PDF Brochure - Amazon S3

ar tikel
Maar waarom zou je in deze tijd van oneindig gebruiksgemak en mp3-
spelers, waar duizenden tracks op passen, nog kiezen voor die armzalige
45 minuten muziek, die je op één langspeelplaat kunt beluisteren?
En waarvoor je halverwege ook nog eens uit je luie stoel omhoog moet
komen? Het antwoord op die vraag is zowel simpel als gecompliceerd.
Als dit blad alleen maar over hifi zou gaan, was ik snel klaar. De keus
voor vinyl kan (en mag) worden samengevat met één woord: geluidskwaliteit.
Een goed afgestelde platenspeler maakt gewoon erg lekker
muziek. Voor ondergetekende betekent een avondje naar vinyl luisteren
de ultieme ontspanning. Maar het gaat hier niet alleen over hifi.
Goed, wat is er dan nog meer te vertellen in het voordeel van de goeie,
En de geur. Jazeker! Steek je neus maar eens in een verse cd-verpakking.
Wat ruik je dan? De zurige drukinkt van het boekje, en de weeige
geur van gestold plastic. Een pas uitgepakte langspeelplaat ruikt
aards, een beetje houtig vanwege de kartonnen hoes. Veel lekkerder en
minder steriel. Bij tweedehands platen is het geurgenot nog groter. Ik
geef toe dat niet iedereen hier gevoelig voor zal zijn, maar we hebben
het hier wel over alle facetten van de beleving... Liefhebbers van langspeelplaten
zijn vaak te vinden in van die lekker ouderwetse platenzaken.
Ja, die bestaan nog, al staan ze op de rode lijst van bedreigde
soorten. Zodra je daar een voet over de drempel zet, vult de
webcode > govinyl
ouwe langspeelplaat? Ik zou willen beginnen met
de vormgeving. Een cd is handzaam en klinkt op zich prima, maar
de standaardverpakking is niet bepaald mooi. Een plastic doosje met
een klein boekje er in. Een zware uitdaging voor de designers om er
nog iets toonbaars van te maken. Want wees nou eens eerlijk: zo’n
grote platenhoes van dertig bij dertig centimeter is toch veel fraaier?
De Nachtwacht van Rembrandt ziet er op een postzegel tenslotte ook
niet uit.
De uitgebreide handeling die het opzetten van een lp vereist, is ook
niet onbelangrijk. Wat door de één omslachtig genoemd wordt, is voor
de ander juist een belangrijk onderdeel van de pret. Het is geen kwestie
van laatje open, schijfje erin kwakken en op play drukken. Een langspeelplaat
moet met zorg worden gehanteerd, want vette vingers en de
groeven van de plaat zijn elkaars natuurlijke vijanden. Bij de randen
vasthouden dus. Dat vergt enige oefening, maar als je die kunst beheerst
voelt het eigenlijk wel lekker. Bovendien zorgt de relatieve omslachtigheid
er voor dat je bewuster kiest waar je naar wilt luisteren.
Even naar het volgende nummer skippen met de afstandsbediening is
er namelijk ook niet bij, dus je gaat beter nadenken over wat je gaat opzetten.
De vluchtigheid waarmee moderne muziekconsumenten hun
‘collectie’ beheren grenst aan onverschilligheid, en dat kan nooit de
bedoeling van de artiest geweest zijn.
geur van oud vinyl je neus, en maakt een sluimerende
heimwee naar vroeger in je wakker. Het grote grasduinen kan dan beginnen.
Iedere muziekliefhebber heeft wel een verlanglijstje. Muziek
van vroeger waar je zoete herinneringen aan hebt. Als er flink wat in
zo’n winkel staat, kun je er gerust een hele middag rondhangen, en als
je aan het einde van de dag moe maar voldaan met een flinke stapel
platen thuiskomt weet je weer waarom muziek zo leuk is.
En dan wil ik toch nog even terugkomen op de geluidskwaliteit. Toegegeven,
een plaat vol ruis en tikken is niet ideaal, maar een schone
langspeelplaat heeft iets speciaals. Vanaf het eerste moment dat de
naald in de groef zakt, daalt er een weldadige rust over de weergave.
Niets ten nadele van de cd overigens; ik heb meer van die kleine zilveren
schijfjes dan van die grote zwarte, en ik ben er gelukkig mee.
Maar als ik heel eerlijk ben, moet ik toegeven dat ik na een avondje
cd’s draaien vermoeider ben dan na een avondje vinyl. Op de één of
andere manier is het geluid van de lp warmer, natuurlijker, vanzelfsprekender.
Lp’s kosten wat meer moeite, maar de opbrengst is echt
groter. Voor de mensen die spijt hebben dat ze hun oude collectie en
afspeelapparatuur hebben weggedaan is er goed nieuws: alles is nog
te koop. Nou ja, bijna alles. Als er iemand nog ergens een gaaf (en betaalbaar!)
exemplaar van het album Camino del Águila van de Spaanse
band Imán Califato Independiente voor mij weet, dan houd ik me aanbevolen.
.
door
Max Delissen
fotografie
Paul Vermeulen
locatie
Sounds Tilburg
113