PDF Brochure - Amazon S3

tekst en fotografie
Loe Beerens
Wetenswaardigheden
‘Voor het oog van de reiziger die over
het water arriveert, verheft Lissabon
zich zelfs in de verte als een prachtig visioen.
Het tekent zich gestoken scherp
af tegen een stralend blauwe hemel die
wordt opgevrolijkt met het goud van
de zon. De koepels, monumenten en
het oude kasteel steken boven de menigte
van huizen uit als ver uitgelopen
bodes van deze betoverende plek, deze
gezegende landstreek’. Zo beschreef de
dichter Fernando Pessoa zijn geliefde
Lissabon in 1925. Natuurlijk had hij
destijds nog niet kunnen ervaren hoe
spectaculair het is om met een grote
boog over het strand van Caparica, en
over de rivier de Taag, waaraan de stad
gelegen is, te glijden om vervolgens ter
hoogte van de Rode Hangbrug vlak
over de daken van de stad te scheren
richting vliegveld. Ook had de fado
destijds nog niet de status van nu, omdat
de ‘koningin van de fado’ Amália
Rodrigues destijds net vijf jaar oud
was. Eén aspect is echter wel gelijk;
Lissabon was ook toen al betoverend
vanaf het eerste ogenblik.
De Portugezen waren in de middeleeuwen
fanatieke kolonisators en alle
rijkdommen die op hun ontdekkingsreizen
vergaard werden gingen linea
recta naar de hoofstad. De pracht en
praal straalt derhalve van de gebouwen
zoals men dat ook in voormalig
puissant rijke steden als Parijs of Rome
veelvuldig ziet. Als de stad in 1755 niet
door een aardbeving gedeeltelijk was
verwoest, had er nog veel meer overeind
gestaan. Maar wat er over is blijft
imposant. Door sommigen wordt de
stad als de mooiste ter wereld betiteld,
maar daar zit ongetwijfeld een vleugje
chauvinisme bij. Maar eerlijk is eerlijk;
het licht en de licht/schaduw-situaties
zijn de gehele dag door ongeëvenaard.
Dit ondanks het feit dat de stad geen
echte zonsondergang kent, want de
zon zakt ruim voor het ondergaan achter
de heuvels waardoor je een uniek
en opmerkelijk licht krijgt aan het
eind van de dag. Naast de ontelbare
bouwwerken, beelden, fonteinen, monumenten
en triomfbogen, kenmerkt
Lissabon zich ook door de mediterrane
levensstijl. Gezellig, op het pittoreske
af, met een zwoele sfeer. Dit laatste
merk je het meest aan de verliefde
stelletjes in de stad die vrijend op banken
en muurtjes zitten en liggen. Het
wemelt er van de terrassen en restaurants.
Dit maakt het moeilijk om in
korte tijd te ontdekken wat de stad te
bieden heeft, want je blijft al snel een
paar uur hangen op zo’n terras.
Het grappige en meest opmerkelijke
van Lissabon is dat de stad is gebouwd
op zeven heuvels (net als Rome). Hierdoor
krijg je in het centrum een scheiding
van dertig meter hoog tussen de
twee belangrijkste wijken, met als centrale
punt de ‘Elevador de Santa Justa’:
een lift van ruim veertig meter hoog
die je vanaf het ‘benedencentrum’
Baixa naar het ‘bovencentrum’ Bairro
in dit geval spreek je meer over ‘de blues’
58