PDF Brochure - Amazon S3

eportage
Alto hijst. De lift is in 1902 ontworpen
en gebouwd door Raoul Nesnier de
Ponsard, een leerling van Gustave Eiffel,
en dat is aan de constructie goed
te zien. In het hoogseizoen hoef je overigens
niet te proberen om mee te liften,
want de hele dag door staat er een
lange rij toeristen die hetzelfde willen.
Tip: ’s ochtends om half tien komt de
liftboy, dan kun je nog zo instappen.
Ná tien uur kun je het vergeten. Uiteraard
kun je altijd traplopen.
Beluisteringswaardigheden
Wereldberoemd, en misschien nog bekender
dan de stad zelf, is de muziek
die er vandaan komt: de fado. De passionele
fado is de muziek van het volk.
Volksmuziek zou je bijna zeggen, maar
het is anders en meer dan dat. In dit
geval spreek je meer over ‘de blues’. In
het algemeen is fadomuziek melancholisch
en droevig met als hoofdthema
‘het onafwendbare noodlot’ en de ‘saudade’,
een woord dat alleen bestaat in
het Portugees. Het wordt wel vertaald
met ‘heimwee’ of ‘weemoed’, omdat er
geen betere vertaling beschikbaar is,
maar eigenlijk is het meer een gevoel
of een gemoedstoestand. Saudade beschrijft
gelukzalige gevoelens door de
plezierige herinnering aan iets wat
niet meer is, en tegelijk ook verdriet,
doordat die gelukkige tijd voorbij is.
Het kan een herinnering zijn aan een
plaats waar men geweest is, of aan
een tijd in het verleden. De bekendste
fadovertolkster is zonder twijfel
Amália Rodrigues (1920-1999), de Koningin
van de Fado. Overal in de stad
kom je haar beeltenis tegen. Schuin tegenover
de Santa Justa-lift is zelfs een
winkel die alleen maar Amália-cd’s en
-dvd’s verkoopt.
Ze was en is meer dan een zangeres.
Dat bewijst haar graftombe die in het
Pantheon geplaatst is naast belangrijke
Portugese ontdekkingsreizigers,
veldheren en wetenschappers. Amália’s
tombe is tien jaar na haar dood nog
steeds bezaaid met verse bloemen en
boeketten. Maria, de schoonmaakster,
toont liefdevol een sproeifles
schoonmaakmiddel dat uitsluitend
voor Amália’s grafmonument gebruikt
wordt. Met dikke letters staat het met
viltstift op de fles gekalkt: AMÁLIA.
Alle andere graven moeten het met een
andere, gezamenlijke fles doen.
De fadista (m/v) met Portugese gitaar,
> Loe Beerens
Fotograaf Loe Beerens (54) fotografeert sinds 1980. Zijn
specialisatie is muziekfotografie. In zijn vroege jaren
maakte hij legendarische foto’s van onder andere Ike &
Tina Turner, Blondie, Thin Lizzy, Little Feat, The Faces,
The Police en Dire Straits. Half jaren tachtig nam hij als
fotograaf een adempauze en ging in de muziekindustrie
werken als manager en promotor. In 1995 pikte hij zijn
professionele carrière als fotograaf weer op en fotografeerde
sindsdien vele (internationale) topartiesten. Van
REM tot Lionel Richie, van Marilyn Manson tot 50 Cent
en van Coldplay tot Al Green.
Beerens groeide uit tot de hoffotograaf van Marco Borsato,
Guus Meeuwis en Trijntje Oosterhuis. Maar ook internationale
artiesten weten hem te vinden, zoals Bon
Jovi, Keane, Metallica en Jamie Cullum. In 2006 maakte
hij Fotografie di Marco Borsato, met ruim 30.000 verkochte
exemplaren één van de best verkochte fotoboeken
van de laatste tijd. Momenteel verkrijgbaar in de
platenzaak zijn de fotoboeken Live in Paradiso en Lionel
Richie in Arnhem.
59