die impak daarvan op beleid na te speur. Tweedens is dit die doel van die<br />

hoofstuk om breedvoerig aan te toon dat taalaktivisme nie vreemd is aan die geskiedenis<br />

van Suid-Afrika nie en dat die huidige taalaktivistiese pogings teen die agtergrond<br />

hiervan analiseer moet word.<br />

Veranderinge in ’n land se politieke en ekonomiese situasie bring noodwendig<br />

veranderinge in die taalpatrone van daardie land te weeg. Die invloed van die taalsituasie<br />

is op alle terreine merkbaar, soos byvoorbeeld die administrasie, politiek en selfs in die<br />

wyse waarop mense op verandering, veral in die onderwys, reageer. Blommaert<br />

(1999:425) staan die analise van taalontwikkeling as bloot ’n organisasieproses waar tale<br />

natuurlik en onafhanklik ontwikkel, sonder enige eksterne beïnvloeding, teen. Hy stem<br />

saam met die siening van taal as materiële objek in teenstelling met die denkrigting wat<br />

taal graag definieer as ’n organiese liggaam wat op natuurlike reëls reageer en<br />

onafhanklik van menslike invloed bestaan. Hy verwerp die siening dat taal onafhanklik<br />

kan bestaan. Die geskiedenis van taal is inderwaarheid ’n geskiedenis van die mense wat<br />

dit gebruik, manipuleer, skep en benoem.<br />

Elke moment van taaldebat en taalstryd, soos dit in die geskiedenis van ’n taal<br />

manifesteer, is nou verweef met, en ontwikkel teen, die agtergrond van vorige<br />

ontwikkelings oor ’n langer tydperk. Die ‘storie’ van taal is dus nie slegs ’n abstrakte<br />

reeks gedagtes waarin ontwikkelings verduidelik word as opeenvolgende fases, waar die<br />

een fase noodwendig die volgende fase impliseer nie. Dit moet inderwaarheid ’n storie<br />

wees van verskillende, teenstrydige, ongebalanseerde praktyke uitgevoer deur<br />

identifiseerbare agente op spesifieke maniere en deur die gebruik van spesifieke<br />

instrumente (Blommaert, 1999:425). Du Plessis (2003:99) stem saam en redeneer dat<br />

123

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!